ฉันนั่งหน้าหงิก มองบรรยากาศภายในร้านที่เมื่อไม่กี่วันก่อนยังคับคั่งไปด้วยผู้คน แต่ ณ วันนี้มันกลับไม่มีแม้แต่เงามด ต่างจากไอ้ร้านจอมก๊อปปี้ฝั่งตรงข้าม ที่ผู้คนพากันยกโขยงเข้าไปใช้บริการตั้งแต่เช้า จนตอนนี้เที่ยงเข้าไปแล้วก็ยังมีคนมากันอย่างคับคั่ง ทำอย่างกับข้างในนั้นเปิดคอนเสิร์ตนักร้องเกาหลี! จะเยอะไปไหนยะลูกค้าเนี่ย >O[]“สิ่งที่เธอทำมันแย่เกินกว่าที่เธอจะทำงานด้านบริการต่อไปได้ เธอให้สิทธิ์คำว่าลูกค้าแค่เฉพาะคำพวกลูกค้าสาวๆแบบนั้นมันผิด! การทำงานบริการเราจะต้องบริการได้กับทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย และทุกฐานะ! ไม่ใช่มาสองมาตรฐานแบบที่เธอกำลังทำอยู่!”
“ถ้าตราบใดที่เธอยังคิดว่าลูกค้ามีแค่ระดับเดียวและจำพวกเดียว เธอก็ไม่สามารถบริหารร้านนี้ต่อไปได้หรอก ขึ้นไปเก็บข้าวของแล้วก็กลับไปหาพ่อเธอซะ!”
คำพูดของคาลินฉายวนซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว อารมณ์ที่เคยร้อนยิ่งกว่าไฟเพราะความเครียดที่ถูกแย่งลูกค้าเริ่ม
