ตอนที่5 ชอบจริงหรืออยากเอาชนะ

627 Words

สายฟ้า “เอ่อ งั้นเดี๋ยวพวกเราไปก่อนนะคะ” กุ้งนางเพื่อนของเรนโบว์พูดขึ้นก่อนจะหยิบกระเป๋าของตัวเอง “แล้วเจอกันนะต้นปาลิน” แล้วไอ้กะล่อนดีเจก็ยังทิ้งท้ายให้เขาเล่นเอาน้องมันหน้าแดงไปเลย “เดี๋ยวยัยเจ้าขาก็แหกอกตายหรอก” ผมพูดว่าให้มันอย่างไม่จริงจัง เพราะว่ามันมีแฟนแล้ว แต่ก็ยังไม่เลิกเจ้าชู้หน้าหม้อไปเรื่อย “ไอ้ห่า พูดซะขนลุกเลย” ไอ้ดีเจพูดพร้อมกับทำท่าทางขนลุก “ว่าแต่เขา แล้วมึงจะเอายังไง” ไอ้คัตเตอร์พูดขึ้น “เออนั่นดิ สรุปมึงชอบเรนโบว์จริงๆหรือแค่อยากเอาชนะวะ กูเห็นแม่งชอบหาเรื่องน้องมันตลอดเลย” ไอ้ดีเจเสริมทับอีกคน “หึ” ผมไม่ได้ตอบก่อนจะเค่นหัวเราะออกมาอย่างพอใจ ผมไม่รู้หรอกว่าตอนนี้ผมคิดยังไงกับยัยเด็กนั่น แต่ผมรู้ว่าผมชอบเวลาเธอโมโห ชอบเห็นเวลาเธอเถียงผม “อ้าวไอ้ห่านี่” ไอ้ดีด่าออกมาหลังจากไม่ได้คำตอบ แต่ผมไม่สนใจหรอก เรนโบว์ “อะไรเนี่ย นั่งม้วนจนจะเป็นเค้กโรลอยู่แล้วนะ” ฉันว่าให้ยัยปาลินออกไปหลังจากมันนั่งหน้าแดงม้วนตัวด้วยความเขินอายไม่เลิก “ก็คนมันเขินนี่หน่า ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกับพวกพี่ๆเขาขนาดนี้ แล้วไหนจะพี่ดีเจที่น่ารักนั่นอีก” ยัยปาลินพูดขึ้นด้วยความเขินไม่เลิก “เหอะ แค่อ้าปากก็รู้แล้วว่ากะล่อนขนาดไหน ถ้าแค่ปลื้มอ่ะไม่เป็นไร แต่ถ้าคิดจริงจังฉันขอเตือนไว้เลย” ฉันว่าให้ยัยปาลินออกไปด้วยความเป็นห่วง ไม่ใช่ไม่รู้สักหน่อยว่ากลุ่มนี้เป็นแบบไหนกับเรื่องผู้หญิง ถ้ายังรักตัวเองอย่าคิดเอาหัวใจไปให้พวกเขาเด็ดขาด! “ความรู้สึกของเรามันห้ามกันไม่ได้นี่หน่า ว่าแต่แกเถอะ คิดยังไงกับพี่สายฟ้ากันแน่” ยัยปาลินตอบพร้อมกับย้อนถามฉันทันที แต่มันจำเป็นต้องถามคำถามแบบนี้หรือไง “คิดบ้าอะไร ฉันรำคาญและเบื่อขี้หน้าไอ้บ้านั่นจะตาย ไม่รู้จะวุ่นวายอะไรนักหนา” ฉันพูดขึ้นอย่างอารมณ์ไม่ดี “แต่พี่เขาอาจจะชอบแกก็ได้นะ เพราะปกติพวกพี่ๆเขาไม่เคยให้ความสนใจกับผู้หญิงที่ไหนเลย” ยัยกุ้งนางตอบกลับ “ชอบ! เหอะ มีคนชอบกันที่ไหนคอยหาเรื่องกวนตีนตลอดเวลาที่เจอหน้าบ้างวะ” ฉันถามเพื่อนตัวเองกลับไปอีกครั้ง ทุกคนก็เห็นว่าเวลาฉันกับไอ้บ้านั่นเจอกันทีไรมีแต่ทะเลาะกัน มีแต่หาเรื่องกวนตีนฉัน ฉันยังหาคำว่าชอบจากตัวเขาไม่ได้แม้แต่เสี้ยวเดียวอ่ะ “ก็ไม่เหมือนใครไง แบบนี้น่ารักดีออก” แล้วยัยปาลินก็พูดเสริม “พวกแกเลิกมโนได้แล้ว ฉันไม่มีทางชอบผู้ชายปากหมา กวนตีนแบบนั้นเด็ดขาด” แค่วันแรกก็เจอกันแบบไม่น่าประทับใจ แค่คำเรียกแทนตัวฉันก็แสนจะหาเรื่อง แค่คำพูดก็วอนเรียกอวัยวะเบื้องล่าง ไม่มีทางที่ฉันจะชอบผู้ชายแบบนั้นเด็ดขาด “แล้วฉันจะรอดู ไม่มีใครต้านทานความหล่อของสามหนุ่มได้หรอก” ยัยปาลินพูดขึ้นด้วยความเขินและเพ้อ นั่นยิ่งทำให้ฉันเป็นห่วงมันทันที “นั่นสิ รักแท้แพ้ใกล้ชิดแกไม่ได้เคยได้ยินหรอ” ตามด้วยกุ้งนางอีกคน “รอให้ไก่ออกลูกเป็นแมวก่อนเถอะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more