รักต้องฉ่ำ ตอนที่ 5
1022 Words
เสียงรถยนต์ที่แล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านทำให้นกคลี่รอยยิ้ม ละมือจากผักที่กำลังล้างก่อนจะเช็ดมือพร้อมรีบเดินออกมาจากในครัวโดยเร็ว จนลืมที่จะถอดผ้ากันเปื้อนที่เป็นระบายลูกไม้ออกเสียก่อน และแน่นอนว่าเจ้าของรถเมื่อได้เห็นหน้าเธอ เขาก็ยิ้มพร้อมอ้าแขนรอรับร่างของเธอที่โผไปให้เขากอดเช่นเดียวกัน
“คิดถึงเหลือเกิน” เสียงทุ้มเอ่ยแนบอยู่กับเรือนผมก่อนที่จมูกจะสูดดมความหอม
“คิดถึงเหมือนกันค่ะ มากที่สุดด้วย”
นกตอบรับพลางแนบใบหน้ากับอกอบอุ่นของผัวมากขึ้น แค่ห่างกันไม่กี่ชั่วโมงเมื่ออาร์ตไปทำงานเธอก็คิดถึงเขาแทบแย่ แต่นี่ 2 วันแล้วที่อาร์ตไม่อยู่ เธอก็ใจจะขาดเสียให้ได้ เพราะอยากอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ไม่ห่าง อยากตื่นพร้อมๆ กันและหลับลงพร้อมๆ กันในทุกค่ำคืน แต่คงหวังให้เป็นแบบนั้นไม่ได้ เพราะงานของอาร์ตไม่แน่นอน
เขาทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายส่งเสริมการตลาดของบริษัทซ่อมบำรุงรถยนต์ยี่ห้อหนึ่ง ทำให้งานของอาร์ตนั้นต้องเดินทางไปออกบูธ หรือไม่ก็ไปสาธิตสินค้าตามต่างจังหวัดอยู่บ่อยครั้ง จังหวัดไหนที่ใกล้บ้านก็ดีหน่อย แต่หากที่ไหนไกลทำให้ไปเช้าเย็นกลับไม่ได้ นั่นแหละคือวันคืนที่เธอต้องนอนเหงา และก็ทำให้เธอต้องแก้เหงาแก้... ด้วยปลายนิ้วของตัวเองอยู่เรื่อยมา
แต่เมื่อวานตลอดทั้งวันจนถึงค่ำคืน เธอใช้อย่างอื่นทดแทนนิ้วไปเสียแล้ว คิดมาถึงตรงนี้ วาวน้ำตาก็วาบขึ้นมาเสียดื้อๆ ความผิด ความละอายแก่ใจแทรกซึมอยู่ในทุกอณูเนื้อที่ผิวกายของผัวรักสัมผัสผ่านลงมา
“หือ... นกร้องไห้ทำไมล่ะ ไม่ดีใจเหรอที่พี่กลับมา”
“ดีใจค่ะ ดีใจมากๆ เลย แต่นก... นก...”
“นกอะไรเหรอ”
“ก็นกคิดถึงพี่อาร์ตนี่คะ คิดถึงมาก พี่อาร์ตไม่อยู่ตั้ง 2 วัน นกนอนเหงาอยู่คนเดียว”
“ก็ลองนอนเหงากับคนอื่นสิ พี่เอาตายแน่”
“จริงเหรอคะ เอาตายจริงๆ เหรอคะ”
นกซุกหน้าลงหาอกแกร่ง กลิ่นกายของผัวที่กรุ่นจมูกมันทำให้อารมณ์ละอายของนกหมดไป เธอกำลังเกิดอารมณ์อื่นที่อยากให้ผัวรักทำให้เธอเดี๋ยวนี้
อาร์ตมองใบหน้าสวยที่แหงนขึ้นมองเขา สายตาและน้ำเสียงนั้นทำให้เขาแปลคำว่า ‘เอา’ เป็นอีกอย่าง รอยยิ้มกรุ้มกริ่มจึงผุดขึ้นที่มุมปากก่อนจะตวัดอุ้มร่างอวบอิ่มของเมียรักขึ้นแนบอก ก้าวเดินเข้าสู่ด้านในของตัวบ้าน เพราะสายตาของนกที่มองตอบมานั้นคือเธอ อนุญาตให้เขา ‘เอา’ เธอให้ตายจริงๆ
“จะเอาให้ตายเลย”
“รออยู่ค่ะ”
นกตอบรับซบใบหน้าอยู่กับอกของอาร์ต แต่เมื่อเห็นห้องที่อาร์ตพาเธอเข้ามา นกก็เหลือบตามองเขาอย่างไม่เข้าใจ
ในห้องครัว อาร์ตจับนกเปลื้องเสื้อผ้าออกทั้งหมด มีเพียงผ้ากันเปื้อนเป็นระบายลูกไม้เท่านั้นที่เธอสวมติดกายอยู่ ทำให้นกนึกสนุกจึงแกล้งทำทีเป็นหันข้างล้างผักในอ่างต่อไป ขณะปลายหางตามองเห็นผัวรักกำลังเปลื้องผ้าตัวเองเช่นเดียวกัน
นกแอ่นอกยกสะโพกในท่าทางที่คิดว่ายั่วยวนที่สุด ในยามนี้เธอไม่อายอะไรทั้งนั้น เพราะเรื่องเซ็กซ์ระหว่างเธอกับอาร์ตเข้ากันได้ดีอย่างเหลือเชื่อ และเขาชอบเปลี่ยนที่ทำรักไปตามที่ต่างๆ ในบ้าน ไม่เว้นแม้แต่ในห้องครัวนี้ และเธอก็ชอบยั่วเขาเสียด้วย ไม่อย่างนั้นคงไม่จงใจซื้อผ้ากันเปื้อนผืนนี้มาหรอก
อาร์ตมองส่วนเว้าส่วนโค้งของเมียรักด้วยความรู้สึกพลุ่งพล่าน แก่นกายแข็งเป็นลำเตรียมพร้อมตั้งแต่เห็นสายตายั่วเย้านั้นแล้ว ยิ่งมาเห็นเธออยู่ในชุดเมดอย่างนี้ ยิ่งเพิ่มความเครียดขึงจนเขาปวดหนับไปหมด
ท่อนเนื้ออันแข็งแกร่งชี้ตรงไปยังเป้าหมายพร้อมกระดกหัวขึ้นลงไปมา มันอยากไปหาจุดหมายที่กำลังเบ่งบานรอคอยจนเครียดไปหมดแล้ว แต่ยังก่อน กว่าที่เขาและนกจะเดินทางไปสู่จุดหมาย มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น
อาร์ตเดินเข้าหาบั้นท้ายงอนงามที่ดูราวจะหันมาทางเขาอย่างจงใจอยู่บ่อยครั้ง ฝ่ามือลูบไล้สัมผัสไปบนผิวน้ำผึ้งนวลเนียน ออกแรงกด ขยำ ขยี้อย่างมันเขี้ยว จนเจ้าของบั้นท้ายนั้นหันมาค้อนแต่ก็ยังไม่ละมือจากผักที่ล้างน้ำอยู่ เธอทำเหมือนกับว่ามันน่าพิสมัยมากกว่าเขาซะงั้น แต่มีเหรอที่เขาจะยอม เมื่อเมียอยากยั่วเขาก็จะยั่วเธอบ้าง
“เอามานี่”
“เอ๊ะ! พี่อาร์ตอ่ะ มาแย่งนกทำไม นกกำลังจะล้างผัก อยู่นะ”
นกทำเสียงกระฟัดกระเฟียดซึ่งเต็มไปด้วยจริตจะกร้าน เพราะอาร์ตที่เดินเข้ามานั้นโชว์แตงล้านลูกโตมาด้วย และเขาที่เข้าไปแทนที่อ่างล้างผักก็กำลังลงมือล้าง อย่างไม่สนใจเธอ
เขาทำราวกับว่าผักในอ่างนั้นน่าล้างกว่าเธอ และเธอควรจะทำยังไงล่ะ จะยืนรอให้เขาล้างผักไปยั่วเธอไปจนเสร็จ หรือจะกลายร่างเป็นผักให้เขาล้างเธอเสียเอง และสายตาก็ปะทะกับแตงล้านลูกเขื่องที่ผงกหัวทายทัก แค่นั้นนกก็รู้ว่าเธอควรจะทำอย่างไร
นกเดินไปหยิบอุปกรณ์เสริมจากในตู้เย็นด้านข้าง จงใจก้มหยิบของเพราะมั่นใจว่าอาร์ตต้องมองมาแน่ และเสียงน้ำล้างผักที่ไหลปะทะอยู่จุดเดียวก็ทำให้นกต้องยิ้ม เพราะอาร์ตคงจะมองดอกไม้ที่เบ่งบานจากทางด้านหลังของเธอจนลืมที่จะล้างผัก แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะผักที่ล้างไว้นั้นมากพออยู่แล้ว
- Writer
