ผัวไร้ใจ

EP.5 ศึกชิงนาง!!

ไอรินประคองตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ตอนนี้กระดูกเธอแทบแหลก ศึกราคะของเซราฟิมทำให้เธอถึงกับอ่อนแรง ขาสั่นไปหมด จนแทบยืนไม่อยู่ เธอค่อยๆ ลุกขึ้นมาอยู่ปลายเตียง ในหัวคิดวนไปวนมาเรื่องที่เกิดขึ้น และครุ่นคิดว่าเขาคนนี้เป็นใครกันแน่ ทำไมถึงตามราวีเธอไม่เลิกทั้งๆ ที่ได้ตัวเธอไปแล้ว

"ทำไมกูซวยชะมัด เมื่อไรไอ้ผู้ชายบ้าๆ นี่จะไปจากชีวิตซะที"

เธอพึมพำอยู่คนเดียว พลางลุกขึ้นไปหยิบผ้าขนหนูและเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวสะอาดตา ก้าวไปในห้องน้ำอย่างใจเย็น คราบกามเมื่อครู่ถูกน้ำที่ไหลออกจากฝักบัวชำระล้างออก เธอค่อยๆ ถูตัวเบาๆ เพราะความร้าวระบม รอยฟกช้ำเต็มตัวไปหมด จับไปตรงไหนก็ร้าวระบมทั้งตัว ไอ้คนป่าเถื่อนมันทำกับเธอแบบไร้การทะนุถนอม

เมื่ออาบน้ำเสร็จ ไอรินค่อยๆ ก้าวเดินไปยังประตู ใช้มือขวาเปิดประตูและปิดมันลงเบาๆ แว่นดำที่ถูกสวมใส่อยู่ที่ใบหน้าเพื่ออำพรางไม่ให้ใครเห็น เธอไม่อยากให้ใครเห็นเธอในสภาพแบบนี้ เธอออกจากคอนโดเพื่อมุ่งหน้าไปร้านขายยาละแวกนั้น เมื่อเธอเดินเข้าไปในร้านขายยา เภสัชเห็นรอยช้ำบนตัวเธอถึงกับตกใจ

"ซื้อยาคุมกำเนิดฉุกเฉินค่ะ"

ไอรินเอ่ยด้วยเสียงเรียบ เภสัชรีบหยิบยาออกจากชั้นมาวางให้เธอที่เคาน์เตอร์ มีซองกระดาษห่อให้มิดชิด

"เอายาแก้ฟกช้ำด้วยไหมคะ"

เภสัชถามขึ้นเพราะตอนนี้ร่างกายเธอช้ำ เป็นรอยแดงจ้ำ สีเขียวอมม่วงเต็มตัวไปหมด ไอรินพยักหน้าเบาๆ ไม่พูดอะไร เมื่อได้รับยาแล้วเธอวางเงินที่เคาน์เตอร์และรีบเดินออกไปทันที

"ไอริน มึงมาทำไรร้านขายยาวะ....กูกำลังจะขึ้นไปหาพอดี"

อังกูร์ถามเพื่อนรัก สายตาเขาเห็นรอยฟกช้ำเต็มตัวของเพื่อน รีบจับแขนไอรินขึ้นมา พลางทำคิ้วยู่ติดกันอย่างเห็นได้ชัด

"มึงไปโดนอะไรมาเนี่ย"

อังกูร์ถามด้วยสายตาคาดคั้นรอคำตอบ

"เอ่อ....เอ่อ....เมื่อคืนกู......"

เธอตอบติดๆ ขัดๆ ไม่กล้าบอกกับเพื่อนว่าเมื่อคืนเธอโดนข่มขืน รวมถึงเมื่อเช้านี้ด้วย จากไอ้หื่นบ้ากามที่ไหนก็ไม่รู้

"กูโดนตบมา...เมื่อคืนกูเมาแล้วไปเหยียบตีนหมาเข้า"

เธอบอกปัดไป พลางก้มหน้าหลบสายตาเพื่อน กลัวมันจับได้ว่าเธอพูดโกหก ใครล่ะจะกล้าพูดความจริง

"กูว่าแล้ว มึงต้องก่อเรื่องจนได้ อีบ้าเอ๊ย ไป ขึ้นข้างบน เดี๋ยวกูช่วยทายาให้"

อังกูร์เอ่ยพลางดึงมือเธอขึ้นไปที่คอนโด แต่เขาสองคนไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งในรถหรูที่มองอยู่ไกลๆ สักพักรถก็เคลื่อนตัวออกไปเมื่อเห็นสองคนค่อยๆ เดินหายเข้าไปในคอนโด

ไอรินใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปในห้อง อังกูร์ก้าวเดินนำหน้าไปนั่งที่โซฟาราวกับเป็นบ้านของตัวเอง

"มึงไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะ ดูไม่ได้เลยมึง สภาพมึงตอนนี้"

อังกูร์เอ่ยพลางส่ายหัวไปมา เขารู้ดีว่าเพื่อนของตัวเองไม่เคยกลัวใคร แต่ไม่ได้เอะใจว่าเธอไปเจอเรื่องที่เลวร้ายกว่านั้นมา

"กูอยากเมา คืนนี้ไปกินเหล้าเป็นเพื่อนกูหน่อย"

อยู่ๆ ไอรินก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าแววตาที่เหม่อลอย ตอนนี้ใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กำลังหาวิธีการที่จะหลุดพ้นจากเงื้อมมือเซราฟิมให้ได้ แต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก เพราะว่าเธอหนียังไงก็คงหนีไม่พ้นจากสายตาเขาแน่ๆ

"เมื่อคืนยังไม่เข็ดอีกไงมึง"

อังกูร์เอ่ยเตือนสติ ไม่อยากให้เธอไป

"เออ...มึงจะไปไหม ไม่ไปกูไปคนเดียวก็ได้"

ไอรินเอ่ยประชดประชันเพื่อนของตัวเอง พลางทำหน้างอนที่เพื่อนไม่เห็นด้วย ตอนนี้เธอแค่อยากระบายอารมณ์ ไม่อยากให้ตัวเองนั่งจมคิดเรื่องบ้าๆ ที่เกิดขึ้น

"เออๆ กูไปก็ได้ แต่มึงต้องกลับพร้อมกูนะ จะได้ไม่โดนตีนมาแบบนี้ ฮ่าๆ”

อังกูร์พูดขึ้น พลางหัวเราะชอบใจ แต่หารู้ไม่ว่าไอริน น้ำตาแทบไหลกับเรื่องที่เจอเมื่อคืน ตอนนี้เธอตาแดงก่ำ แต่ก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหลออกมา

ณ ไนต์คลับสุดหรู ที่ประจำของเธอและอังกูร์เพื่อนยาก แสงไฟระยิบระยับ เสียงดนตรีดังกระหึ่ม ช่วยให้เธอหายเศร้าได้เยอะ สองคนฝ่าฝูงชนเข้ามานั่งมุมประจำที่เคยนั่ง

"มึงจัดมาเลย กูอยากเมา"

ไอรินพูดกับอังกูร์ พลางเรียกเด็กเข้ามา เหล้าและกับแกล้มถูกวางเรียงราย ไอรินใช้มือขวาหยิบขวดเหล้าเปิดฝาออกแล้วยกกระดกเพียวๆ ลงคอราวกับน้ำเปล่า จนอังกูร์ถึงกับตกใจ ต้องดึงขวดเหล้าออกจากมือเธอ

"มึงเป็นส้นตีนอะไรวะเนี่ย!!! ....พอๆๆๆ”

อังกูร์ดึงขวดเหล้าเอามาวางไว้ตรงหน้าตัวเอง พลางทำหน้ายู่ใส่ไอรินด้วยความงุนงง

"กูแค่อยากเมา มึงเอาเหล้ามาให้กูเดี๋ยวนี้!!”

ไอรินพูดพลางดึงเหล้าออกจากมืออังกูร์ ทั้งสองยื้อกันไปมาอยู่สักพัก

"สวัสดีครับ ผมขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ"

อยู่ๆ ก็มีเสียงนุ่มๆ ของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ทำให้ทั้งสองต้องหยุดชะงักและหันไปมอง

ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลา ดวงตาคมเข้ม คิ้วดำขลับ แต่งตัวดูดี รอยยิ้มของเขาช่างดูอบอุ่นจนไอรินเผลอยิ้มกลับให้ไม่ได้

"ได้สิคะ ....กำลังเถียงกับไอ้เพื่อนบ้าอยู่พอดี"

ไอรินพูดพลางมองค้อนไปยังอังกูร์ที่ยื้อแย่งขวดเหล้ากับเธออยู่ เขายิ้มให้อย่างเป็นมิตร

"ขออนุญาตนั่งนะครับ ผมชื่อชาลว์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก คุณ......."

ชาลว์เอ่ย พลางมองหน้าไอริน

"ฉันไอรินค่ะ ส่วนไอ้บ้านี่อังกูร์ เพื่อนรักฉันเองค่ะคุณชาลว์"

"อ่อ....แล้วพี่สองคนนั้นไม่นั่งด้วยกันหรือคะ"

ไอรินเอ่ยถามพลางมองไปยังชายชุดดำที่ยืนอยู่ด้านหลังชาลว์ ชาลว์หันหน้าไปมองเขาสองคน แล้วสะบัดมือให้ออกไป

"ออกไปรอข้างนอกก่อน"

ชาลว์สั่งลูกน้องให้ออกไป ตอนนี้เขากำลังสนใจหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้ามากกว่า

"ออ....ลูกน้องผมเองครับ"

เขาตอบไอรินด้วยเสียงเรียบ แววตายังส่งมาให้ไอรินเป็นประกายหวานฉ่ำ

"ออ..."

เธอพยักหน้าเบาๆ พลางนึกในใจ กูเจอพวกลึกลับราวกับมาเฟียอีกแล้วรึเนี่ย

"เอ้าๆๆ ...มัวจ้องตากันเป็นปลากัดอยู่นั่นแหละ กินเหล้าสิครับ"

อังกูร์พูดขัดจังหวะ พลางรินเหล้าให้ชาลว์อย่างเป็นกันเอง ทั้งสามคนนั่งดื่มกัน พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนไอรินลืมความขมขื่นเมื่อคืนไปเลยทีเดียว

ชาลว์ดูไม่มีพิษมีภัยเหมือนกับไอ้เจ้าเซราฟิมนั่นแม้แต่นิดเดียว นึกถึงแล้วเธอก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันที

"ปะ...ออกไปเต้นกันดีกว่า"

ชาลว์ลุกขึ้นพลางดึงมือไอรินขึ้นมา เธอตกใจเล็กน้อยรีบดึงมือกลับ แต่ก็ยังคงลุกขึ้นยืน

"ไอ้อังกูร์ มึงมาสิ"

เธอดึงมือและโอบคอเพื่อนรักเดินออกไปด้วยกัน ชาลว์มองเขาทั้งสอง รู้สึกไม่ค่อยพอใจในความสนิทสนมของพวกเขาสักเท่าไร แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก พากันเดินออกไปยังฟลอร์ เต้นกันสุดฤทธิ์สุดเดช

ไอรินเป็นคนเข้ากับคนง่าย แถมยังร่าเริง น่ารัก จนใครๆ ที่ได้อยู่ใกล้ต่างพากันหลงใหลในตัวเธอ รวมถึงชาลว์เช่นกัน เขารู้สึกชอบเธอไม่น้อย ยิ่งเห็นเธอสนุกสนาน เขายิ่งอดอมยิ้มออกมาไม่ได้

"คุณไอรินนี่ เป็นคนสวย แถมสนุกสนานดีนะครับ ยิ่งได้อยู่ใกล้ๆ ยิ่งรู้สึกดี"

ชาลว์โน้มหน้าเข้ามาข้างๆ หูไอริน หยอดคำหวานใส่เธอ จน ไอรินอดยิ้มและเขินอายไม่ได้

"คุณชาลว์เล่นพูดแบบนี้ไอรินเขินนะ ดีใจได้เพื่อนเพิ่มอีกคน ฮ่าๆ”

ไอรินพูดขึ้นพลางหัวเราะออกมา เธออยากได้เพื่อนมากกว่า ไม่ได้อยากได้ผู้ชายเข้ามาพัวพันในชีวิต ชาลว์ถึงกับหน้าถอดสี แต่ก็ยังฝืนยิ้มทำเป็นไม่สนใจคำพูดของเธอ พวกเขายังคงเต้นต่ออย่างสนุกสนาน

สักพักได้เหงื่อแล้วพวกเขาก็พากันมานั่งที่โต๊ะ กระดกเหล้าเข้าปากกันต่อ

"นี่คุณชาลว์รู้ไหม ไอ้ไอรินมันยังโสดอยู่นะจะบอกให้ ไม่มีใครเอามัน ฮ่าๆ”

อังกูร์พูดขึ้น พลางยกแก้วเหล้าขึ้นแล้วกระดกเข้าปากต่อ ไอรินรีบเอามือหยิกอังกูร์จนเขาเอี้ยวตัวตามแรงมือของไอริน

"จริงหรือครับ งั้นผมขอจีบนะครับ"

ชาลว์รีบพูดขึ้น ส่งสายตาหวานมายังไอรินทันที

"เอางั้นเลยหรือคะ ไม่ดีมั้งคะ อยู่โสดๆ อย่างนี้ไม่ปวดหัวดี ฮ่าๆ”

ไอรินพูดปัดไป ทำให้ชาลว์นิ่งไปสักพัก เธอไม่อยากมีแฟนให้มาปวดหัว จุกจิกวุ่นวายใจ

"ผมพูดจริงๆ นะครับ"

ชาลว์เอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง จนทำให้ไอรินถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

"โอ๊ย ไอริน มึงจะมีผัวแล้ว ฮ่าๆๆ”

อังกูร์พูดแหย่ไอรินอีกครั้ง เธอเอามือตบหัวเขาอย่างแรง จนชาลว์อดหัวเราะไม่ได้ที่เห็นเธอทำแบบนี้กับเพื่อนของตัวเอง

"ไอ้บ้า...พูดอะไรของมึงเนี่ย"

เธอจ้องมองค้อนเพื่อนด้วยสายตาพิฆาต

"ฮ่าๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีสิครับ จะให้แม่รีบมาขอเลย"

พูดจบ สายตาหวานๆ ยังส่งเป็นประกายมายังไอรินอย่างเอาจริง เขาต้องการจีบเธอจริงๆ จังๆ เพราะเธอสวยถูกใจเขาตั้งแต่แรกเห็น จนอดที่จะสานต่อความสัมพันธ์ไม่ได้