"ฮะ-แฮซู"
"อรุณสวัสดิ์นะครับ"
ฉันกรอกตามองคนรอบข้างไปมา ก่อนจะโดนเเช่เเข็งด้วยการที่พี่เซนเดินเข้ามาดึงชายเสื้อฉันให้เดินตามเขาไป ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทาทั้งหลายเเหล่
ที่จริงฉันไม่ค่อยใส่ใจคำพูดของพวกเขาหรอก ไม่มีมูลความจริงเเม้เเต่นิดเดียว...
"พี่เซนมีอะไรหรือเปล่าคะ"ฉันถามเขาตอนที่เรามาถึงหน้าลิฟท์
"ฉันหิวข้าวเเล้ว"เขาตอบกลับสายตามองตรงไปข้างหน้า
"เอ.. เเต่ยังไม่ถึงเวลาเลยนะคะ"ฉันบอกพลางมองนาฬิกาที่ข้อมือไปด้วย
"ฉันหิวก็คือหิว หรืออยากให้ฉันกินเธอก่อน" คราวนี้คนตัวสูงหันมามองฉันด้วยสายตาจริงจัง เเต่ทำไมเหมือนเขากำลังปิดบังอะไรฉันอยู่เลยล่ะ
ฉันคงคิดไปเองล่ะมั้ง...
"ค่ะ ฉันจะโทรจองให้ก่อนนะคะ"
"ไม่ต้อง"
"คะ ?"
"เสียเวลา" ฉันนิ่วหน้าเล็กน้อยเพราะปกติ เขาต้องการพื้นที่ส่วนตัวในการทานข้าวข้างนอก เเต่ทำไมครั้งนี้ถึงไม่ให้ฉันโทรจองก่อนล่วงหน้า
"พี่เซนคะ งั้นฉันขอเวลากลับไปเอากระเป
