บทที่ 14 กลายเป็นคนใจร้ายแทน
ครืดดด ครืดดดด
พี่ดอนเหรอ? โทรมาทำไมอีก หรือเข้าข้างแม่ตัวเองแล้วมาด่าเธอ คงไม่หรอกมั้ง!
(“ ... ”)
(“ เมษา ”)
(“ คะ ”)
(“ เรายังไม่เลิกกับโด่งใช่ไหม ”)
(“ ... ”)
(“ เงียบแบบนี้หมายความว่าใช่สินะ ”)
(“ ... ”)
(“ คือแม่พี่ก็ออกตัวแล้วนะว่าไม่ชอบเธอ พี่ขอร้องล่ะ เลิกกับโด่งไปเถอะ”)
(“ ทำไมพี่ต้องกีดกันเราสองคนด้วย เมษาไม่หลอกโด่งหรอกค่ะ ”)
(“ แม่พี่เป็นโรคหัวใจ ถ้าเรื่องนี้ท่านรู้ มันคงเป็นผลกระทบแน่ๆ ”)
(“ งั้นพี่ก็บอกโด่งเองสิ ”)
(“ เมษาก็รู้ว่าโด่ง ดื้อขนาดไหน เขาไม่ยอมหรอก ”)
(“ พี่เลยให้เมษากลายเป็นคนใจร้ายแทนพี่สินะ ”)
(“ ไม่ใช่แบบนั้น วันนี้ก็เห็นแล้วว่าแม่พี่กับป้าครอง เขาประกาศสงครามอย่างชัดเจน เมษาคิดว่าครอบครัวเราจะดองกันได้อีกเหรอ ”)
(“ ถ้าไม่มีเรื่องนี้เกิดขึ้น พี่ก็ไม่อยากให้เมษาเป็นแฟนโด่งอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ทำไมเหรอ กลัวเมษาจะหลอกโด
