Seducing Captain Collins

Chapter Three: Trust

Milcah's POV

"And you are you?" pagtataray ko sa lalaking umupo sa harapan ko. Hindi ko siya kilala kaya naman tinaasan ko na lang siya ng kilay. "Ang taray mo pala talaga. By the way, I'm Jason Collins. Nice to meet you, Milcah," aniya na may ngiti sa labi.

Umikot lang ang nga mata ko bago sumagot. "Tapos? Ano naman kung ikaw si Jason Collins?"

"Wala naman. Gusto ko lang na ipakilala 'yung sarili ko. Pinsan ko pala si Capt. Ranger Collins, yung sinampal mo sa mismong barko niya? He's your ex, right?" walang prenong sambit niya. Bigla akong nabilaukan dahil sa sinabi niya kaya umubo muna ako nang ilang beses bago uminom ng tubig para pakalmahin ang sarili ko. “Oh my gosh! What?! That pirate is your cousin?!” gulat na giit ko.

"Uhh, I guess so?" sumbat naman niya.

Damn it! Hindi talaga ako maka-relax ng husto simula noong gumawa ako ng issue. "You know what, Jason? I'm actually done here. I just decided na hindi na pala ako kakain dito. Bye!" nagmamadaling paalam ko bago nagmartsa palabas. I have to avoid everyone who's related with that pirate. Damn this life!

"Dyusko, Milcah! Gagawa-gawa pa kasi ng issue!" mahinang bulong ko sa'king sarili bago tuluyang lumabas sa restaurant.

Gabi na kaya binilisan ko ang paglakad papunta sa parking lot para makauwi na. I still have to eat pero syempre kailangan ko na namang magpa-order dahil naudlot `yung dinner ko kanina. Malapit na ako sa'king sasakyan pero nakaramdam ako ng kakaiba. I think someone is following me that's why hurriedly walked towards my car. Bubuksan ko na sana ang pintuan ng sasakyan ko pero may biglang nagtakip ng tela sa bunganga ko.

"s**t! Chloroform!" sigaw ng isip ko. Nagpumiglas ako ngunit hindi nagtagal ay nawalan ako ng malay.

Noong binuksan ko ang aking mga mata ay wala akong masyadong makita dahil madilim ang buong paligid. Ang tanging alam ko lang ay nakahiga ako sa kama... teka lang..... kama?! as in BED?! “OH MY GOSH!" malakas na sigaw ko bago bumangon sa mula higaan. Lumingon ako sa paligid tsaka ko na lang napansin ang isang anino ng taong nakaupo sa hindi kalayuan mula sa'kin. Base sa aninong nakikita ko, alam kong lalaki siya. I even smelled a familiar scent pero hindi ko lang matandaan kung saan ko ba 'to naamoy.

"Ci siamo incontrati di nuovo, tesoro (we met again, darling)," ani ng isang baritonong boses. Wait... I think I know him!

"It can't be! You're that......" Hindi ko na itinuloy 'yung sasabihin ko sana dahil napatakip ako ng bibig. Oh my gosh! This isn't happening! I can't believe that this pirate is home! Tinakpan ko na lang 'yung mukha ko dahil sa hiya. I'm doomed!

"Yes, darling. I'm back and I'm dying to have a word with you. So, shall we?" he asked with an impatient tone.

"Uhhh. What are we going to talk about exactly?" I asked him, pretending that I don't know what he's talking about. s**t! Wala na akong takas!

"Oh, please darling! You're such a good actress. Stop pretending and let's talk about what you did," he said with a flat tone. I'm doomed! Ito na nga ang araw na pinakaayaw kong dumating! Lord, ano pong gagawin ko?

"Uhm... Ranger, right? Listen, I did drag your name but hey, don't act as if hindi ka kasali sa issue. Nagsimula ang issue dahil sinita mo ako. Remember how you treated me back in your ship? You mistreated me," saad ko bago umirap.

"You're telling me that I'm at fault, right? If that's the case then how can you explain those shits that you said during your press conference last week? I heard you even said that we were in a relationship but we broke up. Kindly enlighten me because as far as I can remember, I only met you once," he muttered with a very pissed tone.

Oh my gosh. Did I lie so bad last week? I think I did and now it backfired to me. Should I say sorry? "Okay fine, I'm sorry! Wala naman kasi akong choice kaya sinabi `yung mga 'yon."

"You did have a choice, darling. You got to choose between spilling the truth or lying but you chose the later because you want to protect your career. Your decision affected my personal life and I don't like it," he continued.

Tumaas bigla `yung dugo ko dahil sa sinabi niya. I hate to admit it but he's right. Tama ang sinabi niya pero ayokong sabihin sa kaniya na tama siya at mali ako. "Whatever! I'm out of here," ani ko bago tumayo mula sa kama para umalis.

"DON'T..... TURN YOUR BACK ON ME." Tumigil ako sa paglakad palayo sa kaniya. Those are just six words but enough to make me stood frozen. I gulped before facing him. "W-what?" utal na tanong ko.

"Come and sit beside me. C'mon, darling. I won't bite." He patted the empty space beside him telling me to sit. The place may be dark but I can see him now that the moon shines so bright from above. Kung wala siguro `yung glass window sa likuran niya ay wala akong makita.

"Brownout ba? Bakit walang ilaw? Paki-on naman baka madapa ako rito," ani ko. Nagtitipid ba siya ng ilaw o baka hindi siya nagbayad sa MERALCO?

I heard him groaned before turning the lights on using a remote. "Done. Happy?" he sarcastically asked me.

"Very," I replied.

"Now, let's get to the main topic before I get mad and throw you in the ocean," he threatened me. He threatened me again and I don't like it!

"Kanina pa ako nagtitimpi ng inis sa'yong pirata ka! Ang sama-sama ng ugali mo! Hindi ko nga alam kung bakit ang daming babaeng nagkakagusto sa'yo samantalang bagsak na bagsak ka sa GMRC!" inis na bulyaw ko sa kaniya.

"Are you done?" he suddenly asked me. He's so calm kahit sinigawan ko siya. Damn it!

"Simula no'ng nakilala kita ay nagulo ang buhay ko!" dagdag ko pa.

"Okay," maikling sumbat niya.

"Nakakainis ka talaga! I hate you!" I shouted at the top of my lungs.

"The feeling is mutual, darling," aniya. Naka-relax lang siyang nakaupo sa gilid habang inis na inis ako sa kaniya. I can't believe he's so calm!

"That's it. Aalis ako rito!" ani ko bago tinahak ang daan papunta sa pinto. "Bakit naka-lock?" Hinanap ko `yung lock ng pinto pero hindi ko mahanap. "Paano `to buksan?!" tanong ko sa kaniya.

"The only way you can open the door is to get this remote from me," he answered with a smirk.

Umikot ang mga mata ko tsaka ako naglakad palapit sa kaniya. No'ng malapit na ako ay biglang niyang pinatay `yung ilaw. "Turn the lights on, you pirate!" sigaw ko.

"I like it dark, darling," he replied.

"Ang sama talaga ng ugali mo! Akin na `yang remote na hawak mo!" ani ko tsaka pinilit na kunin `yung remote na hawak niya.

"Nope. I won't give you," aniya. I leaned closer to him to grab the remote but he held it higher. Matangkad siya kaya hindi ko maabot `yung romote kahit naka stiletto pa ako.

"Give it to me!" asar na saad ko. Tumalong-talon pa ako hanggang sa natapilok ako. Dahil sa malapit lang ako sa kaniya ay bumagsak kaming dalawa sa kama.

One. Two. Three. Four. Five. Six. Seven. Eight.

Walong segundo na ang nakalipas ngunit walang nagtangkang gumalaw sa aming dalawa. Maya-maya pa ay umilaw ang buong kwarto kaya naging malinaw na ang posisyon naming dalawa. I'm on top of him and our face is so close to each other. The tip pf our nose are touching and we're just staring at each other without talking.

"He's handsome. I like his light brown eyes amd the way his brows are resting while he's staring at me." I emidiately snapped away those thoughts from my head. Bakit ako nag-iisip ng gano'n? I saw him averted his gaze into my lips before he gulped.

"Can you get off me?" he asked.

"Oh, sorry," paumanhin ko bago tumayo. He stood up and loosen his tie kaya umiwas ako ng tingin dahil nahihiya ako. The atmosphere is awkward and the heat is assembling.

He cleared his throat as he ran his fingers through his brown hair. "The door's open. You can go now," he murmured with his eyes fixed outside the large french window.

"O-okay. Alis na ako," ani ko bago nagmadaling naglakad papunta sa pinto.

"Let me take care of the paparazzi. A chauffeur is waiting for you outside. Ihahatid ka niya pauwi." Rinig kong sambit niya no'ng palabas na ako sa pinto.

"Sige. Thank you," maikling tugon ko bago tuluyang umalis.

"OMG! What was I thinking back then?!" I murmured while walking towards the main door. Nakakahiya ka talaga Milcah!

"Ms. Lopez, ako po ang inutusan ni boss na maghahatid pauwi sa'yo," saad ng isang lalaking nakasuot ng tuxedo na black. "Sumakay na po kayo para makaalis na tayo," dagdag pa niya.

"You’re kidding me, right? A limousine? Ihahatid mo ako sa condo ko gamit `tong limousine?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Opo, Ms. Lopez. Sumakay ka na po dahil malamig dito sa labas," aniya.

"Ang yaman naman pala ng piratang `yon! Maghahatid na nga lang tapos gagamit pa ng limo," mahinang bulong ko sa'king sarili bago pumasok sa loob.

Paalis na kami no'ng may nahagip ang mata ko mula sa isang kwarto sa second floor. I saw him standing on the window while staring at me. Hindi ko alam kung sa akin siya nakatingin o sa limousine niyang paalis pero sigurado akong nakatingin siya rito.

"Pakibilisan na lang po para makauwi na ako," ani ko.

Hindi ko maiwasang isipin `yung sinabi ni Ranger kanina. What does he mean when he said he's going to handle the paparazzi? Anong gagawin niya? Considering how powerful and rich he is, I bet he's going to do something with the issue that I created. Sana matapos na `yung issue para wala na akong inaalala sa bawa't pagtulog at paggising ko.

"Nandito na po tayo, Ms. Lopez," saad ng driver. Kaya kumunot `yung noo ko. I don't remember giving him the address and yet we're in front of the building that I'm staying. "Teka lang po. Bakit niyo alam ang address ng building na `to?" nagtatakang tanong ko.

"Si boss po ang nagsabi ng address, Ms. Lopez," sagot niya. I find it creepy na pati ang address ko ay alam ng piratang `yon.

"Gano'n po ba? Sige bababa na po ako," ani ko bago binuksan yung door ng limo. Pagbukas ko ay bumungad sa'kin ang napakaraming paparazzi sa main entrance ng building.

"Dumating na si Ms. Lopez!" Rinig kong sigaw ng isang paparazzi habang nakatingin sa'kin. Ang ibang paparazzi ay tumingin din sa akin habang ang iba naman ay nagtakbuhan palapit sa limousine.

"Pakisara po ang pinto, Ms. Lopez," tarantang sambit ng driver kaya sinunod ko na lang ang sinabi niya. Kitang-kita ko kung paano dinumog ng mga paparazzi ang limo kaya napapikit na lang ako sa inis.

"H'wag kang mag-alala, Ms. Lopez. Tatawagan ko po si boss para ipaalam ang sitwasyon," aniya bago kinuha ang kaniyang cellphone.

I'm literally massaging the temple of my nose because of too kuch stress. Kailan ba matatapos ang issue na `to?! I'm getting sick of it! I don't want to live like a criminal being chased by paparazzi just to have an interview with them. Nakakasawa na!

"Papunta na po si boss dito, Ms. Lopez. Hintayin na lang po natin," the driver informed me. Pupunta si Ranger dito? Bakit pa siya mag-aabalang pumunta rito?

"Okay but hey, do you have some painkiller here? My head hurts," mahinang sambit ko. Masakit talaga ang ulo ko at parang puputok na ito.

"Meron po, Ms. Lopez. H'wag kang gumalaw at hintayin mo na lang ako riyan," nag-aalalang saad ng driver. Pumikit na lang ako at huminga ng malalim.

"Inumin mo po `tong gamot at magpahinga ka muna. Gusto mo po bang humiga muna roon sa likod?" anyaya niya.

"No, thank you. Dito na lang ako," sagot ko naman.

"Sige po kung `yan ang gusto mo, Ms. Lopez. Malapit na raw sila boss. Konting hintay na lang," aniya. Ranger is still a stranger to me but I don't know why my worries started to fade away when the driver said he's coming and that he's near. I will wait for him because I somehow trust him.

Yes, I trust him.