บทที่ 17 หย่ากัน
2141 Words
บทที่ 17 หย่ากัน
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
“ พรุ่งนี้พี่มารับอีกนะ ”
“ ค่ะ ”
พอเข้าบ้านไป พี่บอสก็มายืนขวางทางทันที
“ เป็นอะไร งอนอะไรฉันหนักหนาห้ะ แกบอกมาเลย เดี๋ยวนี้นะ ”
“ เปล่า! ”
“ โอเคๆ ขอโทษแล้วกัน ทั้งที่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไรก็ตาม เดี๋ยวจะเลี้ยงขนมหนึ่งวัน โอเคไหม ”
“ หนึ่งอาทิตย์ ”
“ ยัยงก ”
“ งั้นก็ตามใจ ”
“ เออๆ ก็ได้ ยัยตะกละ ” ที่ยอมง่ายๆ ยังไงก็เป็นพี่น้องกัน ต้องรักกันเข้าไว้สิ ยังไงฉันก็สนิทกับพี่บอส ถ้าไม่ได้คืนดีกันมันคงเหงาปากแน่ๆ
สองเดือนต่อมา…
“ พี่ฝากขนมให้น้านุชด้วยนะ ”
“ ค่ะ ขอบคุณพี่มากๆ นะ ”
“ เรามีอะไรที่ต้องเกรงใจกันอีก ” มือหนาเอื้อมมาลูบหัวฉันเบาๆ
“ ชิ! ”
“ นี่ครีมทากลางคืน และนี่ทากลางวัน โลชั่นด้วย พี่ซื้อมาให้ ” สายเปย์ที่แท้ทรู เป็นของแพงๆ ทั้งนั้น ใครไม่เอาก็บ้าแล้ว สิ่งของเหล่านี้ที่ทำให้ฉันตัวขาวใสขึ้นกว่าเก่า
ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่มีมาตั้งนานแล้ว ที่ใกล้ชิดไปไหนมาไหนด้วยกัน พูดคุยกันทุกวัน จนมันค่อยๆ ก่อตัวเป็นความชอบในหัวใจฉัน
ตอนที่เราเป็นแฟนกัน หลายคนต่างรับรู้ จะไม่รับรู้ได้ไง พี่โอเว่นเซอร์ไพสต์ใหญ่มาก แถมในเฟซบุ๊กก็ตั้งสถานะอีก
ฉันไม่เคยมีอะไรแบบนี้ก็ยิ้มแก้มปริไปเลย จากที่สองเดือนก่อนหน้าไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดก็ทำให้รู้จักพี่เขามากขึ้น นิสัยใจคอเป็นคนยังไงก็รู้หมด แล้วพี่เขาก็แอบไปคุยเรื่องนี้กับแม่ฉันด้วย คงจะขออนุญาตผู้ใหญ่แหละ แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร บอกแค่ยังเรียนอยู่ ขอให้อยู่ในขอบเขตก็พอ
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันหวั่นใจก็คือแม่ ตอนนี้น้ำหนักลดฮวบ ผิวพรรณที่เคยเปล่งปลั่งกลายเป็นแห้งหยาบกร้าน ใบหน้าที่เคยขาวใส กลับกลายเป็นหมองคล้ำ
“ พี่ พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับนะ ”
“ อ้าว ทำไม ”
“ พี่ไม่รู้เหรอ พี่บอสงอนใหญ่แล้วนะ ตอนแรกที่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็ไม่เป็นไรหรอก พี่บอสมักให้หนูไปกับพี่เป็นประจำเพราะตัวเขาเองจะไปรับพี่ควีน แล้วพอรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน พี่บอสก็ไม่ค่อยจะพอใจ พูดจากแขวะหนูไปเรื่อย บอกพี่ชายไม่สำคัญแล้ว อะไรงี้ ”
“ 555+ มันอิจฉาไง เดี๋ยวพี่จัดการมันเอง ”
“ 555+ หรือเขาจะเห็นว่าน้องสาวน่ารักขึ้น เลยเริ่มห่วงกันแน่ ”
“ อันนี้ก็น่าคิด ”
“ 555+ ไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ ”
“ ตอนเช้าพี่มารับเหมือนเดิม เดี๋ยวพี่จะคุยกับไอ้บอสเอง ”
“ พี่จะไม่ยอมให้หนูไปเองบ้างเหรอคะ ”
“ เบื่อพี่แล้วเหรอ ” ทำหน้าเศร้าทันทีเลยนะพ่อคุณ
“ เปล่าสักหน่อย คิดมากไปได้ ”
“ งั้นให้พี่ก็มารับตามปกตินั้นแหละ ”
“ ค่ะ แล้วแต่เลย ” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ ก็เลยตามใจพี่เขาไป
“ คืนนี้พี่คงไม่ได้โทรหานะ พี่จะอ่านหนังสือหน่อย ”
“ ค่ะ ”
วันนี้เป็นวันสอบวันแรก และมันก็ผ่านไปด้วยดีสำหรับฉัน การสอบจะมีเพียงสามวัน หลังจากนั้นคุณครูจะให้นักเรียนมาสอบแก้และส่งงานค้างกันก่อนเกรดเฉลี่ยจะออก
วันต่อมา…
หลังสอบเสร็จช่วงเช้า พวกฉันก็มาหาอะไรกินที่โรงอาหาร แต่ดันโดนอีฝนทักทายด้วยบาทาเสียก่อน
“ อีฝน มึงหาเรื่องใช่ไหม ” ฉันพูดขึ้น
“ เออ จะทำไม ”
“ ถุ้ย ”
“ อ้าย อีเบนซ์!!! ”
“ เออ อีฝน!! ”
เราทั้งคู่กำลังฟัดเหวี่ยงกันนัวเนีย เพราะความเป็นอริ เกลียดขี้หน้ากัน พอเหยียบเท้ากันทำให้เลือดขึ้นหน้าไม่ยอมเลยตบกัน หยุมหัวกันอย่างไม่ยอมแพ้ให้แก่กันเลย
“ เบนซ์ๆ พอแล้ว ” ฉันที่กำลังได้เปรียบ เป็นคนที่นั่งคร่อมบน กำลังฟาดใบหน้าอีฝนอยู่ถึงกลับชะงักทันที หันไปมองคนที่มาห้าม ทั้งที่ตบกันมาตั้งนานไม่มีใครคิดจะห้าม แต่ถ้าพี่โอเว่นอยู่ตรงนี้ตั้งนานแล้ว ฉันคงไม่มีเรื่องหรอก
“ อีเบนซ์ อีดำ ” ดูมันสิ ขณะที่เสียเปรียบ ยังปากจัดอีก
“ เบนซ์พอเถอะ พี่ขอ ” พี่โอเว่นพูด ฉันที่กำลังง้างมือจะตบ ก็หันไปหาพี่เขา
“ พี่อย่ายุ่งได้ปะ มันเป็นเรื่องผู้หญิงอะ ถ้าวันนี้ไม่สั่งสอนนังนี่ เบนซ์คงอกแตกตาย พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอก ” ฉันพูดออกไปด้วยความไม่สบอารมณ์ พูดจบตบทันที ท้ายที่สุดแล้วคนที่มาแยกเราทั้งคู่ได้ก็เป็นครูฝ่ายปกครองและโดนคาดโทษไว้หลายอย่าง
พอออกจากห้องปกครอง ทำให้ฉุกคิดได้อีกว่า พูดไม่ดีใส่พี่โอเว่นอีกแล้ว ปากหน่อปาก เมื่อไหร่ฉันจะควบคุมสติอารมณ์ตัวเองได้นะ
ทีนี้ก็รีบวิ่งหาแฟนหนุ่มกันให้วุ่นวาย แต่มันเป็นเวลาเข้าสอบพอดี จำใจกลับไปเข้าห้องเรียน พอถึงห้องเพื่อนๆ ต่างถามไถ่เรื่องเข้าห้องปกครอง
ตอนที่ทะเลาะกับอีฝน ฉันเป็นคนลั่นวาจาว่าไม่ให้เพื่อนช่วย เพื่อนเลยได้แต่ยืนเป็นกำลังใจให้
เลิกเรียน
วันนี้ฉันกลับกับพี่บอส ตอนที่เดินมาที่รถเก๋งพี่โอเว่นที่จอดประจำ กลับไม่มีรถพี่เขาแล้ว คงจะงอนฉันชัวร์ ถึงได้กลับบ้านแบบไม่ลากันเลย
ถึงบ้าน
หลังจากนั้นฉันก็เข้าบ้านไปหาแม่ เอาขนมของโปรดแม่ที่ซื้อมาตอนขากลับให้แม่กิน ดูแม่กินอย่างมีความสุข ฉันก็สุขใจไปด้วย
ประมาณหนึ่งทุ่มพ่อก็กลับมาบ้าน ทุกคนก็อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา มันหาได้ยากนะเพราะแต่ละคนเหมือนจะว่างไม่ตรงกัน น่าจะเป็นพ่อที่กลับไม่ตรงเวลาซะส่วนใหญ่และตั้งแต่เจอที่โรงพยาบาล ฉันก็หลบหน้าหลบตาพ่อตลอด ฉันไม่อยากจะคุยด้วยซ้ำ เพราะรู้สึกไม่ดีที่พ่อทำแบบนั้นกับแม่ และฉันก็ยังหาโอกาสที่จะคุยเรื่องนี้กับพ่อไม่ได้เหมือนกัน มันเหมือนจุกในอก เลยไม่อยากนึกถึงมันด้วย
“ ลูกๆ พ่อกับแม่มีอะไรจะบอก ” พ่อพูดขึ้น เราที่เป็นลูกก็นั่งรอฟังอย่างใจจดใจจ่อ
“ แม่กับพ่อตัดสินใจหย่ากันแล้ว ” สิ้นเสียงแม่ เราสามคนพี่น้องนั่งอ้าปากพะงาบๆ มองบุพการีทั้งสองสลับกันไปมา
หัวใจฉันกระตุกวาบ เพราะฉันไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้แม้สักครั้ง ในยามที่พ่อแม่ทะเลาะกัน ก็คิดว่าสักพักก็คงจะคืนดีกัน ครอบครัวไหนบ้างที่จะไม่มีทะเลาะกัน ลิ้นกับฟันกระทบกระทั่งกันมันก็เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ต่อให้มีเรื่องบ้านเล็กบ้านน้อย พ่อก็น่าจะเลือกแม่อยู่แล้ว เพราะพวกท่านมีลูกด้วยกันตั้งสามคนแหนะ อยู่ด้วยกันมานานแล้วเหมือน ต้องรักและผูกพันธ์กันสิถึงจะถูก แต่ทำไมมาวันนี้ถึงพูดคำนี้ออกมาได้
“ บอสอยู่กับพ่อนะลูก ” พ่อพูดขึ้นทำลายความเงียบ
“ ส่วนบาสไปกับแม่นะลูก ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงเบาหวิว
แต่สมองฉันกลับอื้อ คิดอะไรไม่ออก นั่งมองหน้าพ่อแม่สลับกันไปมา
“ ส่วนเบนซ์ต้องอยู่กับพ่อนะลูก เพราะแม่ต้องย้ายไปที่อื่นมันต้องลำบากอีกหลายเรื่อง ” เป็นแม่ที่พูดต่อ
“ ไม่! หนูไม่ให้เลิกกัน หนูไม่ยอม ทำไมต้องหย่ากันด้วย มีอะไรก็คุยกันดีๆ สิค่ะ ” ฉันลุกขึ้นยืนโวยวายทันที
“ ใจเย็นๆ นะลูก ฟังพ่อฟังแม่นะ ” พ่อพยายามพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
“ ไม่ฟัง หนูไม่ฟัง! ไม่จริง ไม่เลิกกันนะคะ พ่อแม่ หนูยังอยากอยู่กับพ่อและแม่นะคะ ” ฉันเริ่มมือไม้สั่น
“ เบนซ์ใจเย็นๆ สิลูก ฟังพ่อกับแม่ก่อน ”
“ ฮึก ฮื่อๆ ทำไมต้องเลิกกันด้วย ทำไมต้องแยกกันด้วย ไม่กลัวลูกๆ จะขาดความอบอุ่นเหรอ ฮื่อๆ ไม่เอา หนูไม่ให้เลิก ไม่ยอมเด็ดขาด ”
“ เบนซ์!! ” แม่คงหมดความอดทนตวาดเสียงดังลั่น จนฉันสะดุ้งมองหน้าแม่ทั้งน้ำตา
“ เบนซ์นั่งลง ” พี่บอสพูดขึ้น
“ มานั่งใกล้แม่ ” ฉันเลยจำใจนั่งใกล้แม่แทน
“ ฟังนะ พ่อกับแม่ตัดสินใจว่าจะยุติความสัมพันธ์ฉันท์สามี แต่เราสองคนยังมีความเป็นพ่อและแม่ของลูกๆ อีกนะ เรื่องราวของชีวิตคู่ มันไม่สามารถพูดบอกใครเขาได้หมดหรอกลูก ถ้าลูกโตขึ้น ลูกจะเข้าใจเอง ”
“ ตอนนี้หนูขอให้อยู่กันเหมือนเดิมได้ไหมคะ ไม่หย่ากันได้ไหม อึก พ่อ พ่อควรเลือกแม่สิ อยู่กินกันมาตั้งนานแล้วนะ ” ฉันหันไปจ้องหน้าพ่อก่อน เพราะคิดว่าเรื่องที่พ่อแม่ทะเลาะกันน่าจะมาจากพ่อด้วยที่ดึงคนอื่นเข้ามา
“ อยู่ไปก็มีแต่จะทะเลาะกัน ว่าด้วยหลายๆ เรื่องที่ยากจะอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ การแยกทางมันคือวิธีที่ดีที่สุดสำหรับพ่อกับแม่แล้วนะลูก ” พ่อพูดขึ้น แต่ดวงตาของแม่สั่นระริกทำเอาฉันไม่ทนเก็บไว้ในใจแล้ว
“ พ่อมีคนอื่น แม่ถึงเสียใจและทนกล้ำกลืนจนถึงทุกวันนี้ หนูรู้ มันยากที่จะอภัยให้กัน แต่พ่อเลือกแม่แทนแม่นั่นไม่ได้เหรอ ยังไงหนูก็อยากให้อยู่ด้วยกันแบบนี้เหมือนเดิม ฮื่อๆๆ หึก นะๆ พ่อ ”
“ เบนซ์! ” ทุกคนเรียกฉันอย่างตกใจ
“ ก็หนูเห็นไง ที่หนูกล้าพูด วันนั้นหนูก็เคยกระซิบบอกพี่บอสแล้ว แต่พี่บอสบอกไม่มีอะไรหรอก หมายความพี่บอสต้องรู้อะไรมาบ้างใช่ไหมล่ะ ฮึก~ พี่บอสรู้เห็นเป็นใจได้ไง ไม่สงสารแม่บ้างเหรอ พ่อด้วย ฮื่อๆ ทำไมพ่อใจร้ายกับแม่นัก ฮื่อๆ ”
“ เบนซ์ อย่าพูดแบบนั้นสิลูก ขอโทษพ่อเขาเลยนะ ยังไงหนูก็ต้องอยู่กับพ่อ ”
“ ไม่! หนูจะไปกับแม่ หนูเกลียดพ่อ หนูไม่ชอบตำรวจ เจ้าชู้ แม่อย่าทิ้งหนูไปนะ ”
“ ไม่ได้ แม่ขอโทษจริงๆ แม่พาแค่พี่บาสได้คนเดียว ”
“ ไม่ หนูจะไปกับแม่ ไม่เอา หนูเกลียดพ่อ ฮื่อๆ พ่อทำให้แม่ต้องเจ็บ พ่อใจร้าย จิตใจอัมหิต ไม่รักคนที่ลำบากมาด้วยกัน ฮื่อๆ ”
“ เพี๊ยะ ” ฝ่ามือแม่ฟาดลงบนใบหน้าฉันอย่างแรง
“ มีสติหน่อยสิเบนซ์ แม่ไม่ได้ไปเที่ยวนะ ที่ที่แม่จะไปลำบากมาก แกอยู่กับพ่อก็สบายอยู่แล้ว ”
“ ไม่เอา หนูจะไปกับแม่ ต่อให้ลำบากหนูก็จะไป หนูไม่อยากอยู่กับคนที่ทิ้งลูกทิ้งเมียไปหาคนอื่นหรอก ตอนลำบากก็ลำบากมาด้วยกัน พอสบายเข้าหน่อยก็หาคนอื่นมาแทนคนเก่า จิตใจต้องทำด้วยอะไรก่อน หนูเกลียดพ่อ! ได้ยินไหม! ”
“ เพี๊ยะ! ”
“ บอส! ” ทุกคนพากันอึ้งเพราะเป็นพี่บอสที่ตบแก้มฉันอย่างแรงเหมือนเรียกสติ
“ ขอโทษพ่อเดี๋ยวนี้นะ เราเป็นลูก พูดจาแบบนี้ได้เหรอ ”
“ พอเถอะบอส ลูกสาวพ่อเจ็บมากไหม ” พ่อพูดจบจะมาใกล้ฉัน แต่ฉันสะบัดหน้า น้ำตาก็ไหลอาบแก้มไปด้วย
“ พรุ่งนี้หนูจะไปลาออก หนูจะไปกับแม่ ถ้าแม่ไม่ให้หนูไป หนูจะฆ่าตัวตาย ถ้าแม่ทิ้งหนู แม่อย่าหวังว่าชีวิตนี้จะได้เจอหนูอีกนะ ” ฉันพูดทิ้งท้ายแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที
ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร หัวใจกระทบกระเทือนอย่างหนัก เหมือนเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการเลย ขนาดแม่ก็จะทิ้ง แล้วไม่มีใครเลือกอีก น่าน้อยใจไหม ทำไมพ่อแม่ต้องหย่ากันด้วย ฮื่อๆ
ฉันไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย เกลียดทุกคนที่พรากความสุขครอบครัวฉันไป อย่าให้รู้นะว่าใครคือเมียน้อย จะตบไม่ยั้งเลยคอยดู มาทำให้ครอบครัวคนอื่นแตกแยกได้ไง น่าจะด้วยเรื่องนี้เพราะเคยได้ยินพ่อแม่ทะเลาะกันหลายครั้งมาก ตอนนั้นไม่เคยจะใส่ใจด้วยซ้ำ แต่พอจะใส่ใจเข้าหน่อยเหมือนจะสายไปแล้ว
?________?
นามปากกาผกายมาส
- Writer
