ตอนที่ 6 แรดเงียบ
562 Words
วินนี่ทิ้งตัวลงนอนราบกับเตียงนิ่ม ขายาวสวยโผล่พ้นจากชุดนอนสั้นที่ตอนนี้เลิกขึ้นไปอยู่บนสะโพกกลมกลึงที่นูนขึ้นเมื่อเจ้าตัวนอนคว่ำหน้าหลับไปจึงไม่สนใจว่าการนอนในตอนนี้นั้นกำลังยั่วยุอารมณ์ดิบเถื่อนของคนที่เข้ามาพบเห็นได้มากเพียงใด
“อะไรมันเข้าสิงเธอกันนะวินนี่ เมื่อก่อนก็ซื่อบื้อจนน่าเบื่อหน่าย แต่มาตอนนี้อาการยิ่งหนักกว่าเดิม วิญญาณแรดที่ไหนมาสิงเธอกัน”
ริคเตอร์มองหุ่นเมียแล้วลมหายใจเริ่มติดขัด นึกด่าคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่รู้จักระวังนัก ไม่รู้เจ้าตัวสมองไปกระแทกอะไรมาถึงได้กล้าใส่เสื้อผ้าพวกนี้ ทั้งที่แต่ก่อนแทบจะห่มผ้ายาวลากดิน ภาพเฉิ่มลอยเข้ามาในหัวเขาก็นึกเอียน ไหนจะวาจาเนิบนาบยิ่งกว่าเต่าคลานอีก คิดแล้วอยากจะยกเลิกแผนการเอาคืนรามิลเสียหลายครั้ง
แต่ที่น่าแปลกใจมากคือ ทำไมวินนี่ในตอนนี้กลับแตกต่างไปราวกับคนละคน เค้าโครงนิสัยต่างกันราวท้องฟ้าชั้นบนสุดกับหุบเหวลึกที่หาจุดสิ้นสุดไม่เจอ แววตาเชิญชวนดึงดูดมีเสน่ห์จนเพศตรงข้ามสะดุดตาเคลิ้มไปด้วยได้นั้นยังติดตรึงในใจเขา
และเขาก็หาข้อสรุปของการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ได้ว่า…..
ทุกอย่างในวันนี้ที่เริ่มจะแปลกไปนั้นเพราะเมียเขาคงจะแอบแรดเงียบแน่ ๆ พอเห็นว่าเรียบร้อยไม่ได้ผลก็เลยหันมาใช้วิธียั่ว ๆ อ่อย ๆ นี้แทน เพื่อให้เขาหลงเสน่ห์
“แรดเงียบ”
เขาด่าเมียสาวที่ดูขาวอวบจนน่าหมั่นไส้อย่างอดไม่ไหว ร่างหนาที่ยืนพิงวงกบประตูมองก้าวเข้ามาในห้องนอนที่ไม่เคยจะได้เฉียดกรายเข้ามาสักครั้ง ริคเตอร์หยุดยืนตรงปลายเตียงลอบมองขาเรียวสวยไล้สายตาขึ้นไปจนถึงสะโพกก่อนจะต้องหยุดชะงัก
ไม่ใส่อะไรนอน!!
ขนาดหลับยังแรดแกล้งยั่วยวนเขา!!
ทั้งตัวมีเพียงชุดนอนตัวบางคลุมเอาไว้เท่านั้น แต่ตอนนี้มันเลิกไปกองอยู่บนสะโพกขาว ที่คะเนจากสายตาแล้วคงจะนุ่มเด้งไม่น้อย
“บ้าชิบ!”
เขาสบถอย่างหัวเสียเมื่อตาเจ้ากรรมมองต่ำลงมาหยุดอยู่ที่หว่างขางามกำลังอวดกลีบอวบอูมปิดสนิทที่โผล่ออกมาเขย่าต่อมกระหายของเพศตรงข้ามอย่างเขาให้แก่นกายเริ่มแข็งขึ้นมาเป็นลำยากจะหักห้ามความต้องการได้
“ทำไมถึงกล้าใสชุดแบบนี้นอนกันนะ เธอมันร้ายกว่าที่คิดจริง ๆ วินนี่”
ชายหนุ่มว่าเมียสาวที่นอนยั่วอย่างนึกโมโหกับความต้องการของตนเองที่มันตื่นขึ้นมาแล้วหาทางสงบลงไม่ได้ จะเรียกผู้หญิงอื่นมาเดี๋ยวแม่คุณก็จะปีนเตียงไปสอนให้อายกันอีก
“เธอยั่วเอง โทษฉันไม่ได้นะ”
คนหื่นกดล็อกประตูห้อง ย่างสามขุมเข้ามาหยุดที่ปลายเตียงสายตาจับจ้องส่วนสงวนของสตรีเพศก่อนจะค่อย ๆ เลิกชายกระโปรงให้ไปกองอยู่บนแผ่นหลังเนียนให้พ้นจากสะโพกกลมกลึงเปลือยเปล่า
- Writer
