ลินดาหันใบหน้าสวยไปตามเสียงเรียกชื่อของเธอ ทว่าเจ้าของเสียงก็คือพี่เซนต์ รุ่นพี่สถาปัตยกรรมที่ตามจีบเธอนั่นเอง
“พี่เซนต์…” เธอเอ่ยขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มเดินตรงเข้ามาหา
“ป่ะ! ไปนั่งที่โต๊ะพี่กัน ปอยก็อยู่นั่น” เซนต์จับมือลินดาเพื่อเดินไปยังโต๊ะของเขา สองเท้าเล็กหยุดชะงักก่อนที่จะเอ่ยขึ้น
“แต่ลิน ต้องทำงานนะคะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“วันนี้พี่เหมาเราเอง อยู่ทำงานแค่โต๊ะพี่ก็พอครับ”
ลินดาเดินตามเซนต์ไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอไปถึงที่โต๊ะกลับมีเพื่อนของเซนต์อีกสองคนและปอยเพื่อนของเธอ
หลังจากนั้นลินดากับปอยก็พูดคุยและดื่มกันไปตามประสาเพื่อนผู้หญิงที่สนิทกันมาก จนเธอเริ่มรู้สึกกึ่มๆ ปอยที่อยากให้เพื่อนตัวเองเริ่มต้นใหม่กับใครสักคน จึงเปิดทางให้เซนต์ เธอขยับลินดาให้นั่งใกล้ชิดกับอีกฝ่ายมากขึ้น
เซนต์เอื้อมมือมาโอบเอวเล็กไว้ใกล้ๆ เชิงประคองเพื่อไม่ให้เธอล้ม คนตัวเล็กที่รู้สึกมึนแต่ไม่ได้เ
