ตอนที่ 4 ตอนรับผัวกลับบ้าน (ยั่วๆ)
675 Words
ริคเตอร์มองอาหารที่ถูกจัดเตรียมไว้ตรงหน้า คิ้วเข้มขมวดมองอีกครั้งเมื่อทุกอย่างมีแต่อาหารที่สั่งมามากกว่าจะทำเอง ถามว่ารู้ได้ยังไงเหรอก็ถุงอาหารยังมีวางอยู่ใกล้ ๆ เลย ซึ่งปกติถ้าเขามาวินนี่คงเตรียมอาหารตั้งแต่บ่ายรอ
“วินนี่ไปไหน”
เขาถามหาภรรยาที่วันนี้ไม่เห็นมารอเหมือนปกติ เขาเองก็ไม่ได้อยากจะถามหาหรือสนใจอะไรนักหรอก อย่างไรเสียก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น ที่ถามก็เพราะอีกสามวันที่ผับจะมีการเลี้ยงฉลองวันเกิดคนรู้จัก และมันคงทำให้เขาสนใจไม่ได้หากคนร่วมงานไม่ใช่รามิลคู่แข่งของเขา และวินนี่คือหมากสำคัญที่เขาต้องใช้
“เอ่อ คุณวินนี่อยู่ที่ริมสระน้ำค่ะนายท่าน”
สาวใช้บอกเมื่อเจอกับสายตาแข็งกร้าวที่หันมา
“อืม”
เสียงขานรับในลำคอทำให้คนใช้เกร็งไปตาม ๆ กัน เพราะไม่รู้ว่าเจ้านายนั้นกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
ภาพที่เขาเห็นทำเอาเลือดในกายร้อนผ่าว เมียสาวที่สวมใส่ชุดว่ายน้ำวาบหวิวกำลังอยู่ในอิริยาบถต่าง ๆ ที่ดูแล้วล่อแหลมไม่ต่างจากนางเอกในหนังเรตผู้ใหญ่ ไม่รู้เจ้าหล่อนสติฟั่นเฟือนหรือสมองเป็นพิการถึงได้มานอนล่อเสือล่อตะเข้ด้วยท่าทางร้อนสวาทอยู่ตรงนี้
“ทำอะไร!!”
น้ำเสียงกระชากถามไม่ได้ทำให้ร่างยั่วตัณหาสะดุ้งสะท้านกลับเปลี่ยนท่าให้ดูล่อแหลมเข้าไปกว่าเดิม
“โยคะไง”
เสียงหวานกว่าปกติแต่กลับมีความมั่นใจในตัวเองตอบกลับ
“ด้วยชุดนี้”
สายตาคม ๆ มองอย่างดูแคลนพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อน ๆ ออกมาอย่างต้องการระงับอารมณ์บูด ๆ ตอนนี้ ถ้าหากเธอไม่ใช่คนที่ รามิล อยากแต่งงานด้วยเขาคงไม่มีทางลดตัวมาเอาผู้หญิงจืดชืดแบบนี้ทำเมีย แค่เห็นก็หมดอารมณ์
แต่วันนี้เมียเขาแปลกไป อาการเหมือนมีแรดมาสิ่งสู่ในร่าง ทั้งสายตาจริตจะก้านยามพูดคุยสบตาทุกอย่างดูแรดขึ้นจากเดิมหลายขุม
“ก็มันสะดวกดี เล่นโยคะเสร็จก็จะว่ายน้ำต่อ”
คนที่กำลังอยู่ในท่ายั่ว ๆ บอกกับสามีที่ได้มาอย่างกะทันหัน นึกสนุกเมื่อเห็นสายตาคมกริบเผลอมองรูปร่างของเธออยู่เป็นระยะ
“อย่าโง่ เธอว่ายน้ำไม่เป็น”
ความเย็นชาไร้คำว่าสุภาพบุรุษดังจากปากสามีทันที
“นายสิโง่!”
วินนี่เถียงกลับแล้วลุกขึ้นยืนกอดอกอย่างไม่พอใจที่ตัวเองโดนด่า เธอเคยถูกผู้ชายเอาใจมาทั้งชีวิตเจอแบบนี้ก็รับไม่ได้
“พูดอะไรนะ!!!”
มือใหญ่กระชากต้นแขนเล็กมาบีบจนเป็นรอย
“โอ๊ย!! เจ็บนะ กระชากแรงทำไมเนี่ย”
คนตัวเล็กกว่าแหวใส่เสียงดังจนชายหนุ่มมองเมียเฉิ่มของตัวเองด้วยแววตาไหววูบ
“ปากดีนักนะ”
กระซิบเสียงแหบพร่าพร้อมกับรั้งเอวบางให้เข้ามาชิดตัวเองคิดว่าอีกไม่เกินนาทีท่าทางอวดดีก็จะถูกแทนที่ด้วยความอายแบบน่ารำคาญที่เธอชอบแสดงออกมา
“ลองชิมดูมั้ยล่ะคะ”
เจ้าของใบหน้าสวยยกแขนขึ้นคล้องคอสามีด้วยท่าทางทรงเสน่ห์ยั่วยวนน่าค้นหายื่นใบหน้าเข้าไปกระซิบข้างหูก่อนจะหันมาสบตาคม ๆ นั้นจนจมูกแตะกัน ในตาสวยไร้แววเขินอายหรือเศร้าสร้อยอีกแล้ว ซึ่งผิดคาดไปมากในความคิดของริคเตอร์
“เดี๋ยวนี้ร่านขึ้นนี่”
ใบหน้าชายหนุ่มนิ่งไม่แสดงอารมณ์มองเมียสาวที่กำลังยิ้มหวานมาให้
“ผัวไม่ทำการบ้าน ร่านขึ้นก็ไม่แปลก”
พูดจบเจ้าของหุ่นยั่วตัณหาเพศตรงข้ามก็เดินจากไปทิ้งเพียงอารมณ์ขุ่นมัวไว้บนใบหน้ากระตุกหัวใจผู้หญิงมานักต่อนักที่ตอนนี้เดาะลิ้นขบคิดถึงอาการของเมียวกไปวนมา
- Writer
