งานเอ็นฯ(งานเอน) ยืม…ใช้

3178 Words

มัสยานั่งฟังหนุ่มๆ คุยกันเพลินๆ จนโนเวลล์หนุ่มหล่อร่างใหญ่ที่สุดในกลุ่มท้าเพื่อนๆ ของเขาเล่นเกมและชวนกึ่งบังคับให้เธอร่วมเล่นเกมกับพวกเขาด้วย เกมนี้มีชื่อว่า..ดื่มเร็วได้ ดื่มช้าเสีย...มัสยานั่งมองโนเวลล์แข่งกับเพื่อนอีกคน ทุกคนสนใจกับเกมตรงหน้าโดยไม่มีใครทันสังเกตว่ามีบุคคลภายนอกเข้ามา หนุ่มๆ แข่งกันดื่มค็อกเทล ถ้าใครหมดก่อนชนะ แต่ใครหมดช้าต้องถอดทีละชิ้น! มัสยาตกใจเล็กน้อย เธอบ่ายเบี่ยงไม่เล่นด้วยหนุ่มๆ ก็ไม่ยอม รินณภัทรยืนหลบอยู่มุมห้องที่มืดสลัวมองนางแบบสาวที่นั่งอยู่ท่ามกลางหนุ่มๆ อกเอวสะโพกโค้งเว้าของเธอสวยขนาดไหนทำไมเขาจะจำไม่ได้ “ใส่ชุดอะไรของเธอวะ! แต่งตัวยั่วอะไรขนาดนี้..” รินณภัทรหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่ค่อยพอใจไม่สบอารมณ์ ผู้ชายแต่ละคนก็มองเธอกันตาเป็นมันส์ ไม่ได้มองเฉยๆ แต่มองแบบลวนลามด้วยสายตานี่สิ! ชายหนุ่มยืนมองภาพตรงหน้าขบกรามเข้าหากันแน่น “เอ่อ..ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมาเล่นเกมด้วย” มัสยาบ่ายเบี่ยงถ่วงเวลาออกไป “ไอขอไปด้วย..” สกายเดินตามมัสยาออกมาเช่นเดียวกับรินณภัทร “กาย..ยูจะให้ไอเล่นเกมนั้นจริงๆ เหรอ” “ยูก็เป็นแฟนกับไอสิ เมื่อไหร่ยูจะรับรักจะตอบตกลงเป็นแฟนไอซะที ถ้ายูเป็นแฟนไอก็ไม่ต้องเล่นเกมนั่นหรอก” “ไอว่ายูเมาพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ ไอจะกลับแล้ว..” “แต่นี่ยังไม่หมดเวลาจ้างนะ ยูก็รู้ว่าจะโดนปรับยังไง..” “งั้นก็กลับไปเล่นเกมนั่นให้จบๆ ไอจะได้กลับ!” “มัสยา!” “นาย!” นางแบบสาวจะก้าวกลับไปยังห้องสังสรรค์ก็ต้องตกใจที่รินณภัทรยืนขวางอยู่ในระยะประชิด “นายนี่ใคร?” สกายถามด้วยท่าทีไม่พอใจ “เอ่อ..ก็แค่..คนเคยรู้จักกัน” มัสยาตอบสกายแล้วเดินเลี่ยงออกมา และชายหนุ่มทั้งสองก็เดินตามหลังเธอมาไม่ห่าง “ยูจะไปไหน..” “ไม่เกี่ยวกับนาย!” รินณภัทรก้าวตามมัสยาไปโดยไม่สนใจนายแบบหนุ่ม มัสยาเข้ามาในห้องวีไอพีนั่งตำแหน่งเดิม เธอก็ถูกเร่งยั่วยุจากหนุ่มๆ ให้เล่นเกมทันที จากที่ไม่คิดจะเล่นพอเห็นสายตาของรินณภัทรที่จ้องมองอยู่ เธอก็ตอบตกลงไปอย่างท้าทาย หนุ่มๆ แสดงอาการดีใจออกหน้าออกตาว่าจะเป็นฝ่ายชนะแน่นอน รินณภัทรจ้องมองการเคลื่อนไหวของมัสยาอย่างไม่กะพริบตา จนเธอดื่มค็อกเทลแข่งกับโนเวลล์ และเธอก็ดื่มหมดช้ากว่าโนเวลล์เพียงแค่เสี้ยววินาที.. “ถอดเลยๆ” หนุ่มๆ ส่งเสียงเชียร์กันกระหึ่มอย่างตื่นเต้น มัสยาเหลือบไปมองรินณภัทรก่อนที่มือบางจะวางแก้วลงแล้วเลื่อนไปจับชายเสื้อที่ผูกเป็นปมไว้บริเวณเอวบาง “กลับเดี๋ยวนี้!” รินณภัทรก้าวมากระชากแขนเรียวให้ลุกจากเก้าอี้ โดยไม่เกรงกลัวหนุ่มๆ ที่ลุกขึ้นยืนห้อมล้อมทั้งคู่ไว้ “นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน!” “จะให้ฉันบอกพวกเขาไหมว่าเรา...” รินณภัทรกัดฟัดกระซิบแนบหูเธอ “เอ่อ..” “ว่าไง..” “กาย..ไอต้องขอตัวกลับก่อนนะ..” “ยูทำแบบนี้ไม่ได้..ยังไม่หมดเวลา..พวกไอไม่ยอม!” โนเวลล์เป็นคนโต้ออกมา “เหลืออีกกี่นาที!” รินณภัทรถามขึ้นอย่างเหลืออด “5 นาที..” สกายตอบออกมาอย่างเซ็งๆ หมดสนุก “ค่าจ้างเธอเท่าไหร่?” รินณภัทรก้มหน้าลงถามนางแบบสาวที่ยืนแนบชิดอยู่ข้างลำตัวเขา “50,000!” ชายหนุ่มปล่อยมือจากแขนเรียว หยิบบางอย่างขึ้นมาเขียนแล้ววางลงบนโต๊ะก่อนจะกึ่งจูงกึ่งลากกระชากนางแบบสาวออกมาท่ามกลางสายตางุนงงของหนุ่มๆ ทุกคน เขาลากแขนเธอมาขึ้นรถของเขาก่อนจะขับออกมาด้วยความฉุนเฉียว “ไอ้หนุ่มฝรั่งนั่นมันเป็นใคร!” “ใคร..คนไหน..ก็ฝรั่งทุกคน” “คนที่ขอเธอเป็นแฟนน่ะ!” “อ๋อ..สกาย..เขาเป็นนายแบบวัยรุ่นชื่อดังนายไม่รู้จักหรือไง” แสงมันสลัวๆ เขามองไม่ถนัดตา ถึงชัดเขาก็ไม่ได้สนใจถ้าไม่มีความเกี่ยวข้องกับหญิงสาวที่อยู่กับเขาตอนนี้.. “มันเป็นอะไรกับเธอ!” “สกายเขาทั้งหล่อทั้งรวย สุภาพอ่อนโยน รู้ใจเอาใจผู้หญิงเก่ง ฉันก็อยากได้เขาเป็นแฟนอยู่เหมือนกันนะ..” “เอี๊ยดดด!” อยู่ๆรินณภัทรก็เหยียบเบรคกะทันหัน จนมัสยาหัวทิ่มไปข้างหน้า โชคดีที่เธอคาดเข็มขัดนิรภัยไว้ “คนบ้า! คอฉันเกือบหัก!” ชายหนุ่มหมั่นไส้กับคำตอบของมัสยา ได้แกล้งเธอแล้วก็สะใจก่อนที่เขาจะออกรถอีกครั้ง “เมื่อตะกี้นายวางอะไรไว้..” “เช็ค..5หมื่น” รินณภัทรตอบเสียงเรียบเฉยอย่างไม่ใส่ใจ “นายจะบ้าหรือไง! ตั้ง 50,000!..ฉันนั่งดื่มตั้งนาน นายคืนเงินพวกนั้นไปทำไม!” “หรือว่าเธอจะอยู่ต่อให้ครบกำหนดเวลาแล้วถอดเสื้อให้พวกมันดูหน้าอกเธอล่ะ!” “- - “ มัสยาได้แต่นั่งเงียบเถียงไม่ออก และเธอรู้สึกเสียดายเงินจำนวนนั้น.. “จะให้ฉันไปส่งเธอที่ไหน?” “นายไปส่งฉันที่สตูดิโอก็แล้วกัน” มัสยาตอบแล้วนั่งเงียบๆ ชายหนุ่มก็ขับรถต่อมาเรื่อยๆ นางแบบสาวก็เริ่มนั่งขยุกขยิกไม่นิ่ง “นาย..” “หือ..มีอะไร?” “ฉันหิว..” “เธออยากกินอะไรล่ะ” “อยากกินนาย..เดี๋ยวนี้!” “อะไรนะ!” รินณภัทรคิดว่าเขาหูฝาด แต่เมื่อเขาหันไปมองนางแบบสาวก็เห็นความผิดปกติบนใบหน้างามที่บัดนี้เริ่มมีเหงื่อผุดพรายขึ้นมา แววตาดื้อรั้นดูดุดันแปลกไป “เป็นอะไรของเธอ..” “ฉันไม่รู้..แต่ฉันอยาก...” มัสยาพูดไม่ทันขาดคำเธอก็เอื้อมมือไปตามสายตาที่จับจ้องเป้ากางเกงของรินณภัทรอยู่ ทันใดนั้น..มือบางก็รวดเร็วเท่าความคิดความต้องการ เธอจัดการปลดตะขอรูดซิปกางเกงของรินณภัทรออกและจับท่อนเอ็นของชายหนุ่มชักขึ้นชักลงเร็วๆ ทันที “เอ๊ย! ยัยตัวแสบ..โอ้ว!..เธอจะทำอะไรของเธอ!” ชายหนุ่มจะหักรถหลบเข้าข้างทางก็ไม่ได้ ขณะที่บนถนนรถกำลังเคลื่อนตัวด้วยความเร็วบวกกับมีรถจำนวนมากขนาบข้างรถของเขา ขณะที่สายตาของเขาต้องมองถนนมีสมาธิกับการขับรถนั้น เขาก็ต้องเกร็งทั้งสะโพกและต้นขาเพราะรู้สึกเสียวกับการกระทำของมือบางนุ่ม และยิ่งเสียวมากขึ้น “อาา..มัสยา..เธอ..” เขาคิดว่าเธอแค่จะแกล้งเล่นท่อนเอ็นให้เขามีอารมณ์ แต่เธอกลับทำยิ่งกว่านั้น..ปากอุ่นๆ อ้าอมส่วนหัวของท่อนเอ็นแกร่ง “โอวว..เธอไปกินอะไรมา..” “อืมมม..” มัสยาไม่ตอบ เธอได้แต่เปล่งเสียงในลำคอเพราะปากของเธอกำลังอมสลับกับดูดเม้มส่วนปลายหัวหยักของท่อนเอ็นใหญ่ที่อยู่ในปากเธอ นางแบบสาวตวัดปลายลิ้นอุ่นปาดเลียรอบท่อนเอ็นด้วยความร้อนรุ่ม เธอรู้สึกขนลุกซู่ไปทั่วร่างกาย เธอต้องการปลดปล่อยบางสิ่งบางอย่าง.. “อูวว..เบาๆ ..ยัยตัวแสบ..ฉันต้องขับรถ!” รินณภัทรกัดฟันกลั้นความเสียวที่ถูกนางแบบสาวปลุกเร้าอารมณ์ “อื้มมม..” มัสยาไม่สนใจฟังเสียงของอีกฝ่าย เธอสนใจแต่สิ่งที่อยู่ในปากทั้งดูดอมท่อนเอ็นใหญ่อย่างเมามัน มือบางก็กำขยำรอบลำเอ็นชักรูดขึ้นรูดลงเร็วขึ้นๆ “อาา..ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ!” อุ้งปากอุ่นนุ่มของเธอทำให้เขาเสียวจนอยากจะปล่อยน้ำพุ่งใส่ปากเธอ มือหนากดศีรษะเธอไว้ไม่ให้ขยับ “ฮื้อออ..” มัสยาสะบัดศีรษะไปมาอย่างขัดใจ “หยุดก่อน! ยัยตัวแสบ..ถึงสตูดิโอของเธอแล้ว!” รินณภัทรพ่นลมหายใจออกจากปากอย่างโล่งใจที่มาถึงซะที! มัสยาจำใจต้องอ้าปากปล่อยท่อนเอ็นใหญ่ของรินณภัทรให้เป็นอิสระอย่างแสนเสียดายเมื่อเขาขับรถมาถึงจุดหมายปลายทาง แม้เธอจะผละใบหน้าออกห่างหยัดตัวขึ้นแต่สายตาและสองมือบางยังคงกอบกุมความใหญ่ยาวนั้นไว้ไม่ปล่อย ชายหนุ่มก้มลงมองตัวตนที่แข็งโด่ตั้งชันถูกมือบางกำไว้ก็รู้สึกเสียวสยิว ส่วนหัวของมันถูกเธอเลียจนมันวาวเป็นสีชมพูเข้ม เขามองความแข็งแกร่งตื่นตัวของตัวเองแล้วหันไปมองใบหน้านางแบบสาวที่กำลังจ้องตาเขาอย่างเว้าวอนแปลกๆ “นายฟิค..” “เธอต้องการอะไรอีก..” “ฉันจะขอยืม...ของนายใช้หน่อย” “ยืมอะไร?” “ยืม...” มัสยาไม่ตอบ แต่เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองอย่างอดกลั้นพร้อมกับจ้องมองความแข็งแกร่งของท่อนเอ็นตรงหน้าตาเป็นประกายลุกวาว “เธอนี่เป็นคนยังไงกันยัยตัวแสบ! ไอ้นี่มันยืมใช้กันได้ซะเมื่อไหร่!” “นายจะให้ฉันยืมมั้ย! ถ้าไม่ให้ ฉันจะได้ยืมของคนอื่น!” นางแบบสาวเริ่มหงุดหงิดใจทนไม่ไหว “ของใคร!” “ของใครก็ได้ที่ไม่เล่นตัวลีลามากเหมือนอย่างนาย!” มัสยาตัดใจปล่อยมือออกจากท่อนเอ็นใหญ่ที่เธอกำไว้ก่อนจะหันไปเปิดประตูก้าวลงจากรถของรินณภัทร เธอเดินหน้าบึ้งตึงเข้าไปในสตูดิโอรู้สึกทั้งหงุดหงิดทั้งงุ่นง่าน คืนนี้เธอจะทำยังไง! จะใช้อะไร! ทำไมร่างกายของเธอถึงรู้สึกร้อนรุ่มได้ขนาดนี้.. เรื่องช่วย..รินณภัทรไม่มีปัญหา เรื่องนั้นเขาช่วยเธอได้อยู่แล้ว แต่เขาต้องการจะดัดนิสัยความดื้อรั้นเอาแต่ใจไม่ยอมฟังใครของมัสยายังไงให้เธอหลาบจำซะบ้าง ดัดไปก็ไม่รู้ว่าเธอปรับปรุงระวังตัวมากขึ้นหรือเปล่า ดื้อออกซะขนาดนี้..รินณภัทรนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบเก็บตัวตนที่ยังแข็งอยู่เข้าที่เข้าทางรูดซิปกางเกงก้าวลงจากรถเดินตามนางแบบสาวเข้ามาในสตูดิโอ “มัสยา..” นางแบบสาวได้ยินเสียงชายหนุ่มเอ่ยเรียกเธอทางด้านหลังก็รู้สึกหัวใจเต้นถี่รัว ความหวังของเธอที่จะได้ปลดปล่อยใกล้เข้ามาแล้ว.. “นายจะให้ฉันยืมแล้วใช่มั้ย..” รินณภัทรไม่ตอบ เขายืนกอดอกมองนางแบบสาวแล้วส่ายหน้าแบบเอือมระอา “โอ๊ย! คนบ้า! ไม่ให้ยืมแล้วตามเข้ามาทำไมให้เกะกะ หงุดหงิด!” ตอนนี้เธอรู้สึกงุ่นง่านสุดๆ นางแบบสาวล้วงกระเป๋าถือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “นั่นเธอจะโทรไปไหน..” “โทรไปยืมของคนที่พร้อมให้ฉันใช้!” “มัสยา! นี่เธอ..” รินณภัทรกัดฟันกรอดไม่คิดว่านางแบบสาวจะกล้าทำจริง มือหนาเอื้อมเข้าไปดึงโทรศัพท์ออกมาจากมือเธอ กดปิดเครื่องแล้วทิ้งลงไปบนโซฟากลางห้องโถง “ทำอะไรของนาย! นั่นโทรศัพท์ของฉันนะ!” “ฉันให้เธอยืมใช้ก็ได้..แต่มีข้อแม้..” ในที่สุดเขาก็ต้องยอมให้เธอ “สรุปว่านายจะให้ฉันยืมจริงๆใช่มั้ย!” นางแบบสาวเอ่ยถามอย่างลิงโลดจนชายหนุ่มนึกหมั่นไส้ ท่าทางเธอต้องการมีเซ็กส์เอาอย่างมากจนออกหน้าออกตา มัสยาไม่รอช้า เธอรู้สึกร่างกายร้อนรุ่มเต็มที เธอรีบดึงแขนรินณภัทรเข้าไปในห้องทันที เธอจับเข็มขัดของเขาจะถอดมันออกให้พ้นโดยเร็ว แต่กลับถูกมือหนาจับมือเธอเอาไว้ “เดี๋ยวก่อน!” นางแบบสาวเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างสงสัย ถามเขาด้วยสายตาว่ามาห้ามเธอไว้อีกทำไม “เธออยากเล่นเกมวาบหวิวไม่ใช่เหรอ? เอาสิ..ยัยตัวแสบ! ถอดเสื้อผ้าเธอออกทีละชิ้น..ทำให้ฉันมีอารมณ์..แล้วฉันจะให้ยืม...ใช้” รู้สึกว่าเกมนี้เขาจะเป็นต่อเธอเล็กน้อย ได้แกล้งได้ดัดนิสัยเธอบ้างก็ยังดีกว่าถูกตามใจจนเอาแต่ใจเสียจนเคยตัว “นายนี่เรื่องมากจัง! จะเล่นเกมอะไรตอนนี้” มัสยาทำหน้ายุ่งเมื่อถูกขัดใจ “ถ้าเธอไม่ทำ ฉันจะได้กลับ” “เดี๋ยวสิ! ใครบอกว่าไม่ ฉันร้อนจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว!” นางแบบสาวเหงื่อผุดกระจายทั่วร่างกาย เธอปลดตะขอถอดกระโปรงลงไปกองกับพื้นอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นแพนตี้ลูกไม้สีดำตัดกับผิวขาวชมพูของเธอดูเซ็กซี่เย้ายวน ชายหนุ่มถอยไปนั่งมองเธอบนเตียงนุ่ม ตั้งแต่เกิดมามัสยาไม่เคยยืนเปลื้องผ้าต่อหน้าผู้ชายมาก่อน ใบหน้าหวานแดงซ่านทั้งอายทั้งฤทธิ์แอลกอฮอล์ผสมกัน แม้จะประหม่าแต่วินาทีนี้ความปรารถนาทางอารมณ์และร่างกายของเธอมากจนไม่หลงเหลือความเขินอาย มือบางไล้จากสะโพกขึ้นมาแกะปมเสื้อยืดรัดรูปก่อนจะถอดมันออกช้าๆอวดหน้าอกอวบอยู่ภายใต้บราเซียร์ลูกไม้สีเดียวกัน นางแบบสาวจ้องเป้ากางเกงชายหนุ่มที่คับตุงไม่วางตา เธอปรารถนาสิ่งที่อยู่ภายในนั้น เธอก้าวมาคุกเข่าลงตรงหน้าระหว่างขาแกร่ง มือบางลูบไล้ไปตามต้นขาขึ้นไปยังเข็มขัดหนังสีน้ำตาลแล้วจัดการถอดมันออกพร้อมกับปลดตะขอรูดซิปลง เมื่อปลายนิ้วเรียวเกี่ยวกางเกงในสีขาวของเขาตามลงไป สิ่งที่เธอต้องการก็เด้งผงาดขึ้นมาอวดความแข็งแกร่งใหญ่โตชี้หน้าเธอทันที นางแบบสาวเลียริมฝีปากอย่างอดรนทนไม่ไหว “ฉันขอนะ!” อยู่ๆนางแบบสาวก็หยัดกายอรชรลุกขึ้นพร้อมกับผลักไหล่หนาของรินณภัทรจนเขาหงายหลังลงบนที่นอนอย่างไม่ทันตั้งตัว “มัสยา..” รินณภัทรเอ่ยออกมาได้แค่นั้น นางแบบสาวก็ขึ้นมาคร่อมอยู่บนขาของเขาแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น..เบื้องล่างของเธอในตอนนี้ไร้ซึ่งอาภรณ์ปกปิดเนินเนื้อที่อวบอิ่มเกินตัว มัสยาไม่พูดพล่ามทำเพลงท่าทางของเธอมุ่งมั่นและเอาจริง สะโพกผายยกขึ้นเพื่อเล็งให้ตรงตำแหน่งท่อนเอ็นแข็งที่ตั้งชันอยู่ มือบางคอยช่วยจับประคองความแข็งแกร่งนั้นให้จ่ออยู่ตรงปากทางร่องสวาทก่อนที่เธอจะกดบั้นท้ายลงแรงๆ “อ๊าย! อู๊ยยย..แน่นอึดอัดจัง” นางแบบสาวมีเหงื่อไหลซึมทั่วใบหน้า ร่องสาวของเธอดูดกลืนท่อนลำแข็งใหญ่เข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งลำมันฝืดคับแน่นจนเธอทั้งเจ็บทั้งจุก “จะให้ฉันช่วยมั้ย..” ชายหนุ่มที่ค้ำข้อศอกลงบนที่นอน ยกตัวขึ้นเล็กน้อยมองการกระทำของนางแบบสาวอยู่ตั้งแต่ต้นเอ่ยถามขึ้นเบาๆ “ฮือออ..” มัสยาพยักหน้ารัวเร็ว มือหนาจึงเลื่อนไปลูบไล้บีบคลึงต้นขาขาวนวลจากต้นขาด้านในไล้ขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงเนินเนื้อแน่น ชายหนุ่มใช้ปลายนิ้วโป้งถูไถตรงรอยแยกเบาๆแล้วบดคลึงปุ่มกระสันขึ้นลงถี่ๆ “อุ๊! อู๊ย..เสียวอ่ะ..เสียว...ฮื้ออ..” เมื่อร่างบางถูกมือหนากระตุ้นหนักๆถี่ๆขึ้น “อ๊ะ! อ๊าา.. อ๊าย..” ไม่นานเธอก็หลั่งน้ำใสหนืดออกมาชะโลมท่อนเอ็นใหญ่ให้ร่องคับแน่นมีน้ำหวานช่วยหล่อลื่น สองมือหนาช่วยจับประคองยกเอวบางขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเด้งสะโพกขึ้นพร้อมกับกดเอวเธอลงให้ร่องสวาทกลืนกินความแข็งแกร่งของเขาอีกครั้งจนสุดลำ “ฮื้อออ!..อู๊ยย..อ๊าย..แน่นและลึกมาก!” “โอวว..เธออยากทำยังไงต่อก็ทำเลย ยัยตัวแสบ!” รินณภัทรเอ่ยขึ้นเมื่อร่องคับแน่นโอบรัดท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปจนสุดทางประสานกันแนบแน่น มือหนาช่วยโอบประคองสะโพกผายยกขึ้นกดลงขณะที่ร่างงามค่อยๆขย่มบั้นท้ายนุ่มแน่นลงบนต้นขาเขาเป็นจังหวะช้าๆ “ปับ..ปับ..ปับๆ ปับๆ” “ฮื่อ..อ๊ะ อ๊ะ อั๊ย..เสียว อ่ะ..” เสียงหวานครางกระเส่าออกมาตามจังหวะด้วยความเสียวซ่าน “ปับๆ ปับๆๆ ปับๆๆ” มือบางลูบไล้จากหน้าท้องแบนราบขึ้นมาบีบเฟ้นอกอวบของตัวเอง ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันอย่างสยิว ใบหน้าหวานชุ่มไปด้วยเหงื่อ นางแบบสาวโยกกายขย่มสะโพกขึ้นลงบดอัดร่องสาวเข้าใส่ความแข็งแกร่งเบื้องล่างอย่างร้อนแรงหนักหน่วงไม่หยุดหย่อน “อาา..มัสยา..นี่เธอกินยาอะไรมาถึงเร่าร้อนร้อนแรงแบบนี้..” รินณภัทรถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อนางแบบสาวขย่มเอาๆแบบไม่ออมแรง มิหนำซ้ำเธอยังเอื้อมมือไขว้หลังไปปลดตะขอบราเซียร์ถอดมันทิ้งลงไปต่อหน้าต่อตาเขาอีก ตอนนี้หน้าอกอวบเต่งตึงขาวสล้างของเธอเด้งขึ้นเด้งลงตามจังหวะของเจ้าของช่างเย้ายวนเขาซะเหลือเกิน ยอดอกสีชมพูสวย รินณภัทรเอื้อมมือไปกอบกุมอกอวบด้วยความอยากรู้ว่าจะเป็นของปลอมอย่างที่เขาคิดหรือเปล่า มือหนาค่อยๆบีบคลึงอกอวบเต่งตึงที่เด้งขึ้นเด้งลงอย่างยั่วเย้านั้นเบาๆ เมื่อรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองคิด มือหนาก็บีบเฟ้นอกสวยสลับกับบดคลึงยอดอกเธอแรงขึ้น “อ๊ะๆ อ๊ะ อู๊ยย..อ๊าา..แรงอีก..ลึกอีก..” ยิ่งเธอขย่มบั้นท้ายกระแทกขึ้นลงถี่รัวจนร่องแน่นดูดรั้งท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปลึกจนสุดทาง สะโพกสอบก็เกร็งเด้งขึ้นสอดรับกับร่องคับแน่นบดวนสัมผัสจุดเสียวภายในซ้ำๆ เข้าไปสุดออกเกือบสุดอยู่อย่างนั้น ยิ่งทำให้ทั้งคู่เสียวกระสันยิ่งขึ้น “ปั้บๆ ปั้บๆๆ ปั้บๆๆๆ!” “อ๊ะๆ อ๊ะ อั๊ย อ๊าา เสียว..อ่ะ..อ๊ายยย!” ร่างบางกระตุกเกร็งหายใจหอบถี่แรงๆแต่ก็ยังออกแรงขยับกายขย่มอย่างต่อเนื่อง “อาา..เธอไม่เหนื่อยบ้างหรือไง..” ไม่ว่านางแบบสาวจะกระตุกเกร็งหลั่งน้ำหวานออกมากี่ครั้งเธอก็ไม่ยอมหยุด “อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา..นายฟิค..ฉันรู้สึกร้อนไปทั้งตัว..” “เธอร้อนแรงซะขนาดนี้..จะไม่ร้อนได้ยังไง..” เขายังรับรู้รู้สึกเลยว่าส่วนที่เชื่อมประสานเสียดสีชักเข้าชักออกไม่หยุดหย่อนนั่นก็ร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ “ไปห้องน้ำกันดีมั้ย..” ชายหนุ่มเสนอออกมา เผื่อว่าความเย็นของน้ำจะช่วยทำให้ความร้อนในกายเธอทุเลาลง “ฮื่ออ..” มัสยาพยักหน้ารัว ร่างสูงจับเอวคอดยกร่างบางออกจากตัวเขาวางเธอลงบนเตียง แววตาของเธอยังคงมองความแข็งแกร่งของเขาอย่างเป็นประกายความต้องการ ชายหนุ่มรู้ได้ทันทีว่าเธอมีความผิดปกติบางอย่างอาจจะเป็นเพราะเครื่องดื่มแก้วนั้น..ที่เธอดื่มเข้าไปจนหมดแก้ว! “เร็วๆสินายฟิค..ฉันร้อน..ฉันอยาก..” นางแบบสาวร้อนรุ่มจนทนไม่ไหวเมื่อชายหนุ่มมัวแต่อ้อยอิ่งอยู่กับการจัดการถอดเสื้อผ้าส่วนที่เหลือออกจากกาย เธอลุกขึ้นจับแขนชายหนุ่มดึงเขาเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่อาย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more