“ไปทานข้าวกันเถอะ คุณเอกทำอาหารเสร็จแล้ว” ฝนแก้วรีบตัดบท เมื่อเห็นว่าทั้งสองยังไม่มีใครยอมลงให้แก่กัน หญิงสาวหันไปมองเพื่อนรักสลับกับญาติผู้พี่อย่างเหนื่อยใจ นี่สรุปว่าทั้งสองคงทะเลาะกันเพราะเรื่องของเอกสิทธิ์แน่นอน ดูท่าคนเอาแต่ใจตัวเองและขี้หึงกำลังจะเริ่มแสดงอาการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของจนเกินขอบเขตเช่นกัน
“ไปสิ ฉันก็หิวแล้วเหมือนกัน” การะเกดเอ่ยกับฝนแก้ว ก่อนจะเดินออกไปจากห้องรับแขก ตรงไปยังห้องอาหาร ทิ้งให้คนที่หน้าบึ้งยืนกำหมัดแน่น มองตามด้วยความเกรี้ยวกราด
“ตอนไอ้เกดมันรัก พี่เสือดันไม่สนใจ พอไอ้เกดมันตัดใจกลับมาหึงมันเนี่ยนะ พี่เสือนะพี่เสือ ฝนคงช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ ต้องพยายามเอาเองก็แล้วกัน แต่อย่าช้านักล่ะ เดี๋ยวไอ้เกดมันตัดสินใจรับคำขอแต่งงานจากคุณเอกแล้วพี่เสือจะลำบาก” ฝนแก้วบอกอย่างหนักใจ แล้วก็เดินตามเพื่อนรักไปยังห้องอาหาร
นเรศถึงกับหน้ามืดเมื่อได้ฟังคำพูดของญาติผู้น้อง นี่เขา
