แอลล์เอาแต่นั่งนิ่งเงียบอยู่บนเตียงนอนของคาลล์หลังจากจัดการธุระส่วนตัวในห้องน้ำจนเสร็จแล้ว เธอเบือนหน้าหนีคาลล์และไม่กล้าพูดอะไรออกมาเพราะรู้ดีว่าทั้งหมดเกิดจากความผิดพลาดที่โง่เขลาของตนเอง
"อย่าหลงดีใจไปที่ฉันยอมเอากับเธอบนเตียงนอนของฉันทั้งๆที่ฉันไม่เคยเอากับผู้หญิงคนไหนมาก่อน จำไว้ว่าเพราะฉันเห็นว่าเธอไม่ใช่คนอื่นคนไกลแต่เป็นลูกสาวของนายใหญ่ก็เท่านั้น" คำพูดของมาเฟียหนุ่มเต็มไปด้วยความเย็นชาและสีหน้าที่เรียบเฉย แม้คาลล์จะรู้สึกไม่พอใจอยู่ลึกๆที่แอลล์ทำท่าทางหมางเมินใส่ตนแต่ก็ไม่ได้แสดงความหงุดหงิดนี้ออกมา เขาทิ้งตัวนั่งลงโซฟาเชื่องช้าและกระดกไวน์เข้าปากครั้งแล้วครั้งเล่าพร้อมกับจ้องมองเด็กสาวเป็นระยะ
"ฉันจะกลับห้องของฉันได้หรือยังคะ?" เนิ่นนานกว่าที่แอลล์จะยอมพูดอะไรออกมาเมื่อเห็นว่าคาลล์ดื่มไวน์หมดไปเป็นขวดแล้ว
"จะกลับห้องไปทำไม?" เขาหันขวับมาจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มบึ้งตึงอย่างน่าหงุด
