สองชั่วโมงต่อมานเรศกับฝนแก้วก็เดินทางมาถึงหมู่บ้านที่การะเกดอาศัยอยู่ รถสปอร์ตหรูสองคันแล่นเข้ามาจอดบริเวณหน้ารั้วสีขาวในเวลาไล่เลี่ยกัน ทั้งสองเปิดประตูเดินลงมาด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน เมื่ออีกคนหนึ่งกับรู้สึกร้อนรุ่ม ไม่สบอารมณ์กับการที่มีผู้ชายคนอื่นเข้ามาตีสนิทกับคนที่เคยบอกว่ารักเขา
ในขณะที่อีกคนกลับเปิดประตูรถออกมาอย่างอารมณ์ดี หากแต่ไม่ได้แสดงอาการให้คนที่ยืนหน้าบึ้งรู้เท่านั้นว่าตอนนี้เธอกำลังคิดอะไรอยู่ หากเขารู้มีหวังเธอคงโดนบ่นจนหูชาอีกเป็นแน่ แต่จะว่าไปมันก็น่าหัวเราะออกจะตายไป เมื่อคนที่ไม่เคยรู้ใจตัวเองกลับแสดงอาการหึงหวงคนที่ตัวเองบอกว่าไม่รัก
“เข้ากันไปเลยดีกว่าค่ะพี่เสือ ป่านนี้ยัยเกดน่าจะทำอาหารอยู่ในครัวแล้ว”
“งั้นเราก็เข้ากันไปเถอะ จะยืนรออะไรกัน”
ชายหนุ่มหันมาบอกคนข้างกายที่ยืนยิ้มหวานอยู่ เขารู้สึกไม่พอใจกับการที่การะเกดปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นเข้ามาในบ้านเช่นนี้ สงส
