ฤาปรารถนา

พี่โป้งคิดอะไรอยู่คะ

ภาพตรงหน้า หมอโป้งยกจานผลไม้ขึ้นมา แล้วยกนิ้วโป้งพร้อมพอยต์นิ้วชี้ลงไปที่จาน รอยยิ้มของพี่โป้งทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกทุกที เธอกดถ่ายรูปไป เขาก็เปลี่ยนท่าไปเรื่อย ๆ ภาพสุดท้ายหลังจากที่เขายกแก้วน้ำขึ้นดื่ม เขายิ้มให้กล้อง แล้วทำท่าส่งจูบ

“ยิ้มอะไร” พี่โป้งเอ่ยแซว แล้วเดินมาหยิบมือถือในมือของเธอ

รอยยิ้มที่เห็นฟันเรียงสวยของเขาทำให้เธอประทับใจมาตั้งนานแล้ว กลิ่นน้ำหอมจากตัวพี่หมอทำให้เธอใจสั่นอีกครั้ง มันเต้นแรงขึ้นทุกวัน ๆ

“รูปโอเคไหมคะ มะเฟืองไม่มีฝีมือในการถ่ายรูปเท่าไร”

“ได้จ้ะ ได้อยู่แล้ว คนมันหล่อ ถ่ายยังไงก็ออกมาดูดีจริงไหม ไม่เชื่อ มะเฟืองก็ดูรูปนี้สิ” เขาจงใจยื่นมือถือมาตรงหน้า ความใกล้ชิดกันจนได้ยินเสียงลมหายใจของเขา เธอรู้สึกหน้าร้อนแดง

“ค่ะ” หญิงสาวรีบเบี่ยงตัวหลบ

“พี่โป้งมีอะไรอีกไหมคะ” เธอรีบถาม พักนี้เป็นอะไรไม่รู้ มักจะใจสั่นและพลอยทำให้เสียงสั่นเวลาที่อยู่กับพี่โป้ง

“ไปเหอะ เดี๋ยวคุณย่าเรียกหาไม่เจออีก”

“ค่ะ” เธอเดินจ้ำอ้าวจากไปในทันที

กวินวิทย์มองตามทำสายตาสงสัย

‘พักนี้เป็นอะไร ทำตัวเหินห่าง เอ๊ะ... หรือว่าจะเต็มสาว พฤติกรรมเลยเปลี่ยน’ เขาวิเคราะห์แบบคนเป็นหมอ

‘อือ... จริง ผู้หญิงวัยนี้ฮอร์โมนมักจะผิดเพี้ยนไป’

เขาหันไปสนใจผลไม้ จิ้มมะละกอเข้าปาก และเริ่มลงรูปในไอจีทวิตเตอร์ และเฟซบุ๊ก

‘คนมันหล่อ ยอดฟอลโลว์เพิ่มขึ้นทุกวันเลยวุ้ย’ เขาหัวเราะชอบใจ

‘แต่ไม่ยักมีแฟน’ ใบหน้าและเสียงของแม่ลอยมาให้เห็น

‘ครับแม่ ตั้งแต่วันนี้ไป ผมจะตั้งใจหาเลย เพื่อที่แม่จะได้อุ้มหลาน’ เขาคิดไปหัวเราะไป

“เป็นอะไรหน้าแดง ๆ” ป้าลาวัลย์ทักขึ้นมาทันทีที่เห็นใบหน้าของหญิงสาว

“เป็นไข้หรือเปล่าพี่เฟือง” เสียงของบันเทิง อายุสิบเอ็ดปี ลูกชายของลาวัลย์ถามขึ้น

“ไม่ได้เป็นอะไรค่ะ” เธอยิ้มแบบอาย ๆ ก่อนจะหันไปทำอย่างอื่น

“มะเฟืองไม่ต้องทำแล้ว ไปอาบน้ำ หรือไปทำการบ้านไป เอาไว้ให้บันเทิงมันทำมั่ง” ป้าลาวัลย์ไล่

“อ้าว...แม่อะ...”

“ทำไม” แม่ยกทัพพีในมือขึ้น บันเทิงรีบหลบ ก่อนจะหมุนตัววิ่งออกไปจากครัว

“ช่างแกเหอะพี่วัลย์ เด็กผู้ชายจะให้มาทำในครัวได้ไง มีอะไรอีกคะ เดี๋ยวมะเฟืองทำแป๊บเดียวค่ะ มะเฟืองช่วยได้”

ลาวัลย์รีบยกตะกร้าผักที่สามีเธอเพิ่งไปซื้อมาจากตลาด

“โอเค แค่นี้เอง จัดให้เลย” เธอทำมันอย่างคล่องมือ

ลาวัลย์ได้แต่ยิ้มในความน่ารักของเด็กสาว ลาวัลย์เป็นคนรับใช้ก็ไม่อยากจะใช้มะเฟือง คุณย่าผกาเลี้ยงเธอในฐานะหลาน แต่ตัวมะเฟืองเองที่คิดว่าตัวเธอเป็นคนรับใช้เหมือนกับลาวัลย์นั่นแหละ เพียงแต่อาจจะได้นอนในห้องเดียวกับคุณย่า ท่านชราแล้วจะได้ดูแลท่านด้วย ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เธอก็นอนกับคุณย่ามาโดยตลอด

ลาวัลย์ไปทำงานอย่างอื่น ปล่อยให้มะเฟืองง่วนอยู่ในครัวต่อไป

กวินวิทธ์เก็บจานและแก้วที่เขากินเรียบร้อยแล้วเข้ามาในครัว ได้ยินเสียงมะเฟืองฮัมเพลงอยู่เบา ๆ ทำงานไปด้วยท่าทางมีความสุข

กลิ่นน้ำหอมจากตัวของพี่โป้งทำให้รู้ว่าเป็นเขา แต่เธอไม่อยากหันไปมอง

พี่ชายวางจานและแก้วอย่างแผ่วเบา เดินย่องเข้าไปใกล้ ๆ เอานิ้วไปจั๊กจี้ที่เอวของมะเฟือง

“อะ...” เธอส่งเสียงอุทานด้วยความตกใจ

เพล้ง... ชามแก้วหล่นจากมือของเธอหล่นกระทบไปที่พื้นทันที เศษของมันกระจัดกระจาย และบางส่วนทิ่มเข้าไปบาดที่หลังเท้าของมะเฟืองจนเลือดออก เขามองทุกอย่างด้วยความตกใจเช่นกัน

“เล่นอะไรคะพี่โป้ง” เธอหันมาว่าเขา สีหน้าซีดจริง ๆ เพราะไม่ทันตั้งตัว รีบก้มลงไปหยิบเศษแก้วที่แตกอยู่

“ระวัง”

ไม่ทันเสียแล้ว คมของเศษแก้วบาดไปที่นิ้วของเธอจนเลือดไหล

“อุ้ย...” เธออุทาน พลางชักมือมาจับ ใช้อีกมือกดเลือดไม่ให้ไหล เธอเห็นเลือดยิ่งหน้าซีดเข้าไปใหญ่ มะเฟืองเห็นเลือดได้ที่ไหนจะเป็นลม ยิ่งเห็นคนเกิดอุบัติเหตุเลือดเยอะ ๆ เธอก็ลมแทบจับ

“ทำอะไรไม่ระวัง” เขาว่าเธอ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนทำผิดแท้ ๆ แต่เขาตกใจที่เห็นเธอบาดเจ็บ

“อะไรกันคะ” ลาวัลย์กับบันเทิงวิ่งเข้ามาดู

“พี่วัลย์ช่วยทำความสะอาดด้วยนะครับ ผมจะพามะเฟืองไปทำแผล” เขาบอกลาวัลย์ แล้วค่อย ๆ พาเธอเดินออกมาจากที่ตรงนั้นด้วยความระมัดระวัง

“พี่เฟืองเลือดออกเยอะไหม” บันเทิงถามด้วยความเป็นห่วง

“บันเทิงไปหยิบที่โกยกับไม้กวาดมาให้แม่”

เด็กชายเลิกสนใจพี่มะเฟืองรีบทำตามที่แม่สั่ง

หมอโป้งประคองมะเฟืองไป เธอทำท่าจะล้ม

“เป็นอะไร” เขาหันไปเห็นเธอหน้าซีด ๆ

“กลัวเลือด” เธอบอกเขาได้แค่นั้น ร่างเล็ก ๆ ก็เซทันที พี่โป้งรีบใช้อ้อมแขนของเขารับร่างของเธอเอาไว้ ก่อนจะช้อนร่างของมะเฟืองขึ้น อุ้มพาเธอเข้าไปยังห้องนั่งเล่นในส่วนที่เขาใช้ ซึ่งจะมีตู้ยาสามัญประจำบ้านอยู่ตรงนั้น

หมอโป้งค่อย ๆ วางร่างของเธอลงไปนอนที่โซฟาตัวใหญ่ที่สุดในห้องนั้น

“อะไรกัน” เขามองใบหน้าน้อย ๆ ที่หลับตานิ่งอยู่ในอ้อมแขนแล้วยิ้มอ่อน ๆ ให้ด้วยความเอ็นดู เธอไม่ได้สติไปจริง ๆ

ระหว่างนั้นเขาก็เอาแอมโมเนียมาจ่อที่ปลายจมูก อีกมือที่ว่างก็กดห้ามเลือดที่นิ้วมือของเธอไปด้วย