“หุบปาก! คุณไม่ใช่สามีของฉัน” ฝนแก้วดันใบหน้าคมคายที่โน้มลงมาซุกอยู่บนเนินอกอย่างตกใจ ผู้ชายคนนี้เป็นบ้าไปแล้วหรือยังไงกัน ถึงได้ทำเรื่องชั่วร้ายเช่นนี้กับเธอ
“เป็นสิ ผมเป็นของคุณทั้งตัวและหัวใจเลยล่ะ แล้วเรื่องที่เราทำกันเมื่อคืนก็บอกได้เป็นอย่างดี ว่าผมกับทูนหัวเป็นอะไรกัน อย่ามาทำกันแบบนี้ ได้ผมแล้วคิดจะทอดทิ้งกันหรือยังไง ผมไม่ยอมหรอก”
“ฉันเกลียดคุณ คุณมันบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะรัสเซส ปล่อยฉันสิ อย่ามาทำตัวทุเรศแบบนี้ ฉันไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด คุณมันงี่เง่า บ้าไม่มีที่ติ ไร้สาระ อยากมีเมียก็ไปหาที่อื่นสิ มายุ่งอะไรกับฉัน”
“ก็นี่ไง เมียของผมนางสาวฝนแก้ว อินทราทิตย์ หรืออนาคตก็คือนางฝนแก้ว เอลดินอฟ ภรรยาเพียงคนเดียวของนายรัสเซส เอลดินอฟ” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น เขาไม่อยากอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้หรอก แล้วอีกอย่างของสิ่งไหนที่เป็นของเขา ยังไงมันก็ต้องเป็นของเขา เขาไม่มีทา
