EP.1 ประธานบริษัท

1701 Words

EP.1 ประธานบริษัท ใครหลายคนคงจะจำได้ว่าชายคนนี้คือใคร เค้านั้นมีชื่อว่าเฮดีลเป็นพี่ชายของเฮเดลซึ่งเค้านั้นเป็นถึงประธานบริษัทใหญ่ยักษ์แห่งหนึ่งที่ได้มรดกตกทอดมาจากปู่ของเค้า แถมเค้านั้นยังเป็นเจ้าของคาสิโนอีกสองแห่งในประเทศนี้ด้วย ซึ่งงานหลักของเค้านั้นคือการเป็นมาเฟียที่ใครๆก็ต่างให้ความเคารพนับถือเค้า และปีนี้เค้ามีอายุ 32ปีแล้วแต่ทว่าเค้านั้นกับยังไม่เคยคิดถึงเรื่องของการมีคู่ครองเลยสักครั้ง เพราะทุกวันนี้ต่างมีผู้หญิงมากมายเข้ามาเสนอตัวให้กับเค้าถึงบนเตียง ซึ่งเค้านั้นก็ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง แต่ทุกๆครั้งของการมีเพศสัมพันธ์เค้ามักจะป้องกันเสมอและไม่เคยใช้ปากหรือนอนร่วมเตียงกับใครเลย หรือที่เรียกว่าน้ำแตกก็แยกทาง… คาสิโน คลืดดดดดด คลืดดดดดด ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังนั่งสูบบุหรี่อยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของตัวเองอยู่นั้นจู่ๆโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เค้านั้นต้องหันไปมองก่อนจะหยิบขึ้นมากดรับสาย “นายครับ” “…” “ฝ่ายธุรการโทรมาบอกว่า พนักงานที่จะเข้ามาสมัครตำแหน่งเลขามาครบทุกคนแล้วครับ” “อืม” “นายจะให้ผมเตรียมรถเลยไหมครับ” “เตรียม” “ครับนาย” ตู๊ดดดดๆ ทันทีที่ปลายสายพูดจบมาเฟียหนุ่มนั้นก็กดวางสายไปทันที ซึ่งคนที่โทรมานั้นก็คือ คิว มิือขวาคนสนิทของเค้านั้นเอง “หนูไปสมัครงานก่อนนะจ๊ะแม่ วันนี้เค้าเรียกสัมภาษณ์แล้ว” เด็กสาววัย22ปีตะโกนบอกมารดาของตัวเองด้วยความเร่งรีบก่อนจะรีบมานั้งสวมใส่รองเท้าผ้าใบที่หน้าบ้าน “จ่ะลูก เดินทางปลอดภัยนะลูก” “จ่ะแม่ รักแม่นะจ๊ะ เดี๋ยวหนูรีบกลับมาหานะ” “จ่ะลูก” มุกริน เด็กสาวผู้ที่ต้องเลี้ยงดูมารดาที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะที่สอง ซึ่งเธอนั้นมีพี่สาวอีกหนึ่งคนแต่ทว่าพี่สาวของเธอนั้นไม่ค่อยจะสนใจน้องสาวอย่างเธอกับแม่สักเท่าไหร่ แถมยังไปอาศัยอยู่ที่คอนโดในเมืองเพียงลำพังอีกด้วย นานๆทีเท่านั้นถึงจะกลับมาเยี่ยมเยียนเธอและแม่ หลังจากที่เด็กสาวสวมใส่รองเท้าเรียบร้อยแล้วเธอนั้นก็รีบเดินออกมาจากบ้านทันทีเพื่อที่จะเดินไปรอขึ้นรถที่หน้าปากซอย เพราะวันนี้เธอนั้นต้องไปสัมภาษณ์งานที่สมัครเอาไว้ในตำแหน่งเลขา ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วก็ตามว่ายังไงก็ไม่ได้งานนี้ เพราะเธอนั้นพึ่งจะอายุเพียง22ปีได้แค่2วันเท่านั้น แถมยังมีแค่เพียงวิชาชีพจากการเรียนเท่านั้นที่ได้ติดตัวมา ส่วนวิชาปฏิบัติเธอยังไม่เคยทำงานเลยสักครั้ง แต่เหตุผลที่เธอต้องออกจากเรียนก็เพื่อหาเงินมารักษาแม่ของเธอที่กำลังป่วยอยู่ในตอนนี้ทำให้เธอเลือกที่จะไม่เรียนต่อและออกมาหาเงินแทน เมื่อเด็กสาวเดินทางมาถึงหน้าบริษัทแล้วเธอนั้นก็รีบเข้าไปด้านในเพื่อถามฝ่ายธุรการทันที “สวัสดีค่ะ พอดีมีพนักงานโทรมาบอกว่าให้หนูเข้ามาสัมภาษณ์งานค่ะ” “อ๋อ คนอื่นขึ้นไปหมดแล้วค่ะ เดี๋ยวน้องไปที่ลิฟต์แล้วขึ้นไปที่ชั้น7นะ” “โอเคค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” “ค่ะ” เมื่อเด็กสาวรู้จุดหมายปลายทางแล้วเธอจึงรีบเดินไปกดลิฟต์ทันที ซึ่งเธอนั้นยืนรออยู่นานสองนานแต่ลิฟต์ก็ยังลงมาไม่ถึงสักที “ช้าจัง! จะทันไหมเนี่ย!” เด็กสาวบ่นพึมพำขึ้นพร้อมกับเดินถอยหลังไปสองสามก้าวโดยไม่ได้หันไปดูว่ามีใครยืนอยู่ไหม จึงทำให้เธอนั้นเหยียบเข้ากับเท้าของใครบางคนเข้าเต็มๆก่อนจะล้มไปชนกับแผงอกของเค้าอีกครั้ง “ขะ..ขะ ขอโทษค่ะ!” เมื่อเด็กสาวชนเข้ากับแผงอกของใครบางคนก็ทำให้เธอนั้นต้องรีบหันหน้ากลับมาพร้อมกับก้มหัวเพื่อขอโทษเค้าทันที โดยไม่ได้มองเลยว่าคนคนนั้นจะเป็นใคร “ซุ่มซ่าม!” “นะ..หนูขอโทษ!” เสียงของคนตรงหน้าทำให้เด็กสาวต้องรีบเงยหน้าขึ้นไปมองพร้อมกับยกมือขึ้นเพื่อขอโทษเค้าอีกครั้ง “…” แต่ทว่าชายหนุ่มคนนั้นกลับไม่ได้สนใจที่เธอยกมือขอโทษเลยสักนิด และเดินเข้าไปในลิฟต์แทนทำให้เด็กสาวที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบเดินตามเข้าไปถึงแม้ว่าจะไม่อยากไปพร้อมเค้าก็ตาม การขึ้นลิฟต์ของเด็กสาวในครั้งนี้ทำให้เธอนั้นรู้สึกยาวนานมากกว่าปกติ เพราะว่าลิฟต์ที่เธอเข้ามานั้นจอดรับคนทุกชั้นเลย ทำให้เธอนั้นถูกผลักให้เข้าไปอยู่ด้านในจนแถ้บจะชนเข้ากับชายหนุ่มคนที่เธอเหยียบเท้าเค้าเมื่อก่อนหน้านี้ “ขยับเข้าไปหน่อยครับ!” “ตะ..ติดแล้วค่ะ~” เด็กสาวเอ่ยบอกคนด้านหน้าเมื่อเธอนั้นรู้สึกว่าแผ่นหลังของเธอนั้นจะชนเข้ากับแผงอกของคนด้านหลังแล้ว “ชิดๆหน่อยนะทุกคน พอดีลิฟต์อีกตัวทำความสะอาดอยู่” “แล้วมาทำอะไรวันนี้~” เมื่อเด็กสาวรู้ถึงสาเหตุก็ทำให้เธอนั้นต้องบนขึ้นเบาๆพร้อมกับกอดเอกสารของตัวเองเอาไว้ที่อก ตลอดการยืนอยู่ในลิฟต์ของเด็กสาวนั้นทำเอาเธอรู้สึกขนลุกไม่น้อย เพราะเมื่อเธอเข้าไปชนกับคนด้านหลังมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ทำให้เธอนั้นรู้สึกถึงลมหายใจร้อนๆที่ลดอยู่บนต้นคอของเธอ ติ๊ง! ในที่สุดสวรรค์ก็มาถึงลิฟต์ได้มาจอดอยู่ที่ชั้น7แล้ว จึงทำให้ทุกคนต้องทยอยพากันออกไปก่อนจะตามด้วยเด็กสาวด้วย ทันทีที่เธอออกมาจากลิฟต์ได้เธอนั้นก็เลือกที่จะไม่หันไปมองชายหนุ่มคนที่อยู่ด้านหลังเลย และเดินไปหาพนักงานที่นี่แทนเพื่อถามหาจุดนั่งรอสัมภาษณ์งาน เมื่อเด็กสาวรู้ที่ที่เธอต้องไปนั่งรอแล้วเธอจึงไปนั่งรอกับคนอื่นทันที จนเวลาล่วงเลยผ่านไปตอนนี้ถึงเวลาที่เธอนั้นจะต้องเข้าไปสัมภาษณ์งานแล้ว “คุณมุกรินเชิญด้านในค่ะ” “ค่ะ~” เมื่อเด็กสาวได้ยินชื่อของตัวเองเธอนั้นก็รีบลุกขึ้นทันทีก่อนจะเดินตามผู้หญิงที่มาตามเธอเข้าไปด้านในห้องสัมภาษณ์ “คะ..คุณ!” ทันทีที่เด็กสาวได้เห็นชายหนุ่มตรงหน้าก็ทำเอาเธอนั้นชะงักไปทันที เพราะชายคนนั้นคือคนเดียวกันกับที่เธอนั้นเหยียบเท้าและชนเข้ากับแผงอกของเค้า “ออกไป!” “อะ..อะไรนะคะ! หนูหรอคะ!” “…” “ค่ะ~” ไม่ใช่เด็กสาวแต่เป็นพนักงานที่พาเธอเข้ามา ตอนนี้จึงทำให้ในห้องเหลือแค่เพียงมุกรินและชายหนุ่มตรงเท่านั้น ซึ่งชายหนุ่มตรงหน้าของเธอนั้นก็คือ เฮดีล.. “นะ..หนูชื่อ มุกระ..” “หุบปาก!” “…” “ทำไม” “ทะ..ทำไมอะไรคะ?” “ทำไมถึงคิดว่าจะรับ?” “อะ..เอ่อ~ หนูก็ไม่ได้คิดว่าจะรับหรอกค่ะ แต่อยากได้งานทำจริงๆเพราะมีเรื่องต้องใช้เงิน” “…” “เงินเดือนเท่าไหร่ ?” “ให้หนูเลือกหรอคะ” “…” “20,000ค่ะ!” เด็กสาวบอกจำนวนเงินที่เธอนั้นต้องการออกไปอยากไม่คิดมากนัก เพราะเธอรู้ว่ายังไงเธอก็ไม่ได้ทำงานที่นี่อยู่ดี “40,000 เริ่มงานวันนี้!” “อะไรนะคะ!” “หูตึงหรือไง! ถามซ้ำซาก!” ปึง! เสียงของชายหนุ่มตรงหน้าดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงโยนประวัติของเด็กสาวลงบนโต๊ะ ทำเอาเธอนั้นถึงกับสดุ้งขึ้นเล็กน้อย “ทะ..ทำได้ค่ะ! เริ่มงานวันนี้ได้เลยค่ะ!” เมื่อเด็กสาวตอบตกลงชายหนุ่มตรงหน้าจึงลุกขึ้นและเดินออกไปทันที ทำให้ตอนนี้เด็กสาวต้องนั่งงุนงงอยู่ในห้องเพียงคนเดียว “ดุเป็นบ้าเลย! ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ! ทำอย่างกับโกรธกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน!” “ออกมา!!” “ค่ะๆ ค่าา!” เสียงของคนด้านนอกดังขึ้นอีกครั้งทำให้เด็กสาวนั้นต้องรีบลุกขึ้นด้วยความลุกลี้ลุกลนพร้อมกับหยิบกระเป๋าของตัวเองไปด้วย เป็นอีกครั้งที่เด็กสาวนั้นต้องเข้าไปในลิฟต์เพราะชั้นที่เธอต้องทำงานนั้นคือชั้น 9 แต่ที่นี่มี10ชั้น ซึ่งภายในลิฟต์ตอนนี้มีแค่เธอและชายหนุ่มคนที่สัมภาษณ์เธอเพียงเท่านั้น และเธอนั้นก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มคนนี้คือประธานบริษัท.. ติ๊ง! เสียงลิฟต์ดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับประตูที่เปิดออก เมื่อประตูเปิดออกก็พบกับห้องทำงานทันที บ่งบอกได้ว่าชั้นนี้คือห้องทำงานของท่านประธานและเลขาอย่างเธอ “หนูต้องทำงานในห้องนี้หรอคะ แล้วท่านประธานมาตอนไหนหรอคะ” เด็กสาวเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้เพราะเธอนั้นจะได้ทำตัวให้ถูก ให้สมกับที่ได้ทำงานในตำแหน่งเลขา “…” แต่ทว่ากลับไม่มีเสียงตอบรับจากชายหนุ่มด้านหน้าเลยสักนิด แถมเค้านั้นยังเดิมดุ่มๆไปที่โต๊ะทำงานของท่านประธานอีกด้วย “อย่าบอกนะว่า..” “นั่นคือโต๊ะของเธอ!” “คะ..คุณคือท่านประธานหรอคะ~” “ถามแล้วมันทำให้เธอสูงขึ้นหรือไง!” “…” ประโยคกระแทกแดกดันของชายหนุ่มตรงหน้า ทำให้เด็กสาวนั้นถึงกับไปไม่ถูกจริงๆ เพราะเธอนั้นไม่คิดว่าตัวเองจะมาถูกบูลี่ส่วนสูงแบบนี้.. เปิดเรื่องค่าาา ? เฮียดีลปากหนักเหมือนกันนะเนี่ย? สงสารน้อง แต่น้องแสบนะ จะบอกให้ ? รีไรท์เมื่อ 6/3/66

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more