The Demon of Wrath

Anger

KINGSTON POV

A lone tears escape in my eyes while i'm just staring at her because my foot was rooted to where I am standing right now.

Pilit kong kinukumbinsi ang aking sarili na ang lahat ng ito ay hindi totoo dahil hindi ko kayang makita siyang nasa ganitong kalagayan. Nakabiruan ko pa ito kaninang umaga, pagkagising na pagkagising ko at nakasalo pa sa hapag para mag-breakfast together with Mom and Dad. Not to mention the fact that we both celebrated our birthdays last night and then suddenly, this happened to her.

She didn't deserve this.

Mas deserve ko pa ang kinalalagyan niya ngayon. She’s been so kind and sweet towards each people she met yet she became like this.   

"Q-Queen," tanging iyan lang ang lumalabas sa aking mga bibig.

Mas bumuhos pa ang aking luha ng tumingin si Mom at Dad sa aking direksiyon at mapait na napangiti. Seeing that reactions and reading that emotions as well written from Mom and Dad's faces were enough to made me so damn emotional right now.

I was well trained to be strong, physically and emotionally but i am not prepared for this kind of news. It’s so sudden that I am not prepared to it to come through. Hindi ko alam kung paano ito tatanggapin at ipo-proseso sa aking isipan.

I heaved a deep sighed first as i tried my best to think positive right now even though that is a very difficult task to do right now knowing that my beloved twin is in life and death situation. Hindi ko maiwasang mag-isip na baka ang biruan namin kaninang umaga ay siya na ring huli naming bonding. And the worst scenario is that she would die- 'No! That will never happen!!' 

Her death will surely be the cause of my death too.

Nakaya kong magpatuloy sa buhay ko noon after Savannah's death because i have her in my side. She keeps on making me smile and laugh, making me feels better and help me slowly move on.

I owe her my life and this time it’s my turn to save hers. Kung kailangan isangla ko ang buhay ko ay gagawin ko ng walang hesitation mabuhay lang siya.

Humugot muli ako ng malalim na hininga at ipinikit ang aking mga mata. ‘Kingston, think positive okay,’ pagkausap ko sa aking sarili but damn!! I can't do that 'Think positive' kind of mindset right now. Mahirap maging positibo lalo na kong ang mahal sa buhay natin ay nasa bingit ng kamatayan. 

I dried my own tears before i decided to go closer to her. Mabibigat ang mga hakbang na ginagawa ko papalapit sa kanila. Para akong mawawalan ng malay tao kahit na wala pa akong alam sa kung ano ba ang talagang nangyari sa aking kakambal.

But i'm not that stupid to not clearly observe and recognize that Queenie is in a life and death situation and she needs an immediate cure and treatment. 

'God, please don't take her away from me,' piping dasal ko.

I am not often seen praying but for her, i can pray even every minutes that passes by, hoping that God would hear my prayer and save my twin because she deserve to live more than what I deserve.

"Kingston," mom’s voice lingered my ears and after that, I just found myself inside my Mom's tight embrace.

Ramdam ko ang pag-aalala nito para kay Queenie dahil sa higpit ng pagkakayakap nito sa akin. Pero sa kabila ng kagustuhan kong yakapin siya pabalik ay hindi ko magawa.

I can't embrace her back because my mind was pretty occupied by so many 'What if's'. Tulala pa rin ako at tila naging manhid ang aking buong katawan pero iyong sakit sa puso ko ay sobra-sobra na at hindi ko alam kung hanggang kailan ko ito kakayanin.

This is much painful compared to what i felt when Savannah died in front of me. 

 I love my twin so much and I can't bear to see her like this. Mas kakayanin ko pa na ako ang nasa kaniyang sitwasyon kaysa siya itong naghihirap at may posibilidad na mamatay kapag hindi siya kaagad nabigyan ng lunas. 

"W-What happened to her, Mom?"

I finally asked that after a few minutes of being mute and silent.

Kumalas si Mom sa pagkakayakap sa akin pero nananatiling lumuluha ang mga mata nito.

"She was poisoned," Mom said and her voice sounded so angry.

Kaagad ring umahon ang galit ko sa taong gumawa nito sa kaniya. Kumuyom ang kamao ko kalaunan ng sobrang higpit at pansin ko na rin na nagiging pula na ang mga mata ko

. "Who?" I coldly asked to my Mom.

Papatayin ko kung sino man ang gumawa nito sa kaniya. Queenie, don't want me to kill someone for her but my heart that was already filled with anger, is telling me that i should kill whoever that person was.

Lintik lang ang walang ganti.

Mapa-lalaki o babae man iyan, wala akong pakialam dahil sa aking mga mata, may utang siyang kailangan pagbayarin sa akin. I became so protective to my twin yet that son of a b***h dared to harm her.

"Mom, who is he?" i asked for the second time around.

Nangangati na ang aking mga kamay para pahirapan hanggang sa mapatay ko siya ng tuluyan.  

"Your highnesses."

Hindi pa nasasagot ng aking ina ang aking katanungan kong iyon ng bigla nalang may pumasok na isang kawal sa silid na aming kinaroroonan.

Tumuon ang atensiyon naming lahat sa kaniya. I saw his scared face when his eyes met mine but that didn't last long though. What a brave knight he is and I commend him for that. 

"We already caught the witch that poisoned Princess Queenie" the knight informed us.

 My anger instantly rose up into its highest level when I heard that great news from him. Nakakaramdam rin ako ngayon ng sobrang excitement nang marinig ko iyon dahil sabik na akong mapatay ang witch na iyon sa sarili kong mga kamay.

Ngayon lang ako nakaramdam ng sobrang kasabikan sa pagpatay and that witch should be grateful because I was the one to send her worthless life to hell.   

Nakita ko namang napalunok ang kawal dahil sa aurang kasalukuyang pinapakawalan ko. It was so dark and evil, representing my demonic power that I possess.

"Lead me to that witch right now" i coldly commanded to the knight in front of me.

The Knight just nod before he stood up. "Follow me, your highness," he added.

Aalis na sana ako kaso may isang kamay ang pumigil sa akin. Nilingon ko ang nagmamay-ari niyon and it's Mom.

Puno ng pag-aalala ang mukha nito, katulad nang kay Dad. They should not worry to me because i can handle myself. Mas mabuti pang ituon nila ang kanilang buong atensiyon at oras kay Queenie at hindi sa akin. 

 "Don't let your anger consume you," paalala sa akin ni Mom pero nanatiling walang emosyon ang aking mukha kahit narinig ko iyon sa kaniya.

"Sorry Mom but my anger already consumed me the moment you told me that she was poisoned," huling sabi ko bago ko inalis ang kamay niya sa aking pulso.

Narinig ko pang tinawag ni Mom ang ngalan ko pero hindi ko na siya nilingon at tuluyan ko ng nilisan ang silid ni Queenie.

Mabilis ang aking paglalakad habang nakasunod sa kawal at matapos ang ilang minutong paglalakad ay natagpuan ko nalang ang aking sarili na nasa bulwagan ng aming palasyo.

The entire place was filled with knights, generals and councils but my eyes darted instantly to a woman with a long white hair that is kneeling in the floor while there was a golden chain wrap in her body, making her unable to move and escape right now.

Mayroon rin itong posas sa mga kamay at pinapalibutan pa ito ng ilang mga kawal habang may kaniya-kaniyang hawak na matatalim na sibat na nakatutok sa white witch.

It’s time for her judgement and she will never get away with this.

Napalingon siya sa akin at sa sobrang galit at pagkamuhi ko sa kaniya ay natagpuan ko nalang ang aking sarili na sakal ito sa leeg. When i'm angry, my power and other abilities exceed its limit. 

"Prince-" tiningnan ko lang ng mga kawal para huwag nila akong pakialaman dahi baka sa kanila ko pa maibunton ang galit ko.

 “Don’t you all dare stop me if you still want to live”, I warned them, making them step back a little bit.

Matapos ko silang patigilin ay itinuon ko muli ang aking mga tingin sa witch na sinasakal ko pa rin hanggang ngayon. Pilit niyang inaalis ang pagkakasakal ko sa kaniya pero masyadong mahigpit para makayayanan niyang alisin ng siya lang ang gagawa.

Marahas kong itinapon ang witch at narinig ko itong napahiyaw sa sobrang sakit pero kalaunan ay nagawa pa rin nitong tumawa at nang-insulto.

"Bagay lang iyon sa kaniya. That princess is a slut. Inagaw niya ang boyfriend-"

Hindi na nito natapos ang kaniyang sasabihin dahil sa sobrang bilis ng pangyayari ay nadukot ko na ang puso nito hanggang sa walang buhay itong bumagsak sa sahig ng palasyo.

But even the white witch dies, she still smiling victoriously which was so strange to me. Did she already expected this to happened?

Nagtataka naman akong napatingin sa aking kinatatayuan ng magkaroon ito ng kulay silver na magic circle. Lalabas na sana ako rito kaso napatigil ako sa paghakbang dahil nakaramdam ako ng kakaiba sa pagtibok ng aking puso. It is beating fast and loud that even those nearby knights hear its loud and unusual beats. Kita ko ring napatakip sila sa kanilang mga tenga ang mga kawal na para bang masakit sa kanilang pandinig ang pagtibok ng aking puso.

Nabitawan ko kalaunan ang hawak kong puso at napaluhod nalang bigla habang sapo ko ang aking kaliwang dibdib. I then started to cry in so much pain when suddenly I felt like someone is squeezing my heart inside my body. Para bang may kamay na pumipiga rito kaya palakas ng palakas na rin ang aking sigaw.

 It was so damn painful that even I don't want to cry in public, I still ended up doing so. Napahiga na rin ako sa sahig habang patuloy sa paghiyaw. Nakakaramdam na rin ako ng panlalabo ng aking paningin habang mas lalong sumisidhi ang sakit na aking nararamdaman.

'W-What is happening to my heart?' i asked in my mind while my heart continues to ache in an unknown reason. Habang patagal ng patagal ay pasakit ito ng pasakit at hindi ko na ito kinakaya pa.

"KINGSTON!!"

I saw Mom and Dad running toward my direction but it's already too late because before they could reach me, I already loss my consciousness. Is this the end for me?

Makakasama na rin kita sa paraiso Savannah.

 TO BE CONTINUED