บทที่ 16 คานอยู่ใกล้แค่เอื้อม
สองเดือนต่อมา...
“ วันหยุดฉัน แทนที่จะได้นอน นี่อะไรพามาวัด เห้อ! ” มายบ่นทันที
“ ใช่ๆ คิดถึงเตียงนุ่มๆเลยอะ นอนยังไม่เต็มอิ่มก็ถูกลากมาวัดแล้วอะ ยังเช้าอยู่เลย ”
“ อย่าบ่นน่า ”
“ พอหยุดเหล้า ก็หันหน้าเข้าวัด โอ๊ย จะบ้าตุย เพื่อนกูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หายหน้าหายตาไปซะนาน กลับมาอีกทีเกือบเป็นแม่ชีแล้วอะ ”
“ คนบ้าอะไรจะสวยขนาดนี้เหรอยะ ”
“ ถุ้ยๆ หน้าไม่อาย อวยตัวเอง ”
“ ถ้าระดับฉันไม่สวย พวกแกก็ไม่สวยยะ ”
“ แม่งพอไม่เมา หายเฮิร์ท ปากก็กล้าขึ้นมาทันที ”
“ อยากรู้เลย ไปเลิกเหล้าจากวัดไหนวะแก ยัยเมษา นี่หายหน้าหายตาไปสองเดือนเลยนะ ”
“ ไปเลิกวัดอะไรเล่า เลิกก็เพราะแม่ฉันนะสิ ”
“ ยังไง น้ามินโบกหัวแกเหรอ ”
“ เปล่า แม่บอกถ้ายังทำตัวหมาไม่แดกแบบนี้ ก็ออกจากบ้านไปอยู่ป่าช้าซะเถอะ ”
“ แม่แกก็พูดไปเรื่อยแหละ ”
“ แค่เนี้ย แกถึงหยุดเหล้าเลยเหรอ ? อ่อนๆ ”
