บทที่ 21 ไม่ใช่ลูกรัก
พอถึงเวลาเลิกเรียนพวกเราสองคนก็นั่งรถพากันกลับบ้าน น้าปริมเป็นพนักงานบริษัทแห่งหนึ่ง เลิกงานห้าโมงเย็น ส่วนแม่ฉันไปสมัครเป็นแม่บ้านที่โรงงานแห่งหนึ่ง เลิกหกโมงเย็น พวกเราเลิกเรียนสี่โมงถึงบ้านสี่โมงครึ่ง
พอถึงบ้านก็ต่างแยกย้ายกันบ้านใครบ้านมัน ฉันก็เข้าไปล้างจาน หุงข้าวรอแม่ก่อนเลย หวังว่าจะได้รับคำชมจากแม่บ้างนะ
18 : 20 น.
“ แม่กลับมาแล้วเหรอ เอาน้ำเย็นๆ ไหมคะ ” ฉันนั่งรอคอยเวลาแม่กลับมาบ้านอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นแค่เงาแม่ก็รีบวิ่งแจ้นไปหา
“ ไม่ ” แม่ตอบน้ำเสียงห้วน
“ แม่คะหนูหุงข้าวรอแล้วนะคะ มีอะไรกินบ้างคะ ”
“ ไม่มี เงินหมด ”
“ อ้าว ”
“ กินมาม่าก็พอคืนนี้ ”
“ แล้วข้าวที่หุงล่ะคะ ”
“ แล้วแกหุงทำไม ไม่รอฉันกลับมาก่อนล่ะ ”
“ … ” ฉันเงียบ ทำหน้าบึ้งทันที
“ เฮ้อ~ ถ้ามาอยู่ด้วยแล้วนิสัยเสีย จะมาทำไม แกรู้ไหมทุกวันนี้ฉันก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว ”
“ เร
