เปิดหัวใจรัก
1068 Words
ขวัญดาวเข็นคุณผู้หญิงลงไปตามทางลาดที่คณิตศรสั่งให้คนทำให้ เพื่อสะดวกในการเข็นพาคุณแม่ลงไปจากบ้าน
คำพูดและการปฏิบัติต่อผู้ป่วยของคนใกล้ชิด คือยาที่ผู้ป่วยต้องการมากที่สุด! ขวัญดาวบอกกับทุกคนแบบนั้น
“อากาศดีนะคะ” หญิงสาวชวนคุย
คนป่วยได้แต่ยิ้ม และมองไปตามมือของขวัญดาวที่ชี้นำให้ดูนั่นนี่
อากาศสดใส และแสงแดดอ่อน ๆ ในยามเช้า แสงทองของดวงอาทิตย์ส่องทอประกายกับหยดน้ำที่อยู่บนยอดหญ้า สนามหญ้าเขียวขจี และมีดอกไม้นานาพรรณ
คณิตศรแอบมองดูเธออยู่ตรงริมหน้าต่างชั้นสองอย่างคนหนุ่มที่หัวใจกระชุ่มกระชวย เขารีบเดินลงมาสมทบที่สนามหญ้า
“อรุณสวัสดิ์ครับสองสาว คุณแม่ครับ วันนี้คุณแม่เป็นอย่างไร คุณขวัญพยาบาลแสนดี คุณแม่ของผมดื้ออีกหรือเปล่าครับ” เขานั่งลงข้างแม่ และดวงตากลับประสานสบกับขวัญดาว
ผู้เป็นแม่จากที่เคยอวบอ้วน นานวันก็ซูบลง ใบหน้าตอบ คณิตศรรู้ว่าคงไม่มีทางที่คุณแม่จะหายและกลับมาเป็นปกติได้ สองมือหนายกมือเหี่ยวย่นตรงหน้ามากุมไว้แล้วบีบเบา ๆ ด้วยความรักและเทิดทูน
ภาพนั้นทำให้ขวัญดาวรู้สึกเศร้าไปกับเขาด้วย คณิตศรคงอยากจะให้คุณแม่ของเขาตอบสนองกับคำถามหรือคำพูดของเขาบ้าง แต่ก็ไม่มีเลย รูปปากของท่านบิดเบี้ยวและผิดรูป
“คุณผู้หญิงท่านน่ารัก และพูดง่ายค่ะ บอกให้ช่วยขยับตัวเพื่อให้ขวัญประคองลงจากเตียง ท่านก็ทำตามค่ะ” เธอเล่าอย่างชื่นชม มองคนป่วยด้วยความสงสารเช่นเดียวกัน
สองมือหนาบีบเบา ๆ แล้วเงยหน้า สบตากับพยาบาลสาว แล้วยิ้มบาง ๆ เป็นการตอบรับ
“ขอบคุณคุณขวัญมากเลยนะครับที่พาคุณแม่ออกมารับอากาศบริสุทธิ์แบบนี้” เขากล่าวจากใจจริง
“มันคือความรับผิดชอบที่ขวัญเต็มใจทำให้ดีที่สุดค่ะ” ทั้งสองคนใช้สายตาในการพูดคุย และมองบรรยากาศโดยรอบ
คุณแม่ไอและสำลักน้ำลาย ขวัญดาวและคณิตศรรีบจับผ้าที่รองอยู่ตรงคอของท่านพร้อมกัน ทั้งสองแตะมือกันโดยบังเอิญ เขาจึงวิสาสะจับรวบทั้งมือของขวัญดาว และผ้าผืนนั้น เช็ดปากให้กับคุณแม่ ทั้งสองยิ้มเขิน ๆ ให้แก่กัน
“ผมว่าแดดเริ่มแรงแล้ว ผมช่วยเข็นคุณแม่กลับเข้าด้านในนะครับ”
พูดจบชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วคว้าหมับไปที่รถเข็น ซึ่งขวัญดาวเองก็ทำเช่นเดียวกัน มือหนาของเขาวางทับลงไปที่มือนุ่ม ๆ ของขวัญดาวอีกครั้ง เหมือนกับไฟสปาร์ก เวลาหยุดหมุน ทั้งสองมองหน้ากันแบบไม่วางตา ก่อนจะได้สติ ขวัญดาวหน้าเห่อร้อน เธอรีบดึงมือกลับออกอย่างเบามือ ดวงหน้าเป็นสีแดงระเรื่อมากกว่าเดิม
คนที่ได้เห็นก็ยิ้มกริ่ม จ้องมองขวัญดาวแบบเปิดเผย ไม่อาจซ่อนความรู้สึกที่ชอบพอเธออีกต่อไป
ใบหน้าสาวที่เห่อร้อนซับสีเลือดฝาด เอียงหน้าหลบทำอายสายตาของคณิตศร ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ทำไมเธอถึงร้อนในหัวใจแบบนี้ หญิงสาวได้แต่ถามตัวเอง
‘หรือว่าเธอจะชอบเขาเข้าแล้วจริง ๆ’
คณิตศรเข็นรถของคุณแม่ออกนำหน้า โดยมีขวัญดาวตามไปติด ๆ เขาหันมายิ้มอีก ทำเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ใจของตัวเองก็เต้นผิดจังหวะเช่นเดียวกัน
ขวัญดาวพยายามข่มใจ เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเธอตกหลุมความน่ารักของคณิตศรเข้าเสียแล้ว เธอค่อย ๆ เดินตามไปด้วยหัวใจที่เต้นแรง และเจ้าตัวพยายามทำให้ก้อนเนื้อนั้นค่อย ๆ สงบลง
คณิตศรเข็นคุณแม่กลับมาถึงที่ห้อง
ขวัญดาวรีบยกมือไหว้ “ขอบคุณนะคะ”
“ไหว้ทำไม มันก็เป็นหน้าที่ของผมเหมือนกัน”
“ค่ะ”
คณิตศรอยู่ช่วยเธอจัดการให้คุณแม่ขึ้นนอนบนเตียง ยิ่งทำแบบนี้ด้วยกัน ยิ่งได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ขวัญดาวหัวใจปั่นป่วน เธอได้กลิ่นโคโลญจาง ๆ และกลิ่นน้ำยาโกนหนวดของเขาด้วย
ป้าวิยะดาเดินยกอาหารของคุณผู้หญิงเข้ามา
“อ้าว... วันนี้ไม่ไปทำงานหรือคะ” ถามเจ้านายหนุ่มทันทีที่เห็นหน้า
“วันอะไรครับป้า”
“อุ้ย! ลืมวันลืมคืน วันเสาร์ค่ะ”
“วันนี้ผมหยุด และจะอยู่เฝ้าคุณแม่” ปากพูดแต่ตาจ้องมองขวัญดาวทำงาน
“อ้อ” คนแก่รู้ทัน มองแล้วยิ้ม ๆ
“คุณขวัญคะ ป้อนข้าวเสร็จลงไปกินข้าวนะคะ”
“อ่า... ป้า ตั้งโต๊ะแบบ... ผมจะกินกับคุณขวัญสองคน”
“โอเค ได้สิคะ ป้าจะจัดให้”
คณิตศรมองดูขวัญดาวป้อนข้าว ป้อนยาคุณแม่ของเขาจนเรียบร้อย เพียงครู่คนป่วยก็นอนหลับลงไปอย่างง่ายดาย
เขาเดินเข้ามาประชิด และจับมือของขวัญดาว
“อะ! อะไรหรือคะ”
“ก็ถึงเวลากินข้าวของเราสองคนไง ไปเถอะ ผมหิวจนแสบท้องแล้ว” ไม่พูดเปล่า คณิตศรจับลากดึงตัวของขวัญดาวให้เดินตาม
ขวัญดาวไม่กล้าชักมือกลับ ตอนนี้รู้สึกเหมือนทั้งมือจะชาเหน็บเพราะแรงบีบมือของคณิตศร
“ป้า ๆ” แก้วตาเรียกให้ป้าวิยะดาดู
“เห็นแล้ว ๆ”
“น่ารักจัง”
“ฉันก็ลุ้นให้คุณศรจีบคุณขวัญ เผื่อบ้านเราจะได้มีเด็กเล็กวิ่งเล่นบ้าง”
“ป้าดา แก้วตาก็เชียร์ด้วยคนค่ะ”
คณิตศรพอเห็นหน้าแก้วตา
“แก้วตาไปเฝ้าคุณแม่ไป”
“ได้ค่ะ” แก้วตารีบเดินผ่านหน้าเขาไปอย่างรวดเร็ว
“นั่งครับคุณขวัญ” เขาดึงเก้าอี้ให้ ขวัญดาวเขินจนพูดไม่ออก อายทั้งสายตาของป้าวิยะดา และอายเขาด้วย
“ป้าตักข้าวเลยนะคะ”
“ครับ เอ่อ... ตักเสร็จแล้ว ก็ไม่ต้องเฝ้านะครับป้า ผมอยากจะคุยกับคุณขวัญสองคน”
“อ๋อค่ะ ได้ค่ะ” ป้าวิยะดารีบทำ แล้วก็รีบออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ปล่อยให้เป็นเวลาของหนุ่มสาว
- Writer
