CHAPTER 8
Khun’s part
“เป็นเหี้ยอะไรถึงได้ตาขวางแต่เช้า”
ผมมองค้อนขวับใส่คำพูดของโอ๊ค เมื่อคืนได้รู้จากเอ๋ยว่ามันไม่ได้พูดคุยอะไรกับเธอในเชิงจีบเลยสักคำ มีแค่เอาผมไปพูดเสีย ๆ หาย ๆ
พูดมาได้ยังไงว่ากูประหลาด
มันกลับมาพูดให้ผมเข้าใจไปในทิศทางนั้น และนั่นก็ทำให้ผมโป๊ะเองอะไรเองจนพวกมันเอะใจมากเข้าไปอีก แล้วกูจะแก้ตัวยังไง? ได้แต่นั่งมองมันด้วยความขุ่นเคือง อีกทั้งยังนิ่งเงียบเวลาที่มันพูดถึงเอ๋ย
“หรือว่ามึงไม่พอใจที่กูจะจีบเอ๋ย”
“ถึงปากมึงจะไม่พูด แต่สายตาของมึงมันฟ้อง” ได้ยินเอ็มพูดแบบนี้ ผมก็รีบลูบหน้าลูบตาตัวเองว่ามันแสดงออกยังไงให้เพื่อนรู้ได้
หรือว่าพวกมันแค่จะหลอกให้ผมเผยออกมาเหมือนอย่างเมื่อวานนี้? คิดแบบนี้แล้วผมก็เลยยังคงแสดงความเงียบงันอยู่เหมือนเดิม พวกมันอยากพูดอะไรก็ให้พูดไป
ทว่าพวกมันกลับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาให้ใจผมเป็นกังวลขึ้นมาอีก
“เอ๋ยมาพอดี” เสียงของหมอกทำให
