เมื่อพายุร้ายพัดผ่าน
1072 Words
สีหน้าของคนบึ้งตึง จึงเปลี่ยนเป็นยิ้มสดใส ความสวยของขวัญดาวทำให้ผู้คนเหลียวมอง คณิตศรยิ้มอย่างภาคภูมิใจที่ได้ควงสาวสวย และเธอก็ยอมควงแขนกับเขาอีกด้วย
“ผมว่า หลังจากนี้ผมให้ป้าดากับแก้วตาเป็นคนออกมาซื้อของพวกนี้เองดีกว่า”
“ทำไมล่ะคะ ป้าดาก็มีงานของแกเยอะอยู่แล้ว มันเป็นหน้าที่ของขวัญน่ะค่ะ”
“ก็ผมเป็นห่วงคุณนี่ ถ้าจะมาจริง ๆ ผมจะเป็นคนพามาเองเหมือนครั้งนี้” เขาพูดเอาแต่ใจ
“คุณศรคะ ป้าดาอายุเยอะแล้วนะคะ ใช้งานท่านมาก ๆ ก็น่าเป็นห่วงค่ะ บางอย่างถ้าขวัญทำได้ก็อยากจะทำเอง และบางที คนอื่นก็ซื้อไม่ถูกใจขวัญด้วยนะคะ”
“ก็ให้รอผมยังไงล่ะครับ ผมจะเป็นคนพามาเอง”
“ก็ได้ค่ะ”
“ตอนนี้ผมหิวแล้ว”
“คุณศรอยากกินอะไรคะ”
“ผมต้องถามคุณมากกว่าว่าอยากกินอะไร คุณเบื่อฝีมือแม่ครัวที่บ้านก็ได้ กินทุกวัน”
“ไม่เบื่อค่ะ ขวัญไม่ได้เรื่องมาก ขอแค่มีกินอิ่มก็พอแล้วค่ะ” เขายิ่งชอบใจกับคำตอบของเธอ
“เลือกเถอะว่าคุณจะกินอะไร ผมหิว อาหารญี่ปุ่นดีไหม หรือจะกินสุกี้”
“ได้ทั้งนั้นค่ะ”
คณิตศรมองค้อนนิด ๆ ก่อนที่จะเป็นคนตัดสินใจเลือกกินอาหารญี่ปุ่น ทั้งคู่เลือกโต๊ะที่อยู่มุมด้านในสุด หลบสายตาผู้คน เพื่อที่จะได้คุยกันกะหนุงกะหนิง
ที่บ้าน คณิตศรอยู่ช่วยขวัญดาวป้อนข้าวป้อนยาให้ผู้เป็นแม่ จนผู้ป่วยนอนหลับสนิท
ขวัญดาวจึงขอตัวไปอาบน้ำ เพื่อที่จะกลับมานอนเฝ้าคุณผู้หญิงอย่างเช่นทุกวัน โดยคณิตศรอยู่รอ และอาสาเฝ้าคุณแม่ตอนที่เธอไม่อยู่
ก๊อก ก๊อก
“คุณขวัญคะ แย่แล้วค่ะ” ขวัญดาวจึงรีบเปิดประตูห้องส่วนตัวของเธออกมา
“มีอะไรคะป้า”
ป้าวิยะดาหน้าซีด และมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
“คุณผู้หญิงค่ะ จู่ ๆ ก็...”
ป้าวิยะดาพูดไม่ทันจบ ขวัญดาวก็แทบวิ่งไปที่ห้องของคุณผู้หญิง
“แม่ครับ แม่” คณิตศรกำลังปั๊มหัวใจให้คุณแม่อยู่
“คุณผู้หญิง” ขวัญดาวถลาเข้าไปช่วย
“ขวัญจัดการเองค่ะ ใครเรียกรถพยาบาลหรือยังคะ”หัวใจของเธอกระตุกวูบ มือที่แตะปลายจมูกไม่มีลมหายใจแล้ว แต่ขวัญดาวก็ยังทำหน้าที่ของตัวเองปั๊มหัวใจต่อไปจนเหนื่อย
“พอเถอะขวัญ คุณแม่ไม่กลับมาแล้ว” คณิตศรเป็นคนมาห้ามเธอเสียเอง
คนในบ้านต่างพากันร้องไห้เสียใจที่นายหญิงใหญ่ของบ้านจากไปแบบไม่มีวันกลับ
คณิตศรโผเข้าไปกอดร่างของผู้เป็นแม่แล้วสะอึกสะอื้นจนตัวโยน “คุณแม่ครับ คุณแม่ ทำไมด่วนจากผมไปอีกคน”
“คุณผู้หญิงไปสบายแล้วค่ะ ไม่ทรมานอีกแล้ว ฮือ... ” ป้าวิยะดาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทุกคนในบ้านมีแต่ความปวดใจกับการสูญเสียในครั้งนี้
รถโรงบาลมาถึงก็จัดการตามขั้นตอน งานศพถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว และสมเกียรติ
วันที่เผาคุณแม่ คณิตศรกอดขวัญดาวตัวกลม
“ผมไม่เหลือใครแล้ว” ความสูญเสียอีกครั้งทำให้คณิตศรแทบเป็นบ้า ขวัญดาวได้แต่เพียงปลอบใจเขา ทำได้แค่อยู่เคียงข้างเขาเท่านั้น
“คุณยังมีขวัญอยู่ตรงนี้กับคุณค่ะ” สิ้นคำพูดของขวัญดาวคณิตศรซุกใบหน้าอยู่กับซอกคอของเธอ
เขาร้องไห้หนักแบบสิ้นอาย โดยไม่เหลือมาดนักธุรกิจผู้น่าเกรงขามอีกต่อไป
“ค่ะร้องไห้ในวันนี้ให้พอใจนะคะ ตอนนี้คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณท่านสองคนได้ไปอยู่ด้วยกันบนสรวงสวรรค์แล้ว แล้วเราค่อยหมั่นไปทำบุญให้ท่านนะคะคุณศร ขวัญอยากเห็นคุณเข้มแข็งและกลับมาเป็นคุณคณิตศรคนเดิมของขวัญนะคะ”
“คุณจะอยู่กับผมต่อใช่ไหม”
“คุณจะไล่ขวัญออกไหมคะ”
“ไม่ ไม่ ผมไม่ไล่คุณออก แต่จะขอให้คุณมาเป็นแม่บ้าน แต่งงานกับผม และดูแลกันไป ขวัญ ผมขอคุณแต่งงาน คุณจะตกลงไหม”
“ตกลงค่ะ”
คณิตศรยิ้มทั้งน้ำตา ในความสูญเสีย ก็ยังมีเรื่องดีเข้ามาในคราเดียวกัน
ในวันที่ท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง สามเดือนต่อมา งานแต่งงานเล็ก ๆ ก็ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่าย โดยคณิตศรเชิญเพียงญาติใกล้ชิด และเพื่อนสนิทไม่กี่คนเท่านั้น
ซึ่งพอรุ่งเช้าอีกวันคณิตศร ก็จูงมือขวัญดาวไปจดทะเบียนสมรสที่ว่าการอำเภอ
ห้องหอ เป็นเวลาที่ทั้งสองคนรอคอย คณิตศรกอดเจ้าสาวของเขาเอาไว้บนเตียง ดวงตาของทั้งสองสบประสานกัน
“ขวัญไม่โกรธพี่ใช่ไหมที่จัดงานแต่งงานเล็ก ๆ”
“พี่ศรคะ ขวัญเข้าใจค่ะ และไม่ได้อะไรเลย เราสองคนเพิ่งผ่านงานของคุณแม่มานะคะ ขวัญรู้ว่าพี่รู้สึกอย่างไรค่ะ”
“พี่เหงา”
“ค่ะ ขวัญรู้ดี ก็ขวัญสัญญากับพี่แล้วไง ว่าขวัญจะอยู่ข้างกายของพี่ศรตลอดไป” เธอกอดเขา หอมแก้มเขา พร้อมกับซุกหน้าลงไปบนแผงอกแกร่ง
คนตัวโตยิ้มกว้าง ใบหน้าดีใจจัด แกะมือน้อย ๆ ที่กอดเขาเอาไว้ทั้งตัว แล้วผลักขวัญดาวลงไปยังเตียงนอน ก่อนที่ชายหนุ่มจะถาโถมร่างใหญ่ลงไปทาบทับ
“ตอนนี้ พี่จะทำอะไรขวัญก็ได้แล้วนะ” พูดบอกกับเธอ และมองเธอด้วยแววตากรุ้มกริ่ม หัวใจของคนหนุ่มพร้อมลุย ตัวใหญ่ที่อัดแน่นในกางเกงนอนตุงแข็ง
“ขวัญเป็นของพี่ เป็นเมียพี่ พี่รักขวัญ”
“ขวัญก็รักพี่ศรค่ะ” เธอเป็นเจ้าสาวของเขา เปิดใจรับเขามาตั้งแต่ไหน ๆ หัวใจดวงน้อยกรุ่นไปด้วยความรู้สึกรักมาก เธอสอดแขนโน้มใบหน้าของคณิตศรเข้ามาใกล้ เผยอริมฝีปากสีอุ่นรอคอยการจุมพิตของเขา
“พี่รักเธอ” เขาเอื้อนเอ่ยก่อนจะประทับจูบลงมา เขาค่อย ๆ ละเมียดละไม และไล่ริมฝีปากบดขยี้กลีบปากสีหวานที่เขารอคอยที่จะได้ครอบครองเป็นเจ้าของ ความรู้สึกหวานซ่านซาบไปทั่วทั้งโพรงปาก
- Writer
