Ekim ayıyla beraber yağmurlar başlamıştı, artık Atlas ile sahil yürüyüşlerimizi yapamaz olmuştuk. Dena sürekli Homar'ın yanında oturuyordu ve Irmak ile Karahan'dan daha beter görünüyorlardı. Nasıl bu kadar rahat olup her şeyi konuşabiliyorlardı da, Atlas ile ben gittikçe kızarıyor ve birbirimize hiç bir şeyi itiraf edemiyorduk?
Günçek yanıma oturmuştu, ben bunları düşünürken.
"Neden kırmızı yüzün, alkarı humması gibi?" dedi aniden.
'Ne gibi?" dedim, alkarısı neysi dedi o?
"Alkarısı, genelde yeni doğum yapmış kadın ve çocukları öldüren bir yaratıktır, ama bazen bunun dışındaki insanlara da hastalık bulaştırır, kırmızı giymelisin!" dedi büyük bir ciddiyetle.
Gözlerimi fal taşı gibi açmış ona bakıyordum. Daha ne hastalıklar, yaratıklar duyacaktım ve herkese normal gelen şeyler bana daha
