ดวงตะวันถูกอุ้มมาจนถึงห้องทำงานใหญ่ก่อนหญิงสาวจะถูกวางลงบนโซฟาอย่างอ่อนโยนโดยไม่มีคำพูดใดๆ หลุดออกมาจากปากของเธอเลยเพราะรู้ดีว่าอีกคนกำลังโกรธ หากพูดอะไรออกไปแล้วมันไม่เข้าหูเขา บางทีเธออาจโดนเล่นงานไปด้วยอีกคนได้ง่ายๆ
“ไม่มีมือรึไง! แล้วปากอมอะไรไว้ทำไมไม่ร้องให้คนช่วย!!” แต่เหมือนจะเงียบหรือพูดมันก็กลายเป็นความผิดไปเสียหมด เพราะทันทีที่ความอดทนหมดสิ้น วาคิมก็ตวาดถามคนตรงหน้าเสียงแข็ง
เขาเกือบจะฆ่าคนได้อยู่แล้วตอนที่เห็นสภาพเธอในตอนนั้น!
ไม่รู้เป็นบ้าอะไรถึงไม่สู้ ปล่อยให้คนอื่นรังแกเอาอยู่ได้!
“ดวงขอโทษค่ะ” ดวงตะวันพูดได้เท่านี้ก็ก้มหน้านิ่ง เธอไม่สู้เพราะอีกคนเป็นเพื่อน แม้ความสัมพันธ์อาจไม่แน่นแฟ้นก็เป็นเพื่อน
“คุณคิมอย่าไล่ปิ่นออกเลยนะคะ ดวงผิดเอง” หญิงสาวตัดสินใจเอ่ยขอร้องเขาทั้งๆ รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์จะทำแบบนั้นอีกแล้ว
“อะไรที่ฉันตัดสินใจไปแล้วไม่มีวันคืนคำ! แล้วก็ไม
