บทที่ 2
1099 Words
"เธอ!!" ไต้ฝุ่นร้องตะโกนตามผู้หญิงที่เพิ่งจะทำผ้าเช็ดหน้าหล่น คนตัวโตโน้มร่างลงไปหยิบเอาผ้าผืนนั้นขึ้นมา แล้วรีบเดินตามหลังผู้หญิงคนนั้นไป
"เรียกฉันเหรอคะ" คนตัวเล็กที่ถูกเรียกค่อยๆ หันกลับมาแบบมีจริต
"ผ้าเช็ดหน้าของเธอหรือเปล่า" มือหนายกผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นขึ้นนิดหนึ่งเพื่อที่จะถาม
"ใช่ค่ะ ขอบคุณนะคะ..ถ้าหายแย่เลยนะเนี่ย" หญิงสาวพูดเพื่อที่จะเปิดทางให้อีกฝ่ายได้พูดประโยคต่อไป
แต่เขากลับเงียบ..พร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าส่งคืนมาให้
มือเรียวรับจากมือของชายหนุ่ม โดยแกล้งทำเป็นจับถูกมือของเขา "อุ้ยขอโทษค่ะ"
"ไม่เป็นไร" พอไต้ฝุ่นส่งผ้าเช็ดหน้าคืนให้เจ้าของไปแล้ว ..ก็รีบเดินกลับไปทางเดิม โดยที่ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนนี้เลย
"นึกว่ามุขนี้จะได้ผล เคยเห็นตามละครหลังข่าว เขาใช้ได้ผลกัน" หญิงสาวมองตามหลังผู้ชายที่เพิ่งเดินจากไป ใช่แล้วเธอคือมายมิ้นท์ วันนี้วันที่สาม ที่เธอพยายามจะคุยกับเขา แต่ก็ยังดีกว่าวันก่อนๆ เพราะวันนี้เขายังหยิบผ้าเช็ดหน้าส่งคืนมาให้
ตุ๊บ~ จังหวะที่มายมิ้นท์มองตามหลังของไต้ฝุ่นไป ก็มีมือใครบางคนมาตบศีรษะเธอเบาๆ
"พี่ขุน" หญิงสาวรีบมองกลับไปดูว่าเป็นใคร
"ยืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ พี่เห็นมองใครเหรอ"
"เปล่าค่ะ"
"เย็นนี้ไปทานข้าวกันดีกว่า"
"มายไม่ว่างค่ะ จะต้องได้ไปธุระกับคุณพ่อ"
"งั้นดีเลยพี่ไม่ได้เจอหน้าคุณอาหลายวันแล้ว.. เดี๋ยวพี่ไปส่งมายที่บ้านนะ"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ มายเอารถมา มายขอตัวนะ" จบคำพูดมายมิ้นท์ก็เดินจากไป
"เป็นอะไรของเธอมายมิ้นท์" เจ้าขุนได้แต่ยืนมองตามหลังผู้หญิงที่เพิ่งจากไป
ทั้งสองสนิทกันตั้งแต่เด็ก เพราะว่าโรงแรมของพ่อมายมิ้นท์อยู่ในเครือเดียวกันกับโรงแรมของทศกัณฐ์พ่อของเจ้าขุน
[บ้านปรัชญานนท์] บ้านของมายมิ้นท์
"พ่อคะ" หญิงสาวที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่พอเห็นพ่อกลับมาถึงบ้าน เธอก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินไปสวมกอดผู้เป็นพ่อไว้
"เป็นไงบ้างลูก" ทั้งสองสนิทกันมาก มายมิ้นท์ยังคิดว่าตัวเองน่าจะเกิดมาเป็นผู้ชาย เพราะอยากจะแบ่งเบาภาระของพ่อบ้าง เห็นท่านเหนื่อยกลับมาแบบนี้ทุกวันเธอทำได้แค่ให้กำลังใจ
"ก็เรื่อยๆ ค่ะ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอก..คนที่พ่อพูดถึงวันนั้นชื่ออะไรนะคะ"
"ใครเหรอลูก"
"ก็คนที่พ่อคุยกับแม่วันนั้นไงคะ เรื่องอยากจะจัดกรุ๊ปกับสายการบิน"
"อ้อ... สายการบินของคุณราชสีห์นะเหรอ"
"ใช่ค่ะลูกชายเขาชื่ออะไรนะคะ" มายมิ้นท์แค่อยากจะถามเพื่อให้แน่ใจ เธอจะได้ไม่ทำอะไรพลาดไป
"ชื่อไต้ฝุ่นจ้า" มือหนายื่นไปลูบศีรษะของลูกสาวเบาๆ แบบเอ็นดู
วันนั้นพ่อของเธอแค่พูดเปรยๆ ไปกับผู้เป็นภรรยา ว่าอยากจะจัดกรุ๊ปกับสายการบิน เผื่อว่าจะขยายกิจการสร้างกำไรให้ได้มากกว่านี้
วันต่อมา.. ที่มหาวิทยาลัย
"นั่นแกจะไปไหนมาย" แก้วใสถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนเดินกลับไปทางเดิมโดยไม่บอกกล่าว "แปลกขึ้นไปทุกวันแล้วนะยัยนี่" แค่บ่นพึมพำกับตัวเองแต่ก็ไม่ได้เดินตามเพื่อนไป
แต่มายมิ้นท์ไม่ได้สนใจคำถามของเพื่อน เพราะเธอมีสิ่งที่สนใจมากกว่านั้น
"พะ.. พี่คะ" หญิงสาวต้องได้หยุดคำพูดของตัวเองไว้ก่อน เมื่อเห็นว่าคนที่เธอเดินตามมา กำลังเข้าไปคุยกับผู้หญิงอีกคน
"รอนานไหม"
"ครึ่งชั่วโมงได้แล้วมั้ง" ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาเสียงแผ่วเบา
"บอกแล้วไงให้โทรหาก่อน จะได้ไม่ต้องรอนานขนาดนี้" คำพูดของเขาดูเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงคนนี้มาก
..คนนี้เหรอที่บอกว่าแอบคบกัน พอทั้งสองจากไปแล้ว มายมิ้นท์ก็ได้แค่ยืนถามตัวเองอยู่แบบนั้น ..ทำไมต้องใช้คำว่าแอบคบกันด้วย
ก่อนที่คิดจะทำอะไรลงไป เธอต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนี้มีความสำคัญกับไต้ฝุ่นมากแค่ไหน
แต่ยังไงเธอต้องหาวิธีแทรกเข้าไปในชีวิตของผู้ชายคนนี้ให้ได้ เพื่อทำความฝันของพ่อให้เป็นจริง
เย็นวันเดียวกัน..ที่สนามกีฬา
"ร้อยวันพันปี แกไม่เคยชวนพวกฉันมาดูหนุ่มๆ ซ้อมสักที.. มีแต่พวกฉันพยายามคะยั้นคะยอให้แกมา" ช่วงนี้มายมิ้นท์ทำตัวแปลกๆ พวกเพื่อนๆ ต่างก็สงสัย
"เราจะได้เก็บแนวทางไปทำรายงานส่งอาจารย์ไง แกลืมเรื่องงานของอาจารย์พรทิพย์แล้วเหรอ" มันคือข้ออ้างของมายมิ้นท์แต่ก็ใช้ได้ผลเพราะทุกคนต้องได้ทำรายงานเกี่ยวกับการกีฬา
"จริงด้วย แล้วแกจะเอาใครเป็นแบบ"
"นั้นไง" แล้วมายมิ้นท์ก็มองเจาะจงไปที่ไต้ฝุ่น
"ห๊า!" เพื่อนทั้งสามถึงกับอุทานขึ้นมาพร้อมกัน "นั่นพี่ไต้ฝุ่นเลยนะ"
มายมิ้นท์ไม่ได้แค่พูดเปล่า พอพูดจบก็ลุกขึ้นจากอัฒจรรย์แล้วเดินตรงเข้าไปหา....
"พี่คะ"
ผู้ชายที่ถือลูกบอลอยู่ในมือกำลังจะโยนลงไปในสนาม ถึงกับหยุดชะงักแล้วมองกลับหลังมา "เมื่อกี้ น้องพูดกับพี่หรือเปล่า"
"ค่ะ"
เพื่อนๆ ไม่มีใครกล้าเดินตามมายมิ้นท์ลงมาเลย ต่างก็กำลังสงสัยว่าเธอจะทำอะไรกันแน่ เพราะมายมิ้นท์ไม่ใช่คนแบบนี้ที่จะเดินเข้าไปหาผู้ชายก่อน
"พอดีอาจารย์ให้ทำรายงานเกี่ยวกับการกีฬา.."
"ฝุ่นคะ"
จังหวะที่มายมิ้นท์กำลังยืนคุยกับไต้ฝุ่นอยู่นั้น ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาขัดจังหวะ
"สุ..มีอะไรจ๊ะ" เขาทิ้งความสนใจจากเธอไปถามผู้หญิงที่เพิ่งจะเดินเข้ามาใหม่ในทันที เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้สำคัญมาก
สุชาดาเห็นว่ามายมิ้นท์เข้ามาคุยกับไต้ฝุ่น ก็รีบมาขัดจังหวะ
"ดูสิคะเหงื่อออกเต็มตัวเลย" แล้วสุชาดาก็ยื่นมือไปซับเหงื่อให้กับไต้ฝุ่น
ขาเรียวค่อยๆ ก้าวถอยหลังออกไปแบบเงียบๆ ตอนนี้เหมือนเธอเป็นอากาศธาตุไปเลยเมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนนี้เข้ามา
- Writer
