เกือบสองทุ่ม…
การะเกดก็เดินมาเคาะประตูห้องนอนของฝนแก้วอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่ทานข้าวเมื่อตอนเที่ยง เธอก็ยังไม่เห็นเพื่อนรักออกมาจากห้องพักเลย โทรศัพท์ไปก็ไม่รับ ไม่รู้ว่าหลับอยู่หรือว่าลงไปว่ายน้ำอีก เมื่อโทรไม่ติด เธอก็ต้องบุกมาเคาะห้องนี่แหละ จะได้รู้เสียทีว่าเกิดอะไรขึ้น
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงเคาะประตูดังขึ้นติดต่อกันสองสามครั้ง แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเจ้าของห้องจะลุกมาเปิดประตูให้เลยสักนิด มือเล็กยกขึ้นมาเคาะประตูอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง หากยังไม่ยอมมาเปิดประตูให้เธออีก คราวนี้เธอจะไปขอร้องให้รัสเซสเอาคีย์การ์ดมาเปิดห้องให้...
“เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะไอ้ฝน ฉันหมดความอดทนแล้วนะโว้ย” เสียงร้องโวยวายของการะเกดทำให้บรรดาลูกค้าที่เดินผ่านไปผ่านมาถึงกับชะงักเท้า แล้วหันมามองด้วยความสนใจกับอาการกระฟัดกระเฟียดของหญิงสาวร่างเพรียวบางที่เริ่มเดือด เมื่อเจ้าของห้องไม่ยอมมาเปิดประตูให้
“ฝนแก้ว ฉันชั
