.
.
.
.
‘จะได้เจอกันแล้วนะหนูน้อย..’
.
.
.
.
.
ร่างบางนอนอยู่บนเตียงคนไข้มาได้สักพักใหญ่ๆเพราะต้องบล็อคหลังก่อนที่จะคลอด หน้าสวยเหยเกทุกครั้งที่มีแรงบีบรัดบริเวณท้อง..ยิ่งเวลาผ่านไปแรงบีบก็ยิ่งถี่ขึ้นเรื่อยๆ คุณแม่บ้านที่เฝ้าอยู่ข้างๆคอยเช็ดเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตลอดเวลาพลางบีบมืออีกคนแน่นๆ
“ป้าอยู่ตรงนี้นะหนูมีอาร์ ไม่เป็นไรนะหายใจเข้าลึกๆนะคะ”
“ค ค่ะ คุณแม่บ้าน อือออ .. ” ร่างบางพยักหน้ารับเบาๆแต่เพียงไม่กี่อึดใจท้องกลมก็เริ่มบีบรัดตัวเองอีกครั้งสร้างความเจ็บปวดให้อย่างแสนสาหัส .. ไม่นานชายในชุดขาวที่เป็นคนรับฝากครรภ์เดินตรงมาหาว่าที่คุณแม่ที่นอนเบ้หน้าอยู่บนเตียง
“เป็นยังไงบ้างแล้วครับ เริ่มปวดถี่รึยังครับ ?” ว่าพลางเอามือใหญ่ลูบที่ท้องกลมเบาๆ
“เริ่มแล้วค่ะ .. อือออ..” หลับตาแน่นพร้อมบีบกำมือแม่บ้านที่จับอยู่เพื่อรับความเจ็บปวดที่ได้รับ
“งั้นหมอขอดูหน่อยนะ ช่องคลอดเปิดกี่
