EP.18 บังเอิญเจอ
1291 Words
1 เดือนผ่านไป
หลังจากที่เด็กสาวยอมตกลงปรงใจเป็นแฟนกับมาร์คแล้ว ทั้งสองนั้นก็เริ่มสร้างโมเมนต์ดีๆให้กันทุกๆวัน จนทำให้เด็กสาวนั้นเริ่มลืมเลือนความรู้สึกของเธอที่มีให้กับเจ้านายของตัวเองไปได้บ้างแล้ว ถึงแม้ว่าจะยังคงต้องพบเจอกับเค้าอยู่ทุกวันก็ตาม
ห้างสรรพสินค้า
วันนี้เป็นวันหยุดของเด็กสาวซึ่งวันนี้เธอนั้นมีนัดกับวิวเพื่อนสนิทของเธอ หลังจากที่ทั้งสองนั้นไม่ค่อยได้เจอกันเนื่องจากต่างคนต่างยุ่งกับการเรียนและการทำงานของตน
“ไม่ได้เจอแกตั้งนาน ช่วงนี้ดูหน้าตาแฮปปี้ขึ้นเยอะเลยน้า คงเป็นเพราะพี่มาร์คแหง๋ๆ”
“ก็ปกติน่า~ อีกอย่างแฮปปี้ที่อาการของแม่ดีขึ้นด้วยต่างหาก”
“หรอจ๊าาา เชื่อตายแหล่ะ!”
คลืดดดด คลืดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเด็กสาวนั้นก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เธอต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครเป็นเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก พี่มาร์ค
“ตายยากส้ะจริง พูดถึงก็โทรมาเลยนะ” วิวพูดขึ้นหลังจากที่เธอนั้นเห็นชื่อปลายสายบนหน้าจอสมาร์ตโฟนของมุกริน
“ฮัลโหลค่ะพี่มาร์ค”
“ถึงยังคะ”
“ถึงเมื่อกี้เองค่ะ พี่ล่ะคะวันนี้จะไปไหนไหม”
“ไปค่ะ วันนี้มีงานต้องไปทำกับดี๊”
“อ้อค่ะ งั้นตั้งใจทำงานนะคะ”
“ค่า เที่ยวให้สนุกนะ อย่าไปแอบมองหนุ่มที่ไหนล่ะ พี่หวงมาก!”
“5555 ค่าา รู้แล้วน่า”
“เที่ยวกับเพื่อนต่อเถอะค่ะ เดี๋ยวพี่ต้องไปแล้ว แล้วจะโทรหานะ”
“รับทราบค่ะ”
ตู๊ดดดดดๆ ทันทีที่เด็กสาวพูดจบเธอนั้นก็กดวางสายของมาร์คไปทันทีก่อนจะตามมาด้วยเสียงแซวของวิวที่ดังขึ้น
“ตั้งใจทำงานนะค๊าา แฮปปี้เวอร์ค่ะ555”
“พอเลย~ แซวอยู่นั่นแหล่ะ”
“ว่าแต่ ประจำเดือนแกมาแล้วใช่ไหมมุก”
“อื้ม มาแล้ว หายห่วง” เนื่องจากมุกรินได้เล่าเรื่องของคืนที่สวนองุ่นให้กับวิวได้ฟังแล้ว ทำให้วันนั้นวิวได้ทักท้วงขึ้นถึงเรื่องของการทานยาคุมฉุกเฉิน เพราะหากวันนั้นวิวไม่ทักท้วงขึ้นป่านนี้เธอก็คงจะต้องเป็นคุณแม่วัยใสไปแล้วแน่ๆ
“ถ้าฉันถามถึงเค้า แกจะโกรธไหม”
“ฉันกำลังจะลืมเค้าได้แล้ว แกเลิกพูดเรื่องนี้เถอะน่า”
“ก็ได้ๆ งั้นไปซื้อของให้แม่แกทำอาหารให้กินดีกว่า”
“ค่า ไปค่ะ”
สองสาวใช้เวลาไปกับการเดินดูซื้อข้าวของเพื่อนำกลับไปให้มารดาของมุกรินทำอาหารให้กิน ซึ่งในขณะที่ทั้งสองกำลังจะเดินมาที่บันไดเลื่อนนั้น จู่ๆเด็กสาวทั้งสองก็พบเข้ากับเฮดีลที่กำลังเดินตรงมาที่บันไดเลื่อน แต่ทว่าเด็กสาวนั้นเลือกที่จะไม่กล่าวทักทาย เพราะตอนนี้ไม่ใช่เวลางาน ต่างจากวิวที่กล่าวทักทายเพื่อนของพี่ชายตามปกติ
“สวัสดีค่ะพี่เฮดีล”
“อืม”
“มาซื้อของหรอคะ”
“เอาของให้แซม” เฮดีลตอบคำถามของวิวโดยที่สายตาของเค้านั้นมองไปที่เลขาของตัวเองที่ตอนนี้กำลังยืนมองไปทางอื่นที่ไม่ใช่ทางเค้าอยู่
“งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ”
“อืม” หลังจากนั้นเด็กสาวทั้งสองจึงรีบพากันเดินลงบันไดเลื่อนมาทันที
“แซม แซมคือใครหรอวิว” ทันทีที่ทั้งสองขึ้นรถมามุกรินก็เอ่ยถามวิวขึ้นทันที เนื่องจากเธอนั้นไม่รู้ว่าใครคือแซม
“หมาป่าน่ะ เฮียกัสบอกว่าลูกรักพี่ดีลเลยนะ แถมยังดุมากๆอีกด้วย หลุดออกมาจากพื้นที่ทีไรคนที่ดูแลบ้านเค้าตายทุกที”
“หื้อออ! ดุๆแบบนี้ยังจะเอามาเลี้ยงอีก!”
“ก็นั่นน่ะสิ เฮียกัสยังบอกอีกว่าไม่มีใครสามารถสั่งแซมได้นอกจากพี่ดีลคนเดียว ขนาดน้องชายพี่ดีลยังต้องหลบเลยนะ”
“มีน้องชายด้วยหรอ”
“มีสิ ชื่อเฮเดลน่ะ ว่าแต่แกอยากรู้เรื่องของเค้าหรอเนี่ย!”
“ปะ..ป่าว~ ก็แค่ถามเฉยๆ แต่เดี๋ยวนะ! หมาป่าที่ว่า.. ใช่ตัวเดียวกับที่เค้าสักไว้ที่หลังมือไหม”
“ใช่ๆ ตัวนั้นแหล่ะ แต่ฉันก็ยังไม่เคยเห็นนะ เพราะพี่ดีลไม่ให้ผู้หญิงเข้าบ้าน แม้แต่หน้าประตูอ่ะ!”
“หวงอาณาเขตว่างั้น”
“ก็คงงั้นแหล่ะ”
“แล้วที่บอกว่าคนในบ้านเสียชีวิตล่ะ มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลยนะ”
“ฉันก็รู้มาแค่นี้แหล่ะ ได้ยินเฮียกัสพูดตอนเค้าคุยโทรศัพท์กับพี่ออสตินอะ”
“อ้ออ..”
“หมดคำถามแล้วใช่ไหมคะ”
“หมดล้ะๆ~” เมื่อเด็กสาวไม่อยากเซ้าซี้เพื่อนของเธอมากมาย เธอจึงเลือกที่จะไม่ถามถึงเรื่องอื่นๆและถึงแม้ว่าในใจของเธอนั้นจะยังมีบางเรื่องที่อยากรู้อยู่ก็ตาม
เช้านี้มาเฟียหนุ่มมีนัดต้องไปเอาสร้อยคอให้กับแซมหมาป่าของเค้า เนื่องจากเค้านั้นได้สั่งชิ้นใหม่เอาไว้เพราะของเก่าได้หลุดหายไปแล้ว
“แซม!” เสียงดุดันของเฮดีลดังขึ้นในขณะที่เค้านั้นกำลังยืนอยู่ที่หน้าบ้าน โดยที่มือของเค้านั้นกำลังคีบบุหรี่อยู่ข้างนึงซึ่งถูกสูบไปแล้วครึ่งมวน
“บรู๊วววว~” เสียงของแซมดังขึ้นก่อนที่ร่างของหมาป่าจะวิ่งตรงมาที่เค้า ฉุดให้คิวที่ยืนอยู่ด้านข้างของรถต้องรีบวิ่งขึ้นไปอยู่บนรถในทันที
“วันนี้จะซื้อเนื้อมาฝาก หยุดกินเนื้อการ์ดในบ้านได้แล้ว!” ทันทีที่เสียงเอ่ยสั่งของมาเฟียหนุ่มดังขึ้น ก็ทำให้แซมนั้นต้องรีบหมอบลงพื้นในทันที ก่อนจะเข้าไปคลอเคลียที่เท้าของเจ้านายตัวเอง ราวกับกำลังออดอ้อนเค้าอยู่
“ทำออดอ้อน ไม่มีความน่ารักเลยสักนิด~” คิวบ่นพึมพำขึ้นเมื่อเค้านั้นจ้องมองเหตุการณ์ตรงหน้าอยู่อย่างไม่ลดละสายตาโดยที่เค้ายังอยู่บนรถอยู่
“ฟู้วววว~ กลับเข้าที่!” มาเฟียหนุ่มพ่นควันสีขาวคลุ้งออกมาอีกครั้งก่อนจะเอ่ยสั่งให้แซมกลับเข้าที่ของตัวเอง ซึ่งแซมนั้นก็ทำตามคำสั่งอย่างว่านอนสอนง่ายเช่นกัน
“ไปเอาสร้อยให้แซม”
“ครับนาย” หลังจากนั้นคิวจึงทำหน้าที่ขับรถมุ่งหน้าตรงมาที่ห้างสรรพสินค้าทันที ซึ่งเป็นห้างเดียวกันกับที่มุกรินมาในวันนี้จึงทำให้ทั้งสองนั้นบังเอิญเจอกัน แต่ทว่ามุกรินนั้นกับไม่ได้ทำความเคารพหรือทักทายเค้าแต่อย่างได ซึ่งเค้าเองก็ไม่ได้สนใจเธอเช่นกัน
บ้านเฮดีล
ทันทีที่มาเฟียหนุ่มกลับมาถึงบ้าน เค้านั้นก็รีบมาหาแซมทันที ซึ่งเค้านั้นกลับมาพร้อมกับกล่องสร้อยคอทองคำขาวแท้ที่มีชื่อของแซมสลักเอาไว้
“ฉันมีเด็กคนนึงอยากให้แกรู้จัก”
“บรู๊ววว~”
“หึ! แต่ไม่ใช่ในฐานะคนสำคัญของฉัน”
“แต่เป็นคนสำคัญของไอ้มาร์ค”
“เอาไว้.. ฉันจะพามาหา” ทันทีที่มาเฟียหนุ่มพูดจบเค้านั้นก็บรรจงลูบไปที่หัวของแซมทันที ทำให้แซมนั้นต้องนอนหมอบลงก่อนจะหลับไหลไปในที่สุด
เฮียแกมีแผนชั่วแน่นอนค่ะ! ?
ฝากกดใจ + คอมเมนท์ให้ไรท์หน่อยนะค้าบ?
รีไรท์เมื่อ 7/6/66
- Writer
