"ไอริน คุณกำลังเข้าใจผมผิดนะ"
เซราฟิมจับตัวไอรินมากอดไว้แน่น แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่เธอมีต่อเขามันเปลี่ยนไปแล้ว ‘ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ควรแม้แต่จะหวั่นไหว หรือมีใจให้เขาเลยแม้แต่น้อย สำหรับคนไร้ใจอย่างเซราฟิม’
"ออกไปจากชีวิตฉันเถอะ คนอย่างคุณมันไร้ใจ"
"เราสองคนก็แค่คนที่เคยนอนด้วยกัน"
"เรื่องของเรามันไม่ควรเกิดขึ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"
"ถ้าคุณไม่ไป ฉันไปเอง"
ไอรินค่อยๆ ดันตัวเซราฟิมออกห่างจากตัวเธอ แล้วค่อยๆ เอามือน้อยๆ ที่แสนเจ็บยันตัวลุกขึ้น เดินกะเผลกๆ เพราะความเจ็บปวด
น้ำตาที่เอ่อล้นนองหน้า เธอค่อยๆ ยกมือข้างขวาปาดน้ำตาออกจนหมดไม่ให้เหลือแม้แต่นิดเดียว เซราฟิมเห็นร่างบางที่กำลังเจ็บปวดเพราะความป่าเถื่อนของเขา เขายิ่งรู้สึกผิด อยากเอากำปั้นชกหน้าตัวเองสักร้อยที
"ไอรินไม่ต้องไป!!....ผมไปเอง"
"ขอโทษที่ทำให้ชีวิตคุณต้องมาเจอเรื่องแบบนี้"
เซราฟิมเอ่ยขึ้นห้ามเธอไม่ให้เดินออกไป ไอ
