ฮีโร่ในหัวใจ
1112 Words
ทั้งสองกินข้าวด้วยกันไป คุยกันไป แรก ๆ ขวัญดาวก็เกร็ง แต่ผ่านไปสักพักก็ควบคุมลมหายใจได้
“ผมเป็นลูกชายที่ไม่ได้เรื่องเลยนะครับ ไม่ค่อยได้ปรนนิบัติคุณแม่ ทั้งที่ควรเป็นหน้าที่ลูกชาย”
“อย่าพูดอย่างนั้นเลยค่ะ ที่คุณศรจ้างฉันมา ก็ถือว่าทำให้คุณแม่เยอะแยะมากแล้ว คุณแม่ของคุณท่านรับรู้เรื่องนี้ได้ค่ะ”
“ผมมีแม่เหลือเพียงคนเดียวเท่านั้น จึงอยากจะทำให้ดีที่สุด”
“ประเสริฐแล้วล่ะค่ะ”
“ของใช้ของคุณแม่ยังขาดเหลืออีกไหมครับ”
ขวัญดาวนึกขึ้นได้ เมื่อวานรีบไปรีบกลับ ของบางอย่างก็ยังไม่ได้
“ยังขาดของบางอย่างที่ ต้องใช้อยู่นะคะ เมื่อวานไม่มีเวลาเลยไม่ทันได้หาทั่ว”
“ถ้าอย่างนั้น วันนี้ผมว่าง หาคุณขวัญอยากจะออกไปหาซื้อตอนไหนก็บอกได้เลยนะครับ ผมจะไปส่ง” คณิตศรหาเวลาอยู่กับเธอ
“เออ... ไม่เป็นไรมั้งคะ ขวัญไปเองค่ะ เดี๋ยวขวัญค่อยออกไปซื้อกับน้าก้อน” เธอหมายถึงคนขับรถประจำบ้านนี่อีกคน
“ก็วันนี้ผมว่าง ให้ผมไปส่งคุณเถอะ วันไหนไม่มีผม ค่อยให้น้าก้อนไปส่ง”
“จะดีหรือคะ” ขวัญดาวทำสีหน้าลำบากใจ เพราะไม่อยากรบกวนผู้เป็นนายจ้าง ทว่าสายตาของเขาที่มองมา เหมือนอยากจะพาเธอไปเที่ยวเหมือนออกเดตมากกว่า
“ผมว่าง ผมเต็มใจ และอีกอย่าง ผมอยากพาคุณไปเที่ยวผ่อนคลาย เพราะการดูแลคนป่วยมันเครียดมาก ๆ อย่าปฏิเสธเลยนะครับ และอีกอย่าง คิดเสียว่าผมก็ทำในหน้าที่ของลูกชายที่ดีของแม่คนหนึ่ง อย่าให้เสียความตั้งใจกันเลย” สายตาและน้ำเสียงอ้อนนิด ทำให้ขวัญดาวยิ่งหน้าแดง
ขวัญดาวพยักหน้าและยิ้มรับ โดยมีบุรุษผู้มีสายตาหวานฉ่ำจ้องมองดวงหน้าของขวัญดาวแบบไม่วางตา
ระหว่างที่เลือกซื้อของใช้ คณิตศรเทกแคร์ขวัญดาวประหนึ่งสามีพาภรรยามาชอปปิง เขาคอยถามนู่นนี่นั่น แนะนำว่าควรซื้ออะไรดี ของนี้ใช้ดีอย่างนั้น ของนั้นใช้ดีอย่างนี้ แล้วแย่งของไปถือไว้เองทุกอย่าง จนดูรุ่มร่ามพะรุงพะรัง เรียกสายตาเอ็นดูของผู้คนที่เดินผ่านไปมาได้อย่างดี
“แบ่งให้ขวัญถือบ้างก็ได้ค่ะคุณศร” ขวัญดาวยื่นมือไปรับเพื่อแบ่งของในมือมาถือไว้บ้าง แต่คณิตศรดึงหลบไปไว้ด้านหลังของตัวเอง ทำให้คนที่ตั้งใจจะยื้อแย่งเสียหลัก
ขวัญดาวจิกเท้าไว้มั่น แต่ก็รั้งตัวเองไว้ไม่อยู่จนใบหน้าของเธอคะมำไปบนหน้าอกล่ำที่แอ่นรับโดยอัตโนมัติแบบไม่ได้ตั้งใจ
“อื้อ… ขอโทษค่ะคุณศร” เธออึกอัก หน้าแดง และเอ่ยขอโทษเขาเป็นพัลวัน แล้วรีบดันตัวเองออกห่าง คณิตศรช้อนตามอง รอยยิ้มกริ่มยังปรากฏเหมือนล้อเลียน เขาชอบใจที่เห็นขวัญดาวมีใบหน้าแดงเรื่อ ยิ่งเห็นเธอเขินอายเขาก็ยิ่งชอบใจ
“เจ็บไหมครับ คุณขวัญเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” น้ำเสียงเอ่ยเป็นห่วงแต่ไม่จริงจัง รู้สึกดีที่ได้ใกล้ชิดขวัญดาวเข้าอีกนิด
“คุณศรนั่นล่ะค่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าคะ”
“ไม่เจ็บเลยครับ” สายตาและน้ำเสียงยืนยันว่าเต็มใจกับเรื่องนี้ ใจแล้วถ้าไม่มีข้าวของเต็มสองกำมือ อาจจะได้รั้งกอดร่างบางของขวัญดาว
ขวัญดาวทั้งเขิน ทั้งอาย หัวใจเต้นรัวเร็ว รีบกลบเกลื่อนทำตัวให้เป็นปกติ
“ถ้าอย่างนั้น เราสองคนกลับกันเลยดีกว่าค่ะ ขวัญคิดว่าได้ของครบหมดแล้ว” แล้วเธอรีบเดินนำไปก่อน เพราะไม่อาจทนสบตากับคณิตศรได้อีกแล้ว เขาถนัดทำให้เธอหัวใจเต้นโครมคราม และไม่เป็นตัวของตัวเองเวลาอยู่ต่อหน้าเขา
อาการแบบนี้ขวัญดาวเพิ่งเคยเป็นครั้งแรก เธอคิดว่าเกิดจากความชอบพอและพึงใจในตัวของเจ้านาย ทว่าเธอก็รีบเตือนตัวเองว่า ‘อย่านะ เขากับเธอเป็นแค่เจ้านายกับลูกจ้าง’
คณิตศรมองตามขวัญดาวไปด้วยความเอ็นดู เขาเดินตามไปจนทัน ทั้งคู่พากันเดินลงบันไดเลื่อน เพื่อไปยังชั้นล่างที่รถยนต์ของเขาจอดอยู่
เมื่อไปถึงที่รถ คณิตศรได้เปิดกระโปรง และเอาข้าวของเข้าไปเก็บ โดยมีเธอช่วยเล็ก ๆ น้อย ๆ และออกมายืนอยู่ห่าง ๆ จ้องมองเขาจัดของอย่างเป็นระเบียบ
ระหว่างนั้นขวัญดาวก็ยืนมองคณิตศรเพลิน ๆ เธอไม่ทันสังเกตเห็นว่า มีผู้ชายร่างผอมสูง ใบหน้าปิดด้วยแมสก์ เดินตามออกมาตั้งแต่ในห้างสรรพสินค้าแล้ว
พอสบโอกาสและได้จังหวะ ชายผู้นั้นก็พุ่งเข้ามากระชากกระเป๋าที่เธอสะพายอยู่ ด้วยความไวและความเป็นคนหวงของ ขวัญดาวจึงไม่ยอมให้อีกฝ่ายได้กระเป๋าเธอไปง่าย ๆ
“ว้าย!” เธอส่งเสียงเอะอะ และเกิดการฉุดกระชากยื้อแย่งกระเป๋าถือของขวัญดาว
“เอ้ย!” คณิตศรหันมาได้จังหวะ เขาง้างหมัดเอาไว้เลย
“มึงอยากเจ็บตัวหรือไง” เสียงทุ้มกร้าวเอ่ยบอก อีกฝ่ายที่เป็นคนร้ายก็ไม่ยอม กำลังจะยกมือขึ้นเตรียมฟาดไปที่ขวัญดาว
คณิตศรที่เห็นเหตุการณ์ พุ่งชาร์จเข้าไปจัดการไอ้ผู้ร้ายทันที เขาถีบร่างผอมเกร็งจนกระเด็นกลิ้งไม่เป็นท่า
“อุก” เสียงดังลอดออกมาจากตัวของมัน
“หลบก่อนคุณขวัญ มันอาจจะมีอาวุธ”
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” เธอหันไปป้องปาก ตะโกนดัง ตั้งใจส่งเสียงให้ รปภ. ที่อยู่ใกล้ที่สุดได้ยิน
“ขโมยค่ะ คนวิ่งราว”
ตุบ ตุบ... บาทาของคณิตศรกระทืบลงไปบนตัว เพราะไอ้คนร้ายกำลังจะวิ่งหนี
“ช่วยด้วยค่ะ มันจะหนีแล้ว” ขวัญดาวยังตะโกนอีก
รปภ. ได้ยิน และมีคนที่จอดรถกำลังจะมาชอปปิงวิ่งเข้ามาช่วย พวกเขากรูกันไปจับไอ้คนที่ก่อเหตุ
“คุณขวัญ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
ร่างสาวยืนหน้าซีด ตัวสั่น ๆ เขาจับไปที่หัวไหล่ของเธอ ก่อนจะหันกลับไปดูคนร้าย คณิตศรรีบดันร่างของขวัญดาวเอาไว้ด้านหลัง โดยใช้ตัวเองเป็นโล่ เธอรีบจับเสื้อของเขาจากด้านหลัง ส่งสายตาจ้องมองหนุ่มร่างผอมด้วยความระแวดระวังเช่นกัน
“โอ้ย! ปล่อยกู ปล่อยกู” ไอ้คนร้ายร้องโหยหวน
“จับส่งตำรวจเลย” มีคนตะโกนมา
- Writer
