รุ่งเช้า...ฉันแต่งตัวด้วยชุดทำงานแบบพนักงานในบริษัท เป็นชุดที่มิรินทร์สั่งให้เครือเตรียมใส่ตู้เสื้อผ้าไว้ให้ฉัน ตั้งแต่ก่อนที่ฉันจะเข้ามาอยู่ในห้องเสียอีก
เมื่อเปิดประตู ฉันสามารถออกมานอกคฤหาสน์ได้ทันทีเพราะห้องที่ฉันอยู่ติดสวนด้านหลังของคฤหาสน์ ฉันย่ำขึ้นระเบียงทางเดินสีขาวที่มีดอกกระดังงาเลื้อยครึ้ม หอมยวนใจ ชวนให้เบิกบาน
กลิ่นหอมรื่นใจนั้นชวนให้นึกถึงความรัก ฉันปรารถนาจะได้เห็นหน้าธีธัชทุกครั้งที่ได้พบสิ่งดีๆในชีวิต หากวันนี้เขาปรากฏหน้ามาให้ฉันได้เห็น ก่อนไปทำงานในตอนเช้า...วันนี้คงเป็นวันเริ่มงานที่พิเศษสุด
แต่ฉันกลับพบธีรดนย์แทน...
‘สวบ’ ฉันรีบเลี่ยงเดินลงจากระเบียงทันที เมื่อเห็นร่างในชุดสูท ยืนตระหง่านอยู่ตรงโดม กลางระเบียงด้านหน้า ฉันว่าฉันยอมเดินลุยสนามหญ้ารกๆลงไปในสวนดีกว่าจะปะหน้าเขา
