อินทัชยังหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้ ใจหนึ่งก็อยากจะหยุดคิด และจบกับมิรินดาอย่างที่เคยตั้งใจเอาไว้ แต่สิ่งที่เกิดขึ้นมาคืนมันคือสายใยบางๆ ที่พันผูกรอบหัวใจของเขาเอาไว้ ทำให้ยากที่จะสะบั้นมันให้ขาด
ตลอดทางที่ขับรถมายังบริษัท หัวใจของเขาคล้ายถูกหนามแหลมทิ่มแทงจนเลือดโชกชุ่ม มันทรมานเหลือเกินที่ต้องเลือก
‘ผมรักมิรินครับพี่หนึ่ง’
‘พี่จะคืนมิรินให้กับนายทันทีที่นายกลับมาเมืองไทย’
มันคือคำสัญญา...
และเขาก็ไม่มีทางที่จะผิดคำสัญญากับน้องชายของตัวเองได้
แม้ว่าตัวเองจะต้องเจ็บเจียนตายก็ตาม!
อินทัชพาร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในบริษัทกว้างใหญ่ของตัวเอง ไม่นานก็ขึ้นมายืนที่หน้าประตูห้องทำงาน
เขาคิดว่ามิรินดาจะมาถึงที่ทำงานก่อนเขาเสียอีก แต่เขาไม่เห็นแม้แต่เงาของหล่อน
“สวัสดีค่ะบอส”
แม่บ้านวัยกลางคนเอ่ยทักทายอินทัช และกำลังจะเดินค้อมตัวจากไป แต่อินทัชเอ่ยถามขึ้นเสียก่อน
“คุณมิรินดามาถึงที่ทำงานหรือ
