วุ่นแล้วไง! ดันไป one night กับลูกชายท่านประธาน

คืนเปลี่ยนชีวิต / 2

โนอาเดินตามหญิงสาวคนนั้นไปจนกระทั่งคลาดกับเธอแถวๆ หน้าห้องน้ำ เขาพยายามมองหาและเห็นว่าผู้หญิงที่เดินมากับเธอเดินออกจากร้านไป ทีแรกเขาเข้าใจว่าพวกเธอมาด้วยกัน แต่พออีกคนเดินออกไปแบบนั้น จึงคิดว่าคงแค่เดินตามกันมาเฉยๆ

ชายหนุ่มยังคงไม่ละความพยายาม ที่จะเข้าไปทักทายเธอคนนั้น และยังคงมองหาเธอกระทั่งเห็นว่าเธอเดินออกจากห้องน้ำมา แต่ไม่ได้เดินกลับไปที่โซนโถงร้าน แต่เหมือนจะเดินออกไปนอกร้าน เขาเดินตามเธอไปและพบว่าเธอกำลังจะพยายามถอดเสื้อของตัวเองออก

“คุณ!” ถึงเขาจะอยากได้เธออย่างไร แต่จิตสำนึกของความเป็นบุรุษ ก็บอกเขาว่าต้องหยุดการกระทำของเธอ เหมือนว่าหญิงสาวจะกำลังเมาจนไม่ได้สติ เขาสังเกตมาตั้งแต่ที่เห็นว่าเธอเดินโซเซแล้ว

“ปล่อยฉันนะ เสื้อมันเปียก” หญิงสาวพูดอ้อแอ้และพยายามจะถอดเสื้อออกอยู่อย่างนั้น โนอาพยายามที่จะจับแขนของเธอเอาไว้ แต่เธอก็พยายามสะบัดออก ยื้อกันไปมาจนสุดท้ายหญิงสาวก็ขาอ่อน ล้มลงคามือของชายหนุ่ม เขาต้องประคองร่างปวกเปียกของเธอ ไปพร้อมกับพยายามเรียกเธอให้ตื่นขึ้น

“คุณ...คุณ...ตื่นขึ้นมาก่อน แล้วผมจะพาคุณกลับไปส่งโต๊ะคุณได้ยังไงล่ะเนี่ย คุณ...” แผนของเขาดูจะผิดจากที่คิดไว้เยอะมาก โนอาใช้เวลาอยู่สักพัก กว่าที่ มินตรา จะได้สติ

“ฉันลืมกระเป๋าอะ พาไปเอาหน่อยสิ” เสียงอ้อแอ้พูดขึ้นมา

“พอจะจำทางกลับโต๊ะได้ไหม ผมจะพาคุณไปส่ง” เขาพยายามพูดกับเธอ แต่มินตราก็พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย สุดท้ายเขาต้องอาศัยความจำของตัวเองพาเธอเดินกลับไปเอง ที่โต๊ะที่เขาสงสัยว่าจะเป็นโต๊ะของเธอมีร่องรอยว่าเคยมีคนนั่งอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ไม่เหลือใครสักคน เหลือแค่กระเป๋าถือใบใหญ่ เขาจำต้องค้นดูเพื่อเช็กว่าใช่ของเธอคนนี้หรือเปล่า

‘มินตรา เหมคีรีรัตน์’ เขาหยิบบัตรประชาชนออกมาเทียบรูปกับตัวจริง และมั่นใจว่าคงจะใช่กระเป๋าของเธอแน่ๆ แต่พยายามมองหาคนที่ดูเหมือนจะมากับเธอ แต่ไม่มีเลย

ชายหนุ่มตัดสินใจพาเธอกลับมาที่รถของเขา และส่งข้อความบอกเพื่อนให้หาทางกลับเอง ก่อนจะขับรถออกมาอย่างไร้จุดหมาย

เขามองคนเมาที่นั่งคอห้อยอยู่ที่เบาะข้างคนขับ คงไม่ปฏิเสธว่าเขานั้นอยากได้เธอมากๆ แต่คนอย่างโนอาก็มีศักดิ์ศรีมากพอที่จะไม่ขืนใจผู้หญิงที่กำลังไม่ได้สติแบบนี้

เขาตัดสินใจพาเธอไปที่โรงแรมซึ่งเขาพักอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะพาเธอไปที่ไหน ตั้งใจว่าหากหญิงสาวได้สติขึ้นมาแล้ว จะได้ถามไถ่และพาเธอกลับไปส่งบ้าน

โนอาปล่อยให้มินตานอนพักอยู่ที่โซฟา ส่วนตัวเขานั้นก็เข้าไปอาบน้ำ แต่เมื่อเดินออกมากลับพบว่าหญิงสาวนอนเปลือยกายอยู่

“เวรเอ๊ย!!!” เขารีบเดินกลับเข้าไปเอาผ้าห่มจากเตียงมาตั้งใจจะห่มให้เธอ แต่เมื่อเดินกลับมาก็พบว่าหญิงสาวเดินตามมาด้วยในสภาพที่ร่างกายไร้เสื้อผ้า

“คุณ เอาผ้านี่ไปพันตัวเดี๋ยวนี้เลยนะ” เขารีบโยนผ้าให้กับเธอ แต่มินตราก็ไม่ได้รับเอาไว้ เธอปัดผ้าออกแล้วเดินเข้าไปหาโนอาอย่างตั้งใจ

ชายหนุ่มเริ่มเอะใจว่าเธออาจจะไม่ได้แค่เมา แต่อาจจะโดนยาอะไรสักอย่างมอมมา

“ช่วยฉันหน่อยเถอะนะคุณ ฉันไม่ได้ทำแบบนี้มาหลายเดือนแล้ว” หญิงสาวว่าพลางพุ่งตัวเข้าหาโนอาจนทำให้เขาตกใจ กลายเป็นโนอาที่พยายามหนีจากหญิงสาวเสียอย่างนั้น แต่การที่ต้องเห็นผู้หญิงวิ่งเปลือยเข้าใส่แบบนี้ โนอาก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนเสียที่ไหน ผิวขาวนวลเนียนของเธอน่าสัมผัสออกขนาดนั้น ไหนจะเรือนร่างงาม กับทรวดทรงยั่วยวนนั่นอีก โนอาตัดสินใจหยุดหนี แล้วตรงเข้าไปหาหญิงสาว

“ผมขอโทษด้วยก็แล้วกัน” เขาพูดก่อนที่จะคว้าร่างเธอเข้ามากอด แล้วประกบจูบที่ริมฝีปากแดงระเรื่อของเธอ โนอาอุ้มร่างเปลือยของหญิงสาวไปที่ห้องน้ำ แล้วเปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลลงมาอาบเรือนร่างบางระหงของเธอ ใจหนึ่งก็หวังจะให้เธอได้สติ แต่อีกใจก็นึกเปรี้ยวปากอยากจะชิมเธอเสียแล้ว

น้ำที่ไหลลงมาอาบทั่วร่างกาย ช่วยปัดเป่าอาการเมา และฤทธิ์ของยาปลุกเซ็กซ์ที่ผสมอยู่ในเหล้าของมินตราได้ ทว่าเมื่อได้สติอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มที่รูปร่างหน้าตาดี แถมยังหุ่นล่ำน่ากินขนาดนี้ เธอเองก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย โนอาปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัว แล้วจึงขยับเข้าไปกอดรัดร่างบางของหญิงสาวอีกครั้ง

มือหนายกขาข้างหนึ่งของหญิงสาวขึ้นมา ก่อนจะค่อยๆ สอดใส่ท่อนเอ็นร้อนของเขาเข้าไปในโพลงสาวของเธอ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันทั้งคับและแน่นไปหมด แม้จะรู้สึกว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอก็ตาม ใบหน้าสวยเหยเกไปด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน และเจ็บอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แต่เมื่อเขาเริ่มขยับเอว เธอก็รู้สึกดีขึ้น และเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ได้รับ

ยอดปทุมถันสีเข้มถูกดูดเลียด้วยปลายลิ้นร้อน มินตรารู้สึกสุขสมอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เขาคนนี้พาเธอละเลิงรักไปทั่วทุกมุมห้อง ตั้งแต่ห้องน้ำ ห้องนอน ห้องนั่งเล่น บนโซฟาหรือแม้แต่โต๊ะกินข้าว ที่ริมกระจกบานใหญ่ ที่แม้จะเป็นกลางดึก แต่มันก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟ

มินตราในตอนนั้นสนุกเกินกว่าจะสนใจว่าจะมีคนเห็นหรือไม่ ไม่ว่าเขาจะพาทำอะไรเธอก็ยินยอมทำตามไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ไหลเวียนอยู่ในตัว หรือเพราะมันเป็นความใคร่ที่เธอเก็บซ่อนเอาไว้ในสัญชาตญาณดิบกันแน่ เกือบเช้ากว่าคนทั้งสองจะได้พักผ่อน ต่างฝ่ายต่างก็หมดเรี่ยวแรง จนพากันนอนหมดสภาพอยู่บนเตียง

มินตราเป็นฝ่ายที่ตื่นขึ้นมาก่อน เธอรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ขณะที่ค่อยๆ ลืมตาขึ้น ภาพของสภาพแวดล้อมภายในห้อง ดูไม่คุ้นตานัก และเมื่อเธอหันมองข้างตัวก็พบว่ามีผู้ชายนอนเปลือยอยู่ข้างๆ

แม้จะตกใจในตอนแรก แต่เมื่อพยายามปะติดปะต่อเหตุการณ์เมื่อคืนก็จำได้ว่า เธอเพิ่งจะมีอะไรกับเขาอย่างออกรสออกชาติไป

เธอไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดจะโวยวายร้องขอความรับผิดชอบจากเขา ปฏิเสธไม่ได้ว่าเมื่อคืนเธอก็พอจะมีสติอยู่บ้าง แต่เธอเต็มใจจะทำแบบนั้นเอง

มินตราค่อยๆ ลุกจากเตียงอย่างระมัดระวัง เพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มแปลกหน้าคนนี้ตื่นขึ้นมาเจอ เธอตั้งใจจะให้เรื่องเมื่อคืน เป็นเพียงแค่การวันไนท์แสตนด์กับคนไม่รู้จัก เพราะเชื่อว่าตัวเองนั้นคงไม่มีโอกาสมาเจอกับเขาอีกแล้วแน่ๆ

“จะไปโดยไม่ลากันสักคำเลยเหรอ คุณมินตรา”