“…?” การะเกดได้แต่นั่งนิ่งไม่พูดอะไรออกมาเลย อาการดังกล่าวมันทำให้นเรศรู้สึกผิดไม่น้อย เขาไม่น่าบอกความจริงกับเธอเลยจริงๆ หากรู้ว่าบอกไปแล้วทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ เขาก็คงไม่มีวันพูดหรอก เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนนี้ต้องมาเสียใจและเจ็บปวดกับความจริงของเรื่องนี้ แต่ถ้าไม่บอกเขาก็รู้ดีว่าเธอจะยิ่งถลำลึกมากไปกว่านี้ แม้รู้ดีว่าทุกสิ่งที่เธอทำให้มาเกือบสิบปีมันมีค่ามากแค่ไหน แต่เขาก็รักเธอไม่ได้อยู่ดี
“ช่างมันเถอะ ฉันก็ได้ฟังคำตอบจากคุณแล้ว ฉันก็ต้องตัดใจจากคุณเสียทีถูกไหม บางทีคำตอบนี้สำหรับคุณมันอาจจะมีความหมาย ต่อไปฉันจะไม่เข้ามาวุ่นวายหรือยุ่งเกี่ยวกับคุณอีก แต่ฉันขอเตือนอะไรคุณไว้ รัสเซสไม่มีทางปล่อยฝนแก้วมาให้คุณหรอก ในเมื่อคุณบอกให้ฉันตัดใจจากคุณ ฉันก็ขอเตือนคุณเช่นกันตัดใจจากฝนซะ เพราะคุณจะไม่มีทางแย่งหัวใจของฝนมาจากรัสเซสได้หรอก”
นเรศได้แต่นั่งฟังเงียบๆ เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่การะเกดพูด
