ดึกสงัด จิวซัวทะยานเข้าไปในตำหนักเย็น ทหารองครักษ์ ลาดตระเวนผ่านมาพอดี เสียงกระบี่กระทบกันเสียงดังลั่น ซินเฟยออกมาจากห้องเมื่อเห็นเป็นจิวซัวก็ตกใจไม่น้อยคิดไม่ถึงว่าเขาเห็นว่ามีองครักษ์มากมาย เหตุใดยังย่อมเสี่ยงเข้ามาอีก ย่าหนานคว้ากระบี่ข้างฝาเข้าช่วยจิวซัวในทันที กระบี่ในมือของย่าหนานจี้ไปที่คอหอยของหัวหน้าชุดองครักษ์
“หนีไป”จิวซัว ยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินไปหาซินเฟยส่งไก่ห่อทั้งตัวในมือของซินเฟย ก่อนจะทะยานขึ้นไปบนหลังคาหายไปทันที ย่าหยานลดกระบี่ลงข้างกาย หัวหน้าองครักษ์ ประสานมือตรงหน้า
“ข้าน้อยทำตามหน้าที่ เสียนเฟยโปรดอภัย” (พระยศเก่าของย่าหนานที่ฮ่องเต้พ่อของ จางหลงแต่งตั้ง) ย่าหนานโบกมือให้ไป
“ไม่เหมาะนักหากเขาจะมาที่นี่อีก” พูดเหมือนจะเตือนสติซินเฟยว่าให้ชัดเจนกว่านี้
“อาวุโส ซินเฟยกับเขาแค่เพียงสหายที่ดี”
“สหายที่ดี หากเจ้าทดท้อใจ ข้าเห็นสมควรจะติดตามสหายผู้นี้ ออกไปพักใจพักกายจะดี
