ใจเต้นตุ้ม ๆ ตอม ๆ รู้สึกแปลก หวังว่าคงไม่บังเอิญขนาดนั้น
“อืม แล้วไงต่อ”
“ก็เนี่ย คาเรนนึกขึ้นได้ว่าพี่ไคโรก็รู้จักคนเยอะเลยตั้งใจมาถาม แล้วแวะมาค้างด้วย จะได้ถามพี่ไคโรไง เผื่อพี่จะรู้จัก”
“ไม่อะ พี่จะไปรู้ได้ไง คณะพี่คนเป็นร้อย มีข้อมูลอื่นอีกไหม”
“อ่อ นึกแป๊บ อาใช่แล้ว เห็นนางบอกว่าเป็นคนที่ไปแข่งรถวันนั้น แล้วก็ดันไปเจอกันอีกที่ผับอีกเป็นรอบสอง เอ…วันนั้นพี่ไคโรก็ไปแข่งรถเหมือนกันปะ” ผมชะงักมองหน้าน้องสาว ก่อนจะส่ายหน้าออกมา
“ไม่รู้ดิ วันนั้นพี่ก็ไปแข่งรถเหมือนกัน แต่ที่คณะก็มีไปแข่งกันหลายคน เอาไว้จะถามเพื่อน ๆ ให้”
บอกปัดทั้งที่เริ่มไม่แน่ใจ ลุ้นฉิบหายว่าจะเป็นคนเดียวกันหรือเปล่า หวังว่ายัยเด็กนั่นคงไม่ใช่เพื่อนคาเรนหรอกนะ
ถ้าใช่ล่ะ! ซวยเลยนะเว้ย คาเรนเอาตายแน่
แต่คงไม่ใช่หรอก อะไรจะโลกกลมขนาดนั้น!
“โอเค แต่อย่าให้คาเรนรู้นะว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นพี่ไคโรนะ เพราะพี่เคยสัญญากับน
