เมื่อเถ้าแก่อ้ายออกไปแล้ว พี่หยางก็หยิบกล่องไม้ใบเล็กที่ดูงดงามมาวางไว้ตรงหน้าข้า พร้อมกับพยักหน้าให้ข้าเปิดดู เมื่อเปิดดูก็พบกับป้ายหยกพกสีเขียวซึ่งน่าจะเป็นหยกจักรพรรดิที่มีค่าและราคาแพงมากที่สุด ป้ายหยกเป็นรูปวงกลมสองวงซ้อนกัน และสลักอักษรหวงหลงเอาไว้พร้อมด้วยพู่ห้อยสีแดง
ข้าหยิบขึ้นมาดูเนื้อหยกมีสีเขียวเข้มเสมอกันทั้งชิ้นเมื่อส่องดูก็เห็นความใสที่สามารถมองไปยังอีกฝั่งได้ เมื่อมองจนพอใจแล้วข้าก็วางลงพร้อมมองพี่หยางด้วยสีหน้าสงสัย
พี่หยางหยิบป้ายหยกขึ้นมาแล้วเรียกเข็มปราณมาจิ้มที่นิ้วของตนและนิ้วของข้า แล้วนำนิ้วของข้าและของพี่หยางที่มีเลือดออกอยู่ไปป้ายที่ป้ายหยก ป้ายหยกก็เรืองแสงสีเขียวอยู่ชั่วครู่หนึ่ง แล้วป้ายหยกก็แยกออกจากกันกลายเป็นป้ายหยกวงกลมสองชิ้น ป้ายใหญ่สลักคำว่าหวง ป้ายอันเล็กสลักคำว่าหลง พี่หยางนำป้ายเล็กที่มีคำว่าหลงมาผูกไว้ที่สายคาดเอวของข้า
ด้วยความมึนงงข้าจึงนั่งนิ่ง
