Öyle bir an gelir ve insan tüm vicdanını merhametini ve şefkatini bir kenara bırakır ya Aysima şu an öyle bir anı yaşıyordu. Hala ona hakaretler eden Gizem sanki farklı bir dilde konuşuyormuş gibiydi. Anlamak için çabalamıyordu bile. Hulûsi ise bu rezaletin işlerine ve evliliğe ansıyacağını kısacası hayatının biteceğini bildiğinden uzlaşma yoluna gitmeye çalışıyordu.
Sakin bir tonla “Aysima Hanım, bu konunun daha fazla büyümesini istemiyorum. Lütfen uzlaşalım.” dediğinde ona tek kaşı hava da olan kız dudağının ucunu kıvırdı.
“Sizce ben uzlaşma istiyor gibi mi görünüyorum Hulûsi Bey? Hele de metresiniz hala haddi ve hakkı olmadığı halde bana hakaret ederken.”
Adamın yüzü sinirden kızarmaya başladığında Gizem’e dönüp “Kes sesini” diye bağırdı. Ardından kıza dönüp “Aysima Hanım Fahre
