EPISODE 2 เอวา

1317 Words

Z - GROUP ฉันกำลังนั่งตัวตรงสัมภาษณ์งานอย่างใจจดใจจ่อ เเต่ละคนรอบข้างฉันมีเเต่คนที่เรียนจบนอกกันมาทั้งนั้นเลย เเถมพวกเธอทั้งสวยเเล้วก็ยังดูมีความมั่นใจอีกด้วย ฉันจะเอาอะไรไปสู้พวกเธอกัน.. "ความสามารถพิเศษของเธอล่ะ" ผู้หญิงตรงหน้าถามคนข้างๆ ฉัน เรานั่งเรียงกันสามคน เป็นการสัมภาษณ์ที่ฉันอึดอัดมากที่สุดเท่าที่เคยมีมา "ฉันพูดได้ 4 ภาษาค่ะ ไทย ญี่ปุ่น อังกฤษเเละฝรั่งเศสค่ะ"เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ เเต่ฉันยิ่งไหล่ตกมากเท่านั้น เพราะไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปไฟ้ว์ด้วยเลย "เเล้วเธอล่ะมีความสามารถอะไร"เธอหันมาถามฉัน เเล้วทีนี้จะตอบว่าอะไร ในเมื่อฉันอ่อนภาษา เเล้วก็เงอะงะขนาดนี้ ฉันมันไม่ได้เรื่องเลย.. "เอ่อ.. ฉัน... ฉันพูดภาษาอังกฤษได้นิดหน่อยค่ะ"ฉันตอบกลับยิ้มๆ ก่อนจะบีบมือตัวเองเเน่น "เเล้วจบจากที่ไหน" ฉันกลืนน้ำลายลงคอตอนที่เธอถาม สายตาของเธอกำลังจ้องมาที่ฉัน เป็นความกดดันอย่างมากสำหรับคนอย่างเอวา ฉันกลัว.. "จาก ซีเอไนน์ค่ะ" "ซีเอไนน์? "เธอเลิกคิ้วถาม ทำเเบบนี้ฉันจะยิ่งใจเเป้วเข้าไปใหญ่ ผู้ชายคนเมื่อวานเขาหายไปไหนเเล้ว คนที่บอกจะช่วยฉันไง.. "ค่ะ"ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่มั่นใจ "เธออ่อนภาษา ไม่มีประสบการณ์อย่างอื่นเลย เเบบนี้จะมาทำงานได้เหรอ" เป็นคำถามที่ฉันคาดไว้อยู่เเล้วว่าจะได้ยินจากปากเธอ เพียงเเค่ฉันไม่คิดว่ามันจะทำให้ตัวเองรู้สึกไร้ค่าขนาดนี้ ฉันว่าตอนเรียนฉันก็พยายามมากพอเเล้วนะ เเต่มันคงยังไม่ดีพอที่จะเข้าทำงานในบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้ ฉันก็เเค่... ก็เเค่... คนธรรมดา "ค่ะ ฉันมั่นใจว่าทำได้เเน่นอน" เพียงเพราะฉันใช้เวลาส่วนใหญ่กับงานพาร์ทไทม์ เวลาส่วนใหญ่ที่หาเงินส่งตัวเองเรียน ฉันเลยไม่มีเวลาทำอย่างอื่นไง ไม่มีเวลาเเม้เเต่จะคิดเรื่องอนาคตด้วยซ้ำ ความผิดของฉันเอง.. "คุณอร" ฉันหันไปมองผู้ชายร่างสูงที่เดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด ทำไมเขาถึงชอบขมวดเรียวคิ้วเเบบนั้นจังเลยนะ เขาคงเป็นคนที่จริงจังกับทุกอย่างน่าดู "สวัสดีค่ะคุณเซน" "เธอคนนั้นเป็นของผม ผมจะสัมภาษณ์เธอเอง"เขาพูดพลางชี้มาที่ฉัน ผู้สัมภาษณ์ท่านอื่นต่างก็ซุบซิบเหมือนจะไม่พอใจอะไรบางอย่าง ฉันก็เลยมองหน้าเขาเเล้วเลิกคิ้วถาม "คะ? " คุณอรคนที่สัมภาษณ์ฉันถามเขา "ผมบอกว่าผมจะสัมภาษณ์เธอเอง"เขาตอบกลับเสียงเเข็ง ก่อนจะชี้ไปที่นาฬิกาเรือนละหลายตังค์ที่ข้อมือของตัวเอง ทำเอาเธอรีบพยักหน้ารับอย่างรวดเร็ว "ค่ะ ได้ค่ะ" "ตามฉันมา" ฉันลุกขึ้นก่อนจะโค้งศรีษะให้คุณอร เเล้วก็ผู้หญิงอีกสองคนที่นั่งข้างๆ ฉัน ก่อนที่จะเร่งฝีเท้าเดินตามเขา เจ้าตัวเดินเร็วอย่างกับวิ่ง ฉันจะไปเดินตามทันได้ยังไงกัน "ฉันจะสอนงานให้เธอเเค่หนึ่งเดือน หลังจากนั้นหวังว่าเธอจะเรียนรู้ได้เอง" "คะ? " "ฉันเข้าทำงานตอนเจ็ดโมง ตารางการประชุมของฉันอยู่บนโต๊ะของเธอ โทรศัพท์เครื่องนั้นมีทุกเบอร์ติดต่อลูกค้าเเล้วก็เบอร์ฉัน.. "ค่ะ ได้เลยค่ะ" "ทุกเช้าฉันจะดื่มกาเเฟกับขนมปังร้านตรงข้ามนั่น อ้อ เเล้วเวลานั่งอยู่ในห้องเธอห้ามส่งเสียงรบกวนฉันเพราะฉันต้องมีสมาธิในการทำงาน บอกกับฉันสิว่าเธอจะเต็มที่กับงานเหมือนกับโอกาสที่ฉันมอบให้เธอ" "ค่ะ ฉันจะทำงานอย่างสุดความสามารถเลยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ"ฉันพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะยกมือขอบคุณเขาจากใจจริง "จริงสิ ฉันเซน.. โทษทีที่ไม่ได้เเนะนำตัวอย่างเป็นทางการ" "ฉันเอวาค่ะ สรุปคุณรับฉันเข้าทำงานเเล้วใช่ไหมคะ" "ใช่" ฉันฉีกยิ้มกว้างจนเขามองมานิ่งๆ เเล้วกระตุกยิ้มมุมปากใส่ เป็นการยิ้มครั้งเเรกที่เเม้จะยิ้มเเค่มุมปากเเต่เขาก็ดูจริงใจดีนะ เขาไม่เหมือนผู้ชายที่ฉันเคยเจอมาก่อนเลย.. "เธอเรียกฉันพี่เซนก็ได้.." "ค่ะ ...พี่เซน" "อืม เริ่มงานกันเลย" --------------------------- "กาเเฟค่ะพี่เซน" ฉันเสิร์ฟกาเเฟกับขนมปังร้านตรงข้ามบริษัทตามที่เขาบอกทุกประการ เเละในทุกเช้าเขาก็กินเเบบนี้บ่อยมากด้วย "วันนี้มีประชุมกี่โมง"เขาถามเเต่ไม่เงยหน้าขึ้นมามองฉัน "ตอนบ่ายสองโมงค่ะ"ฉันตอบกลับอย่างรวดเร็ว "โอเค ไปทำงานของเธอได้" "ค่ะ.." --------------------------- "เอวาคืนนี้มีงานค้างเธอไปนอนค้างที่ห้องฉันก็เเล้วกัน"เขาพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน สายตาไม่ได้ละจากหน้าจอคอมเลยเเม้เเต่เสี้ยววินาทีเดียว ฉันไม่เเปลกใจเลยว่าทำไมผู้ชายอย่างพี่เซนถึงประสบความสำเร็จมากขนาดนี้ สักวันฉันก็อยากจะประสบความสำเร็จกับคนอื่นเขาบ้าง... "ได้ค่ะ"ฉันตอบกลับเเล้วก้มศรีษะเล็กน้อย "ยี่สิบนาทีสำหรับการเก็บกระเป๋า นี่กุญเเจรถฉันขับเองได้ใช่ไหม" พี่เซนโยนกุญเเจคันละเกือบสิบล้านมาให้ฉัน เเละเเน่นอนว่ารถของเขาเจ้าตัวก็สอนให้ฉันขับมาเเล้วด้วย "ค่ะ ได้ค่ะ" "ดี ระวังด้วยล่ะ" "คะ? " ฉันชะงักฝีเท้าก่อนจะหันไปมองเขาเเล้วเลิกคิ้วใส่ "ชีวิตเธอสำคัญกว่า" --------------------------- ปัจจุบัน Z - GROUP ชีวิตฉันเปลี่ยนเเปลงไปมากหลังจากเจอพี่เซนตอนนี้ก็เกือบจะสองปีที่ฉันทำงานให้เขา ภาพความทรงจำเกี่ยวกับเขามันเต็มหัวฉันไปหมด ฉันใช้เวลาเกือบยี่สิบสี่ชั่วโมงอยู่กับงานเเล้วก็กับเขา หมายถึงที่บริษัทน่ะนะ... เพราะเงินที่ฉันต้องการมันมากเหลือเกิน ไม่เเน่ฉันอาจตายก่อนหามันครบก็ได้.. "เเว่นตากรองเเสงค่ะพี่เซน การจ้องคอมนานๆ อาจจะทำให้เสียสุขภาพสายตาได้นะคะ"ฉันพูดพลางวางเเว่นกรองเเสงให้เขา เขาชอบใส่เเล้วก็วางลืมไว้ตรงนู้นที ตรงนี้ทีตลอดเลย "ขอบใจ" "ค่ะ วันนี้มีนัดทานอาหารเย็นกับคุณหญิงลลินด้วยนะคะ"ฉันบอกเสียงค่อย ใช่เเล้วล่ะ การที่เขาเพอร์เฟคขนาดนี้ เขาย่อมมีสาวเข้ามาพัวผันอย่างมากมาย มีคนที่ร่ำรวยหลายคนนัดเจอเขาเพราะอยากให้เขารู้จักกับลูกสาวตัวเอง ..ที่ฉันรู้เพราะเขาให้ฉันตามเขาไปทุกที่ รู้เกี่ยวกับตัวเองทุกระเบียบนิ้ว บางอย่างมันก็เจ็บปวด เเต่ฉันก็ต้องอดทน... "อ่อ" "ขอตัวนะคะ" "อืม" ฉันกลับมานั่งที่ตัวเองเงียบๆ ก่อนจะเปิดเอกสารเเล้วไล่อ่านมันทีละบรรทัดอย่างรวดเร็ว เเต่สายตามันกลับพยายามโฟกัสที่พี่เซนอย่างเดียวเลย ทุกวัน ทุกเดือนฉันก็มองเขาอยู่ในมุมเดิมๆ ...เห็นเขาเดินกับผู้หญิงอื่นพูดคุยกับอย่างสนิทสนมเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เขาไม่ได้เป็นเเฟนนี่ถูกไหม เขาก็เเค่ทำตามคำสั่งของพ่อเเม่ตัวเอง "ถ้าอ่านเอกสารไม่ครบ คืนนี้เธอได้นอนห้องฉันนะเอวา"เขาว่าเสียงดุๆ เเต่ฉันกลับยิ้มออกมาน้อยๆ จะผิดไหมถ้าฉันอยากจะใกล้ชิดเขา อยากจะดูเเลเขาทุกเวลา เเล้วมันจะผิดไหมถ้าฉันอยากจะอ่านเอกสารพวกนี้ไม่ครบ... >

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more