คุณผกานั่งรอลูกชายด้วยใจจดใจจ่อ ท่านร้อนใจที่ลูกชายหายเงียบ โทรไปหลายต่อหลายสายก็ไร้วี่แววจะรับ ท่านกังวลว่าลูกชายจะตามไปหาเรนนี่ บอกตามตรงว่าอยากให้ทั้งคู่จบกันไป การคบหาของทั้งคู่ไม่ถูกไม่ควรตั้งแต่แรก สถานะไม่มีให้กัน สังคมจะมองอย่างไร
ความกระวนกระวายใจจบลงเมื่อเสียงรถของลูกชายเข้ามาจอดในบ้าน ท่านถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยภามก็ไม่ได้หายไปไหนอีก แค่กลับบ้านมาบ้างก็นับว่าดีมากแล้ว ไม่ใช่เอาแต่กกอยู่กับเรนนี่ทั้งวันทั้งคืน
ประตูเปิดออกพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของลูกชายสุดที่รัก ใบหน้าคุณผกาจึงคลายความกังวล ส่งยิ้มหวานให้แทน จากนั้นลุกเดินไปหา
“กินข้าวหรือยังภาม หายไปไหนมา” แม้จะคลายกังวลแต่ความสงสัยนั้นมีมาก สีหน้าลูกชายไม่ดีเท่าไหร่นัก อาการหมดอาลัยตายอยาก ไร้ชีวิตชีวาทั้งที่ปกติไม่เป็นเช่นนี้
“เรียบร้อยแล้วครับแม่ ผมขอไปนอนนะครับ”
เขายิ้มอ่อนโยนพร้อมกับกุมมือท่าน ก่อนจะปล่อย
“คุยกับเรนน
