“นี่พี่เสือคิดจะยืมมือฝนใช่ไหม” ฝนแก้วอยากร้องกรี๊ดให้หายความคับแค้น นี่สรุปว่านเรศวางแผนมาอย่างดี ถ้าหากเธอบอกเรื่องนี้กับคุณลุงคุณป้า แน่นอนว่าพวกท่านคงบังคับให้เจ้าลูกชายตัวดีแต่งงานกับเพื่อนรักเธอแน่ ต่อให้การะเกดไม่ยอมแต่ง แต่เธอรู้ดีว่ายังไงเสียว่าที่พ่อแม่ฝ่ายสามีคงต้องเกลี่ยกล่อมให้แต่งงานจนได้
(พี่ไม่คุยกับฝนแล้ว พี่โทรมาบอกแค่นี้แหละ ส่วนเรื่องงานที่บริษัทพี่ฝากฝนด้วย ไม่แน่พี่อาจจะได้เมียพร้อมหลานไปให้ฝนเลยก็ได้) นเรศพูดจบก็ตัดสายทันที เขารู้ดีว่าฝนแก้วต้องร้องกรี๊ดโวยวายเขากลับมาแน่ แล้วเรื่องอะไรที่เขาจะยอมให้แม่คุณเธอด่าเขาล่ะ ชายหนุ่มคิดอย่างอารมณ์ดี ก่อนหันมามองคนที่นอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวอย่างเอ็นดูปนหมั่นไส้ ‘พี่บอกแล้วไงเกด ว่าเธอไม่รอดเงื้อมมือพี่หรอก ในเมื่อคิดที่จะคบกับไอ้หน้าตี๋นั่น พี่ก็ต้องจัดการเกดตามแบบฉบับของพี่เหมือนกัน’
ฝนแก้วกำมือถือค้างในมือ เมื่อนเรศตัด
