เมื่อพยาบาลเดินออกไปจากห้องลินดาจึงเอ่ยถามภาคินขึ้น
“ค่าใช้จ่ายของลินเท่าไหร่เหรอค่ะ เดี๋ยวลินโอนให้” เธอหยิบมือถือขึ้นมา เตรียมเข้าแอปพลิเคชันของธนาคารเพื่อโอนให้กับภาคิน
“ไม่ต้อง!!” เขาเอ่ยเสียบราบเรียบ
“แต่ลินไม่อยากติดหนี้บุญคุณพี่”
“ไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวฉันไปส่ง” เขาไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย คนตัวเล็กจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากเดินไปเปลี่ยนชุดตามที่ชายหนุ่มบอก
ลินดาเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย ภาคินจึงพาเธอมาส่งยังห้องพักแห่งเดิมที่คนตัวเล็กพักอยู่ เนื่องจากตอนนี้เวลาตีสาม ซึ่งเป็นเวลานอนพักผ่อน
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งลิน” เธอเอ่ยทันทีที่รถจอดสนิทตรงบริเวณหน้าอพาร์ทเม้นท์
“ขอเข้าห้องน้ำหน่อย” ภาคินเอ่ยขึ้น
“เออ…ค่ะ” ลินดาไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะชายหนุ่มช่วยเหลือเธอไว้หลายอย่างเหมือนกัน
ภาคินเดินตามลินดาเข้าไปยังห้องพักของเธออย่างเงียบๆ ชายหนุ่มกวาดสายตามองบริเวณรอบๆ เนื่องจากเป็นเวลาตีส
