หวนมาเจอกันอีกครั้ง

1377 Words
ตึก! ตึก! ตึก! สองเท้าเล็กก้าวเข้าไปยังบริเวณภายในคลับหรูแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ย่านมาหาวิทยาลัย ใกล้ๆ กับห้องพักของเธอ “ลินดา เริ่มงานได้วันไหน วันนี้สะดวกมั้ย?” เสียงดาวผู้จัดการร้านเอ่ยถามเธอ หลังจากที่คนตัวเล็กยื่นเอกสารสมัครงาน “วันนี้ได้ค่ะ ลินสะดวกค่ะพี่ดาว” เสียงหวานของลินดา ตอบกลับออกไปด้วยความตื่นเต้นปนดีใจที่ได้งาน “โอเค แล้วเจอกันนะจ๊ะ” “ค่ะพี่ดาว ขอบคุณมากนะคะ” เมื่อคนตัวเล็กได้งาน เธอก็กลับมาพักผ่อนทันที เนื่องจากวันนี้ลินดาเดินไปยื่นใบสมัครไว้ตั้งหลายแห่ง เธอจึงรู้สึกเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก ลินดาสมัครงานในตำแหน่งเด็กเสิร์ฟ อย่างน้อยการที่เธอทำงานในคลับแบบนี้ คงมีคนใจดีให้ทริปบ้างเล็กน้อย ลินดาเลือกจะไม่สมัครงานในตำแหน่งพีอาร์ เพราะเธอกลัวว่าจะโดนคุกคามทางสายตาและโดนล่วงเกิน ใกล้ถึงเวลาเริ่มงาน ลินดาจึงมาที่คลับก่อนเวลาเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนทำงาน “ลินดา วันนี้ยังไม่ต้องไปเสิร์ฟนะ พอดีคนขาด ขึ้นไปชงเหล้าที่ห้อง VIP กับแสนดีนะ” ดาวพูดขึ้นก่อนที่จะมองไปยังบุคคลที่พึ่งเอ่ยถึง “แสนดี….” ลินดาเอ่ยชื่ออีกคนเสียงแผ่วเบา “ลิน!” อีกฝ่ายเมื่อเห็นเธอ ก็เอ่ยชื่อคนตัวเล็กเช่นกัน “ทั้งสองคนรู้จักกันเหรอ โอเคดี!! อย่าทำให้คุณๆ ไม่พอใจล่ะ เพราะมันมีผลต่อการทำงานของพวกเธอนะจ๊ะ” “…..” แสนดีเธออยากขึ้นไปที่ห้อง Vip ใจจะขาด พอได้ไปครั้งแรก คนที่ได้ขึ้นไปกับเธอดันเป็นลินดานี่สิ่ “แสนดี พี่ฝากลินดาด้วยนะ พาไปเปลี่ยนชุดด้วย” ดาวตบไหล่แสนดีเบาๆ ก่อนที่จะเอ่ยขึ้น หลังจากแสนดีพาลินดาเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อย พวกเธอก็เดินไปยังห้อง VIP “คิดดีแล้วใช่ไหม ที่มาทำงานที่นี่” แสนดีเอ่ยถามลินดาขึ้น แววตาของอีกฝ่ายดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไหร่ “อืม! พอดีลินมีปัญหาเรื่องเงินน่ะ” ลินดาตอบกลับพลางส่งยิ้มให้อีกฝ่าย เมื่อทั้งสองเดินมาถึงหน้าห้อง VIP ของคลับตามที่ดาวผู้จัดการบอกไว้ แสนดีก็เคาะประตูสองสามทีก่อนที่จะเปิดเข้าไป แอร๊ด!!! ประตูถูกเปิดออกทำให้ผู้คนที่อยู่ภายในห้องหันมาจับจ้องยังสองสาวที่เดินเข้ามาทันที ยกเว้นผู้ชายคนหนึ่ง… “สวัสดีค่ะ แสนดีนะคะ” “สวัสดีค่ะ…” “ลินดา/ลิน” เสียงของธามและกันต์เอ่ยชื่อของเธอทันที ที่คนตัวเล็กย่างก้าวเดินเข้าไป ทำให้ผู้ชายอีกคนละสายตาจากไอแพด เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่ดุดันและร้ายกาจอย่างน่ากลัว “พี่ธาม พี่กันต์” ลินดาเอ่ยชื่อผู้ชายสองคนที่เรียกชื่อเธอเมื่อครู่ ก่อนที่สายตาคู่สวยจะเหลือบไปเห็นอีกคนที่จ้องมองเธอด้วยสายตาเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความดุดัน ซึ่งยากจะคาดเดาว่าเขาคิดอะไรอยู่ “พะ พี่คิน” เธอเผลอเอ่ยชื่อชายหนุ่มออกมาแผ่วเบา “ลินทำไมถึงมาทำงานที่นี่ได้ล่ะ” ธามเอ่ยถามลินดาขึ้น “จะยืนคุยข้ามหัวอีกนานมั้ย?” เสียงทุ้มของภาคิน ทำให้เพื่อนทั้งสองคนหันไปจ้องมองเขาอย่างรวดเร็ว “หึ…” ธามเคล้นหัวเราะในลำคอเล็กน้อย “แสนดีมานั่งนี่ มา!” ภาคินเรียกแสนดีให้ไปนั่งข้างๆ ก่อนที่มือหนาจะตบลงบนโซฟาเพื่อเป็นการเชื้อเชิญ “ได้ค่ะ พี่คิน” เมื่อแสนดีนั่งลง ภาคินก็เอื้อมมือไปโอบไหล่เธอทันที “ลิน! เรามานั่งข้างพี่ตรงนี้มา” ธามเอ่ยเรียกลินดา เมื่อเห็นเธอยืนจ้องมองภาคินอยู่นาน ทำให้คนตัวเล็กละสายตาจากเขาโดยเร็ว “ว่าไง? ทำไมเราถึงมาทำงานที่นี่ได้” ธามย้ำถามลินดาอีกครั้ง เมื่อเธอนั่งลงข้างๆ เขา “คือ…ลินมีปัญหาที่บ้านนิดหน่อยค่ะ” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงเนือยๆ “อ่อ ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้เลย นี่คลับพวกพี่เอง ถึงเราจะเลิกกับไอ้คินไป แต่เรายังเป็นน้องพี่เสมอนะ” ธามเอ่ยขึ้นพร้อมกับยีผมเธอเบาๆ ทำให้ลินดาเหลือบไปมองภาคินอัตโนมัติ ทั้งคู่สบสายตากันครู่หนึ่ง เพราะเขาก็จ้องมองใบหน้าของเธออยู่ “ใช่ เราหายไปนานเลย ไม่ติดต่อกลับมาบ้าง” กันต์เอ่ยเสริม ทำให้ลินดาละสายตาจากภาคิน หันมามองชายหนุ่มแทน “คือ…ลินวุ่นๆ ขอโทษด้วยนะคะ ที่ไม่ได้ติดต่อไปเลย” “ไม่เป็นไร ต่อไปมีอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอด” “ขอบคุณค่ะ พวกพี่ใจดีกับลินเสมอเลย” ลินดาเหลือบสายตาไปมองภาคินอีกครั้ง ซึ่งในตอนนี้เขานั่งนัวเนียอยู่กับแสนดีเพื่อนของเธอ ความรู้สึกต่างๆ ถูกตีกันอยู่ตรงอกข้างซ้าย มันเจ็บและชาวูบ ภาพที่เห็นตรงหน้าคือเขาเอาใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้บริเวณซอกคอของอีกฝ่าย “อื้อ~ พี่คิน” แสนดีร้องครางออกมาเสียงดัง ชนิดที่ว่าอยากให้ลินดาได้ยิน “ไอ้คิน มึงจะทำอะไรเกรงใจพวกกู เกรงใจลินบ้าง นั่งหัวโด่งกันอยู่ตรงนี้” ธามเอ่ยเตือนสติภาคินออกไป “กูอยาก! ทำไมต้องเกรงใจใคร” ภาคินตอบกลับธาม ก่อนที่จะหันมามองทางลินดาด้วยสายตาคมกริบ “ละ ลินขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” พูดจบลินดาก็ลุกเดินไปยังห้องน้ำทางบริเวณด้านหลังคลับทันที “ฟู่ว…นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมต้องมาเจอพี่คินด้วย” เธอบ่นพึมพำในห้องน้ำคนเดียว “เจ็บจัง…” มือเล็กกอบกุมตรงอกข้างซ้ายของตัวเองไว้แน่น ลินดายังคงรักภาคินอยู่ เธอไม่เคยลืมเขาได้เลย การหวนมาเจอกันครั้งนี้ ชายหนุ่มทำให้เธอเจ็บจนแทบอยากหนีไปจากตรงนี้โดยเร็ว คนตัวเล็กไม่อาจทนเห็นภาพเขานัวเนียคนอื่นได้ แต่ต้องฝืนใจทนดู ทำเหมือนว่าเธอไม่รู้สึกอะไร แต่ในใจแทบจะแตกสลายเป็นเสี่ยงๆ “ลินดา เธอเก่งอยู่แล้ว อดทนนะ ฮึบ!!” คนตัวเล็กเรียกกำลังใจให้ตัวเอง ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องน้ำ ตึก! ตึก! ตึก! สองเท้าเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำได้เพียงสี่ห้าก้าวเท่านั้นก็ต้องหยุดชะงักลง เมื่อเห็นภาคินยืนกอดอกพิงผนังกำแพงจ้องมองมาทางเธอตาเขม็ง ลินดาเลือกที่จะไม่สนใจชายหนุ่ม ก่อนที่จะหลบสายตาคมเข้มและก้าวเท้าเดินต่อไป หมับ!! ภาคินกระชากแขนเล็กของเธอไว้อย่างแรงก่อนที่จะเอ่ยขึ้น “กลับมาทำไมว่ะ” “พะ พี่คิน ปล่อย…ลินเจ็บ” “แค่นี้เจ็บ สิ่งที่เธอทำกับฉัน ฉันเจ็บมากกว่า” “เรื่องนั้น…ลินอธิบายได้ พี่ฟังลินบ้างได้มั้ย ฮึก!” “ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็น ลาออกไปซะ” “ฮึก! พะ…พี่คิน ลินไม่ออก ไม่ไปไหนทั้งนั้น” “อยากอยู่นัก ก็ทนให้ได้แล้วกัน” “อ๊ะ!!! ลินเจ็บนะ” ภาคินบีบแขนของเธอแรงขึ้นจนเกิดรอยนิ้วมือจำนวนมาก ก่อนที่จะสะบัดแขนเล็กออกด้วยความแรงจนร่างบางเซไปติดกำแพง หลังจากนั้นภาคินก็เดินออกไปโดยไร้ความรู้สึกใดๆ เขาไม่แคร์ ไม่สนใจเลยสักนิด ว่าลินดาจะรู้สึกเช่นไรกับการกระทำของตัวเอง…. “ฮึก! ฮึก!” เธอเข่าทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นทันที ก่อนที่จะปล่อยโฮออกมา โดยไม่อาจกลั้นไว้ได้อีกต่อไป เมื่อร้องไห้จนพอใจ ลินดาจึงเช็ดหน้าเช็ดตา จัดการกับร่างกายและความรู้สึกของตัวเอง ก่อนที่จะกลับขึ้นไปยังห้อง VIP เหมือนเดิม
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD