สายฟ้า
“นี่นาย เมื่อไหร่จะให้ฉันกลับสักทีห๊ะ ฉันรอมาหลายชั่วโมงแล้วนะ” เสียงเล็กโวยวายออกมาเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ตั้งแต่ผมพาเธอมานั่งดูหนังที่โซฟา
“ก็เสื้อผ้าเธอมันยังไม่แห้ง” ผมตอบกลับไปตามตรง ก็บอกแล้วว่ารอให้เสื้อผ้าเธอแห้งแล้วค่อยใส่กลับไป แล้วตอนนี้มันก็ยังไม่แห้งไง
“แล้วเมื่อไหร่มันจะแห้งสักที นายเล่นไม่ปั่นแห้งอ่ะ แล้วยังมาแกล้งฉันทำตกถังน้ำอีก!” ยัยเตี้ยยังคงโวยวายไม่ยอมเหมือนเดิม
“ฉันไม่ได้แกล้ง แต่มันหลุดมือจริงๆ” ผมพูดขึ้นอย่างไม่สนใจและมองทีวีเหมือนเดิม
“เสื้อแค่ตัวเดียวนายให้ฉันยืมก่อนไม่ได้หรือไง หรือเดี๋ยวฉันไปซื้อให้ใหม่แบบนี้เลยก็ได้” ยัยเตี้ยยังคงหาข้อต่อรองกับผมไม่หยุด
“ก็บอกว่าไม่ได้ไง เสื้อนี้มันมีคุณค่ากับจิตใจฉันมาก” ผมบอกเธอไปพร้อมกับหันไปมองหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง
“งั้นนายก็ไปหาเสื้อตัวที่นายไม่ใส่แล้วให้ฉันเปลี่ยนก็ได้”
“ไม่มี ฉันใส่ทุกตัว และทุกตัวก
