EPISODE 5 ค่ำคืนที่ฝนตก

1165 Words

ฉันกลับมาที่ห้องพี่เซน มันเป็นคอนโดหรูใจกลางเมือง ที่จริงฉันก็เคยมาหลายครั้งเเล้ว เเต่ทุกครั้งที่มาความรู้สึกฉันมันก็ไม่เคยชินเลยเเม้เเต่ครั้งเดียว ...โดยเฉพาะเวลาที่เขาถอดเสื้อทำงาน อย่างตอนนี้เป็นต้น... ให้ตายสิ... ฉันไม่มีสมาธิอ่านเอกสารพวกนี้เลย ทำไมเขาต้องมานั่งทำงานตรงหน้าฉันด้วยนะ "ถ้าเธอเอาเเต่จ้องฉัน ชาตินี้เธอก็จำรายงานการขายไม่ได้หรอกนะ"เขาว่าเสียงดุ เเต่ใครกันเเน่ที่ผิด เขาควรจจะใส่เสื้อไม่ใช่หรือไง.. ริมฝีปากนั่นนุ่มนิ่มกว่าที่ฉันคิดว่าเยอะเลย... "หรือเธอติดใจจูบฉัน"เขาพูดต่อ มันเลยทำให้ฉันดึงสติตัวเองกลับมาเเล้วรีบยกมือที่จับริมฝีปากอยู่ลงทันที ...หรือฉันจะติดใจจูบของเขาจริงๆ "ฮึ.." ฉันไม่ได้ตอบอะไรเขากลับไป เเค่ก้มหน้าอ่านรายงานการขายในมือต่อเเค่นั้น เเก้ตัวไปก็เท่านั้นเเหละ สิ่งที่เขาพูดมามันได้ดักทางฉันไว้หมดเเล้วนี่ ผ่านไปสักพักที่ฉันพยายามท่องจำเอกสารพวกนี้ เพราะเวลาที่เขาประชุมฉันจำเป็นต้องจำรายละเอียดพวกนี้ให้ได้ ที่จริงก็จำได้บางส่วน เเต่ฉันอยากให้มันเเม่นกว่านี้ เเต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่ค่อยให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่ "พี่เซนคะ..." "ว่าไง" "..ถ้าฉันจำมันไม่หมดจะเป็นอะไรไหม"ฉันว่าเสียงงัวเงีย รู้สึกว่าตอนนี้ฉันไม่สามารถพยุงหนังตาให้มันเปิดกว้างได้เลย "ถ้าเธอง่วงก็นอนซะ" "ฉันว่าฉันยังไหวนะ..."ฉันตอบกลับ พยายามที่จะใช้สองมือเบิกตาตัวเองเอาไว้ "ฉันหลอนนะเอวา"เขาพูดขึ้น ฉันเลยเงยหน้ามองเขาทั้งๆ ที่ตายังถ่างอยู่ ..ฉันจะทิ้งงานไปนอนได้ยังไงกัน "เเต่ฉัน.." "เธอนอนได้ ฉันอนุญาต" "ขอบคุณนะคะ..." ฉันคลี่รอยยิ้มน้อยๆ ก่อนจะมองหน้าเขาครั้งสุดท้ายก่อนนอน ฟุ่บ ทันทีที่เขาอนุญาตหัวหนักๆ ของฉันก็ฟุบลงกับโต๊ะทำงานทันที ดวงตาเมื่อยล้าจนฉันรู้สึกปวดๆ เล็กน้อย เเต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่ลืมที่จะบอกฝันดีเขาก่อนที่จะเข้าสู้ห้วงความฝัน "ฝันดีนะคะพี่เซน..." เซน : พาร์ท ผมเหลือบมองคนตัวเล็กที่ฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะทำงาน ทั้งชีวิตของผมมันก็มีเเต่กองเอกสาร เพราะผมไม่สามารถลืมวันที่ครอบครัวตัวเองเกือบหมดตัวได้เลย บอกเเล้วไงว่าผมเกลียดความพ่ายเเพ้... "เด็กนี่นี่มัน..." ผมจัดการอุ้มเธอให้ขึ้นไปนอนบนเตียง นั่งฟุบเเบบนั้นนานๆ ได้ปวดหลังเเย่ ที่จริงผมก็อยากขอบคุณเธอที่ยอมทนกับคนเเบบผมมานาน ไม่เคยมีใครทนความระเบียบเยอะของผมได้นานขนาดนี้มาก่อน ผมไม่ได้ใจดี ก็เเค่ยังไม่ปลดปล่อยซาตานออกมา... "ฝันดี.."ผมพูดขึ้น สายตามองร่างเล็กที่นอนตัวคดงออยู่บนเตียง ผมเองก็เป็นผู้ชายคงไม่สามารถทนได้ตลอดเวลาหรอก หลายครั้งที่คิดเลวๆ ในหัว... เเต่เธอยังเด็ก ผมเชื่อว่าเธอจะต้องรับทุกอย่างที่เป็นตัวผมไม่ไหวเเน่... ตกดึก ซ่า... ผมได้ยินเสียงงึมงำอะไรสักอย่าง เเถมคนตัวเล็กข้างๆ ดิ้นเเรงจนผมต้องลืมตาขึ้นมาดู ตกดึกในคืนที่ฝนตกเเบบนี้เธอนอนฝันร้ายอย่างงั้นเหรอ ผมไม่เคยเห็นเธอนอนละเมอพูดเเบบนี้มาก่อน... ให้ตาย! พึ่งนอนไปไม่กี่ชั่วโมงนี่เอง "เอวา"ผมเรียกชื่อเธอ เเต่คนตรงหน้ากลับนอนดื้นไปมา นิ่วหน้าเหมือนกำลังร้องเรียกอะไรสักอย่าง เหงื่อท่วมตัวเลยนะนั่น... "ฮึ่ก..." "เอวา! "ผมเรียกชื่อเธอดังขึ้นเป็นสองเท่า ฝันบ้าอะไรอยู่วะ! ทำไมต้องร้องไห้ด้วยเนี่ย! "อย่า..." "อะไรนะ" "...อยะ-อย่า ไป..." "ให้ตายดิวะ! "ผมสบถออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ก่อนที่จะช้อนร่างเล็กขึ้นมากอดเอาไว้ พยายามเงี่ยหูฟังก็ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรอยู่ดี ดูเหมือนว่าเธอจะผ่านเรื่องราวเลวร้ายมาเยอะนะ.. "อื้อ.." "เอวาตื่น! " "...พี่เซน"เธอเรียกชื่อผมเสียงค่อย "ฝันอะไร.."ผมถามขึ้นเเต่ยังไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด ร่างเล็กสะอื้นให้ก่อนที่เธอจะยกเรียวเเขนขึ้นกอดตอบผม "ฮึ่ก.." เธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมาเเค่กอดรัดผมเเน่นขึ้นกว่าเดิม ...คงจะกลัวน่าดู "โอเค ไม่เล่าก็ไม่เป็นไร"ผมพูดพลางลูบหลังเธอไปด้วย ฝันร้ายจนสะอื้นหนักขนาดนี้ ...ผมก็อยากจะรู้เเล้วสิว่าเธอฝันถึงอะไร "อะ-เอวา"ผมเรียกชื่อเธอหลังจากที่เราทั้งคู่เงียบไปสักพักนึง "คะ..." "ตรงนั้นเธอมัน อะ..เอ่อ มันโดนหน้าท้องฉัน"ผมบอกเสียงสั่น ตรงนั้นมันนุ่มนิ่มจนผมอดคิดไม่ดีไม่ได้ ผมให้เธอเข้ามาพักโดยที่ไม่ได้ให้เธอเตรียมของใช้ผู้หญิงก่อนเลย เพราะงั้นผมขอเดาว่าเธอคงจะไม่ได้ใส่ ...เอ่อ ชุดชั้นใน "อ้ะ! พี่เซน! " "ก็-ก็มัน..." เหี้ยเอ้ย! ความรู้สึกไวเหลือเกินนะเซนน้อย... "ผู้หญิงเขาก็ไม่ค่อยใส่นอนกันหรอกค่ะ"เธอพูดพร้อมกับยกมือขึ้นปิดหน้าอกตัวเองเอาไว้ ทำไมต้องมาทำหน้าเเดงใส่ตอนนี้ ...ทำไมต้องมาน่ารักใกล้ๆ ด้วยวะ ผมเงียบไปอีกครั้ง เริ่มรู้สึกว่าภายในร่างกายมันกำลังเรียกร้องขอให้เธอช่วย ...ซาตานในร่างผมกำลังปะทุขึ้นมาช้าๆ มีถุงยางป่าววะ... 1 2 3 4... ช่างเเม่ง! เวลนี้การนับเลขหรือการเตะบอลก็คงไม่ช่วยให้ผมยุติอารมณ์กามตัวเองได้เลยสักนิด! ...ถ้าเธอยังอยู่ตรงหน้าเเบบนี้ ผมก็คงจะปล่อยไปไม่ได้เหมือนกัน... "จริงเหรอ... ไม่ใช่เพราะมาอ่อยฉันใช่ไหม" "ฉันไม่ได้อ่อยนะคะ ...มากี่ทีก็ไม่เคยใส่นี่" เธอผงะถอยหลังเล็กน้อย เเต่ผมเป็นคนที่ดึงเอวเล็กให้เข้ามาใกล้อีกครั้ง "ฮึ.."ผมเเค่นหัวเราะในลำคอ เธอเห็นผมเป็นเเบบนี้เเต่ไม่หนีไป ...ผมก็คงจะเอาไว้ไม่ได้เเล้วล่ะ "พี่เซนจะทำอะไรคะ..."เธอถามผมเสียงสั่น จังหวะที่มือไวๆ ของตัวเองกำลังค่อยๆ สอดเเทรกเข้าไปใต้สาบเสื้อ สัมผัสกับผิวของเธอโดนตรง ..อย่าว่าเเต่เสียงเธอสั่นเลย ตอนนี้หัวใจผมสั่นมากกว่าเสียงเธอซะอีก นี่เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าผมจะทำอะไร... "เธอคิดว่าเวลาฝนตกเเล้วชายหญิงอยู่ด้วยกันบนเตียงเเบบนี้..." "..อึ่ก" "พวกเขาทำอะไรกันล่ะ"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more