เล่ห์สวาท...มายารัก EP.02 สถานที่แห่งความทรงจำ (2)
1474 Words
สองชั่วโมงต่อมาฝนแก้วกับการะเกดก็เดินทางมาถึงนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก ทั้งสองสาวเดินมาหยุดอยู่ด้านหน้าประตูนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์กด้วยความตื่นตาตื่นใจ คิดไม่ผิดจริงๆ ที่วางแผนมาเที่ยวรัสเซีย ใบหน้าหวานก้มลงมามองเพื่อนรักที่ยืนอมยิ้มกับภาพตรงหน้า
“เป็นไงแก ถึงกับเคลิ้มเลยเหรอ”
“อืมม์” การะเกดตอบเพียงแค่นั้น ก็ยิ้มกว้างกับสิ่งที่เห็น ดวงตาคู่หวานกลมโต ฉายแววระยิบระยับยามที่จ้องมองนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก
“เราเข้าไปกันเถอะ” น้ำเสียงหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับดึงมือของฝนแก้วให้เดินตามอีกเช่นเคย
ฝนแก้วไม่ได้พูดอะไร ก่อนจะสาวเท้าเดินตามร่างเพรียวบางเข้าไปด้านใน จากที่เธออ่านมาเมื่อเช้านครเซนต์ฯ เมืองหลวงแห่งที่สองของรัสเซีย ถูกสร้างขึ้นในสมัยพระเจ้าซาร์ปีเตอร์มหาราช กษัตริย์ผู้ทรงอำนาจของอาณาจักรรัสเซีย ที่สำคัญกษัตริย์พระองค์นี้ยังทรงเป็นนักปฏิรูป เพื่อให้รัสเซียก้าวขึ้นเทียมหน้าประเทศยุโรปตะวันตกอื่นๆ โดยพระองค์ทรงมีพระราชดำริที่จะสร้างเมืองหลวงใหม่ ในปี ค.ศ.1703 เพื่อ ‘เปิดหน้าต่างทางทิศตะวันตก’ แต่เริ่มสร้างจริงในปี ค.ศ.1714 บริเวณปากแม่น้ำเนวา ที่ซึ่งเป็นลุ่มปากแม่น้ำ ประกอบด้วยเกาะต่างๆ ถึง 42 เกาะ ริมทะเลบอลติก
“ใครเป็นคนสร้างนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์กนะฝน” การะเกดถามขึ้น เมื่อเดินเข้ามาหยุดอยู่ด้านในอย่างประทับใจในความสวยงามของสถาปัตยกรรมต่างๆ ที่ถูกสร้างขึ้นในนครแห่งนี้
“พระเจ้าซาร์ปีเตอร์มหาราช” ฝนแก้วตอบก่อนจะดึงมือของการะเกดให้เดินตาม ก่อนจะเริ่มอธิบายถึงประวัติความเป็นมาของนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก
“พระเจ้าซาร์ปีเตอร์มหาราชทรงเป็นนักปฏิรูปด้วย พระองค์ทรงมีดำริที่จะสร้างเมืองหลวงใหม่ ในปี ค.ศ.1703 เพื่อ ‘เปิดหน้าต่างทางทิศตะวันตก’ แต่เริ่มสร้างจริงในปี ค.ศ.1714 บริเวณปากแม่น้ำเนวา ที่ซึ่งเป็นลุ่มปากแม่น้ำ ประกอบด้วยเกาะต่างๆ ถึง 42 เกาะ ริมทะเลบอลติก โดยสร้างขึ้นเพราะรัสเซียต้องการหาทางออกทะเลไปทางด้านอื่น ประกอบกับในขณะนั้นรัสเซียต้องการสร้างอารยธรรมใหม่เลียนแบบยุโรป”
“เงียบทำไมล่ะ เล่ามาต่อสิ ฉันชอบแกแบบนี้แหละ รู้ไปเสียทุกเรื่อง”
“ลืมไปแล้วหรือยังไงไอ้เกด ว่าฉันเคยทำงานเป็นไกด์มาก่อน” ฝนแก้วทำเสียงเขียว อาจเพราะเมื่อหลายปีก่อนเธอเคยเป็นไกด์นำเที่ยวมาก่อนนั่นเอง แล้วมีสถานที่ไหนบ้างล่ะที่เธอไม่รู้จัก
“เล่าต่อสิ ฉันรอฟังอยู่” การะเกดติงขึ้น เมื่อเห็นฝนแก้วเอาแต่เงียบ
“รู้แล้วน่า จะอธิบายต่ออยู่นี่แหละ จากนั้นพระองค์ทรงเล็งเห็นความสำคัญในการติดต่อสร้างความสัมพันธ์กับชาวยุโรป ผลของการย้ายเมืองหลวงทำให้รัสเซียสามารถสร้างกองทัพเรืออันเกรียงไกรได้สำเร็จ โดยในสมัยของพระองค์ ที่สำคัญไปกว่านั้นพระองค์ยังสามารถยึดนอร์เวย์และฟินแลนด์เป็นเมืองขึ้นของรัสเซียได้อีกด้วย และเปิดทางออกทางทะเลของรัสเซียที่ทะเลดำได้เป็นผลสำเร็จ ผลของการพัฒนากองทัพเรือในครั้งนั้น พระองค์ได้ทรงจัดให้มีการสร้างป้อมปราการป้องกันทางเข้าออกทางทะเล ชื่อว่า ‘ป้อมปีเตอร์ แอนด์ ปอล’ ซึ่งเป็นชื่อของนักบุญ โดยเริ่มสร้างเมื่อปี ค.ศ.1703”
“สุดยอดเลย พระองค์ทรงมีความสามารถมากมายขนาดนี้นี่เอง รัสเซียถึงได้ยิ่งใหญ่ แต่ฉันสงสัยอย่างนะฝน ทำไม นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์กถึงถูกเปลี่ยนชื่อหลายครั้งล่ะ”
การะเกดเดินตามฝนแก้วไปติดๆ หากแต่สายตายังกวาดมองสถาปัตยกรรมรอบๆ นครอย่างมีความสุข
“ที่นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์กได้ถูกเปลี่ยนชื่อหลายครั้งนั้น รู้สึกว่าครั้งแรกจะอยู่ในปี ค.ศ.1914 เมื่อรัสเซียทำสงครามกับเยอรมัน ภายหลังการปฏิวัติสังคมนิยมในปี ค.ศ.1917 นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก จึงได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น ‘นครเลนินกราด’ เพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้นำการปฏิวัติ”
“อ้าวแล้วทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนกลับมาใช้ชื่อเดิมล่ะ”
“แกก็อย่าขัดสิฉันกำลังจะบอกอยู่นี่ไง”
ฝนแก้วหยุดเดินพร้อมกับก้มลงมาบ่นการะเกด ยัยเพื่อนบ้านี่เรื่องมากจริงๆ ทำไมไม่รอให้เธอเล่าจบเสียก่อน ชอบพูดแทรกเวลาที่เล่าให้ฟังเป็นประจำ
“งั้นเล่ามาเลย อย่ามาโยกโย้”
การะเกดทำเสียงขรึมนิดๆ หากแต่สายตากลับเงยขึ้นมาจ้องมองใบหน้าหวานออดอ้อนพร้อมกับเอาใบหน้าสวยคมซบลงที่หัวไหล่อย่างเอาใจ
ฝนแก้วได้แต่ส่ายหน้ากับนิสัยขี้อ้อนของเพื่อนรัก แล้วแบบนี้เธอจะปล่อยให้คลาดสายตาได้ยังไง นี่ถ้าไม่เป็นเพราะเธอรู้ว่าญาติผู้พี่ชอบเธอ ป่านนี้เธอจัดการใส่พานประเคนการะเกดให้นเรศไปแล้ว แต่ติดอยู่ที่ชายหนุ่มไม่สนใจเพื่อนช่างอ้อนของเธอนี่สิ แต่ไม่เป็นไร เห็นทีกลับไปคราวนี้เธอจะต้องวางแผนจับสองคนนี้มาแต่งงานกันเสียที ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย ตัดปัญหาเรื่องทั้งหมดได้อย่างดีเยี่ยม หากเธอทำเรื่องนี้สำเร็จ
“ต่อมาเมื่อปี ค.ศ.1992 หลังจากที่มีการล่มสลายของระบอบสังคมนิยม ทางคณะรัฐบาลในสมัยนั้นได้มีการลงประชามติเปลี่ยนชื่อ ‘นครเลนินกราด’ เป็น ‘นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก’ เช่นเดิม เรื่องก็มีแค่นี้แหละ”
“อืมๆ เข้าใจแล้ว ฉันว่าแกน่าจะเป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์น่าจะรุ่งนะไอ้ฝน”
การะเกดเริ่มเห็นด้วยกับความคิดที่ว่าฝนแก้วจะมาเป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์ เพราะดูท่าหญิงสาวจะรู้เรื่องประวัติศาสตร์เกือบทุกประเทศ แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงดันไปทำงานเป็นไกด์นำเที่ยว แทนที่จะไปสอนหนังสือในรั้วมหาวิทยาลัย
“จะฟังต่อไหมเนี่ย”
“ยังไม่จบอีกเหรอไอ้ฝน”
นึกว่าเพื่อนเล่าจบไปแล้วเสียอีก การะเกดเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มหวานเพื่อเอาใจคนหน้าบึ้งให้กลับมายิ้มให้เธอ แต่ดูท่าจะยากเสียแล้ว เมื่อใบหน้าหวานเริ่มจะขรึมจนจะกลายเป็นน่ากลัวไปแล้ว
“ถ้าไม่ฟังฉันจะได้เลิกเล่า”
“ฟังๆ สิ ไม่ฟังฝนสุดที่รักแล้วจะให้ไปฟังใครที่ไหนล่ะจ๊ะ”
คนตัวเล็กทำเสียงอ้อน ชนิดที่ว่าใครๆ เห็นต่างก็ต้องตกหลุมพรางเธอแทบจะทั้งนั้น แต่...ยกเว้นยัยเพื่อนจอมเย็นชาคนนี้แหละที่ไม่ยอมตกหลุมพรางที่เธอขุดเอาไว้
“ตอนนี้นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก ถือเป็นศูนย์กลางของแหล่งอารยธรรมตะวันตกของรัสเซีย ซึ่งได้รับเข้ามาจากหลายประเทศ อาทิเช่น จากปรัสเซีย เดนมาร์ก และฝรั่งเศส จึงทำให้นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก เป็นเมืองที่มีความหลากหลายในสถาปัตยกรรม”
“อืมๆ” การะเกดพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“และยังประกอบกับเป็นเมืองที่สร้างอยู่บริเวณปากแม่น้ำ นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก จึงประกอบด้วยเกาะต่างๆ ถึง 42 เกาะ แต่ละเกาะจะถูกเชื่อมด้วยสะพานโค้งต่างๆ ที่มีรูปแบบเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวกว่า 500 สะพาน ทำให้นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก ได้รับฉายาว่า ‘เวนิสตอนเหนือ’ (Venice of the North)”
การะเกดเงยหน้าขึ้นมามองฝนแก้วที่ยังอธิบายประวัติความเป็นมาของนครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์กให้เธอฟังด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม เธอรู้สึกอบอุ่นยามที่ได้อยู่ใกล้ฝนแก้วก็แบบนี้แหละ ไม่ว่าจะทำอะไรเพื่อนรักคนนี้ของเธอก็จะทำอย่างตั้งใจ นี่ถ้าหากไม่ถูกผู้เป็นลุงขอร้องให้ออกจากการเป็นไกด์นำเที่ยวแล้วมาช่วยเหลืองานที่บริษัท เธอเชื่อว่าฝนแก้วจะต้องมีความสุขมากกว่านี้
“ส่วนเรือรบหลวง ‘ออโรร่า’ ซึ่งเป็นเรือที่ใช้ยิงปืนใหญ่ประจำเรือ เพื่อเป็นสัญญานให้บุกเข้าโจมตี เรือรบหลวงออโรร่ายังสามารถยึดพระราชวังฤดูหนาวในการปฏิวัติเมื่อปี ค.ศ.1917 ที่สำคัญไปกว่านั้น เรือรบหลวง ‘ออโรร่า’ ยังเคยเดินทางไปประเทศไทยด้วย เมื่อครั้งเฉลิมฉลองพระบรมราชาภิเษก รัชการที่ 6 อ้อ... ฉันลืมบอกแกไปอีกอย่าง นครเซนต์ ปีเตอร์สเบอร์ก เป็น ‘นครที่สวยงามดุจดังราชินีแห่งยุโรปเหนือ’ ด้วยนะ”
ฝนแก้วอธิบายจบก็ก้มลงมามองการะเกดด้วยความแปลกใจ ก็จะอะไรเสียอีก จู่ๆ ยัยเพื่อนบ้านี่ก็ส่งรอยยิ้มหวานชวนให้เคลิ้มฝันมาให้เธอ นี่ถ้าเธอไม่รู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าแอบรักญาติผู้พี่ของเธอล่ะก็
‘ยี้!...แค่คิดก็สยองแล้วฉัน’
//////////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- Writer
