ผ้าบางๆ ที่คลุมตัวลอออรไว้จะช่วยให้หล่อนอบอุ่นได้สักเท่าไหร่เชียว
ชายหนุ่มโน้มตัวคลุมเสื้อกับหัวไหล่ของหล่อน พอไออุ่นกระทบตัวลอออรก็ปรือเปลือกตาขึ้นมอง
เควินเหมือนถูกสะกด...ดวงตาสีนิลนั่นรั้งเขาเข้าไปใกล้ ใบหน้าคมคายโน้มลงต่ำ หากไม่มีใครเข้ามาขวาง วันนี้น่าจะคุ้มที่สุด เขาน่าจะได้จูบหวานๆ เป็นรางวัล
แกร๊ก....
เสียงใครบางคนดันบังตาและเดินเข้ามาทิศที่เควินอยู่
ชายหนุ่มเกือบตวาดลั่น เขารีบดันลอออรหลบไปด้านหลัง หล่อนยืนตัวสั่นจนเขาโกรธคนที่เข้ามาขัดจังหวะ เขาเกือบได้ ‘จูบ’ ลอออรอีกแล้วเชียวนะ
เวโรนิก้าสิโกรธมากกว่า เธอถลันเข้ามาขวางก่อนที่เควินจะทำอะไรตามใจตัวเอง สายตาคมกริบมองผ่านไหล่ของเควิน พยายามมองให้เห็นด้านหลังเขา ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร? หล่อนมาจากไหน ทำไมทำให้เควินลืมตัวได้ขนาดนี้
“คุณมาทำอะไรตรงนี้คะ เควิน!” เสียงเย็นเฉียบ แววตาวาววับ
ชายหนุ่มไหวไหล่ “ผ่านมาโดยบังเอิญน่ะ ไม่มีอะ
