ตอนที่ 1

1325 Words

ตอนที่ 1 คิณฑ์ เทวทัต เจ้าของรูปร่างที่แสนจะเพอร์เฟค ด้วยความสูง 189 เซนติเมตร เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์และโรงแรมซึ่งมีสาขาต่างๆอยู่ทั่วโลกเกือบร้อยแห่ง กำลังนั่งมองออกไปนอกตึกสูง 89 ชั้น กลางกรุงโรม ด้วยความคิดต่างๆมากมาย และหนึ่งในความคิดนั้นคือ เรื่องครอบครัวของเขา เมื่อวานมารดาของเขาโทรสายตรงมาจากประเทศไทยเรื่องการหาคู่ครองให้แก่เขาซึ่งเป็นบุตรชายคนเดียวของตระกูล ด้วยอายุขนาดเขาสมควรจะต้องมีครอบครัวได้แล้ว นั่นคือความคิดของมารดา แต่ชายหนุ่มเองกลับยังไม่คิดแบบนั้น ชีวิตโสดแบบนี้เขาก็มีความสุขดี มีเพื่อน เฮฮา สังสรรค์กันบ้าง และมีสาวๆเข้ามาให้ควงไม่เว้นในแต่ละวัน แล้วทำไมเขาจะต้องมีครอบครัวด้วย “นีน่า เข้ามาพบผมหน่อย” ชายหนุ่มกดโทรศัพท์เรียกเลขาหน้าห้องเข้ามาพบ “สวัสดีค่ะ ท่านประธาน มีอะไรให้นีน่ารับใช้คะ” หญิงสาวเป็นเลขาให้กับชายหนุ่มได้ประมาณ 2 ปีแล้ว นีน่าเป็นผู้หญิงสวยมีรูปร่างดี และทำงานเก่ง “พรุ่งนี้เช้าผมจะกลับประเทศไทย เตรียมเครื่องให้พร้อม แล้วคุณมีงานอะไรด่วนที่ค้างอยู่รีบเอามาให้ผมเซ็นเลยนะ อ้อ อีกอย่าง ถ้ามีใครมาถามหาผมบอกว่าผมไปต่างประเทศไม่มีกำหนดกลับนะ ถ้ามีงานด่วนก็ส่งให้ผมทางอีเมลได้เลย” เพราะเขาไม่ได้กลับประเทศไทยมาจะเกือบปีแล้ว มารดาก็โทรมาบ่นแทบทุกวันว่าไม่กลับบ้านไปเยี่ยมท่าน ชายหนุ่มจึงถือโอกาสนี้ไปทำงานที่โน่นด้วยเลย “ค่ะ ท่านประธาน แต่บ่ายนี้ท่านประธานมีประชุมเรื่องโครงการสร้างโรงแรมแห่งใหม่นะคะ” นีน่าบอก “อืม ผมรู้แล้ว คุณโทรเรียกวินมาให้ผมด้วย” “ได้ค่ะท่านประธาน” หญิงสาวตอบออกมาก่อนจะเดินออกไปทำตามที่ชายหนุ่มสั่ง การประชุมในช่วงบ่ายกินเวลาไปเกือบ 4 ชั่วโมง พอเสร็จการประชุมชายหนุ่มจึงเลือกที่จะกลับคอนโดเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางกลับประเทศไทยในพรุ่งนี้เช้า ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังในกรุงเทพมหานคร “เชิญคุณ ลลิตา คงคาม ในห้องตรวจหมายเลข 5 ค่ะ” เสียงเจ้าหน้าที่ประกาศเรียกคนไข้ที่เข้ารับการตรวจภายใน “สวัสดีค่ะ เป็นอะไรมาคะ” หมอหญิงเอ่ยถามออกไป แพทย์หญิงอรัญญา เศวตภัคดิ์ หรือหมอมิว หญิงสาวมีรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาสะสวย ผิวขาว เป็นหมอสูตินารีแพทย์ ประจำโรงพยาบาล และพ่วงด้วยลูกเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ด้วย “คือดิฉันว่าจะตรวจมะเร็งปากมดลูกค่ะ” คนไข้บอกออกไป “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวตามพยาบาลไปเปลี่ยนชุดนะคะ” พูดเสร็จหญิงสาวก็หันไปพยักหน้าให้กับพยาบาลเพื่อพาคนไข้ไปเตรียมตัวตรวจ เวลาผ่านไปจนกระทั่งเลิกงาน แพทย์หญิงอรัญญา หรือหมอมิว ก็เก็บของกำลังจะเดินออกไปจากห้องทำงานได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอก หญิงสาวจึงเอ่ยอนุญาตออกมา “เชิญค่ะ” คุณหมอสาวเอ่ยอนุญาตออกไป ก่อนที่จะเห็นหญิงสาวหน้าตาสวยเดินเข้ามาหาพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง “สวัสดีคนสวย เย็นนี้ว่างรึเปล่า” เสียงเล็กที่ดัดจนห้าวพูดขึ้น ก่อนที่หน้าสวยจะงอง้ำกับคำตอบที่ได้กลับมา “ว่างเสมอสำหรับคนขี้เหร่” หญิงสาวตอบกลับด้วยท่าทางขำๆ “แหมแกก็ จะให้ตาสวยหน่อยไม่ได้เลยไง" คุณหมอตาพูดออกมางอนๆที่เพื่อนสาวมาบอกว่าตัวเองขี้เหร่ “อ่าวจะมีคนสวยสองคนได้ไง คนหนึ่งสวยคนหนึ่งก็ต้องขี้เหร่สิ ฮะฮะ” หมอสาวบอกพร้อมกับหัวเราะดังออกมาอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ “ถ้าอย่างนั้นน่ารักได้รึเปล่าแก” หมอตายังคงไม่หยุดต่อรอง จนในที่สุดคุณหมอมิวก็ยอมแพ้ “อะ งั้นน่ารักก็ได้” หมอสาวพูดพร้อมเดินไปหยิกแก้มป่องๆนั้นอย่างหมั่นเขี้ยวก่อนจะจูงมือกันเดินออกไป แพทย์หญิงมิตา คณาวรรณ หรือหมอตา เป็นหมอศัลกรรมหญิงสาวมีรูปร่างหน้าตาสะสวย ออกไปทางแนวคมเข้ม เป็นเพื่อนกับหมอมิวมาตั้งแต่มัธยมต้น ทั้งสองเรียนด้วยกันมาตลอด จนกระทั้งจบมาก็ได้เข้าทำงานที่เดียวกัน สองสาวขับรถเข้ามาจอดในผับที่มือชื่อเสียงใจกลางกรุงเทพฯ ซึ่งเป็นสถานที่ ที่พวกเธอจะนัดเพื่อนๆเพื่อมาปลดปล่อยความเครียดจากการทำงานเป็นประจำ ผับแห่งนี้เป็นผับของเหล่าบรรดาคนรวย เซเลป ดารา คนมีชื่อเสียงต่างๆเข้ามาใช้บริการ เพราะถือว่าเป็นที่ๆมีการรักษาความปลอดภัยได้ดีและเก็บความลับขอลูกค้าได้ดีเยี่ยม จึงไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายและข่าวเสียๆหายๆต่างๆจะหลุดออกไป สองสาวเดินเข้าไปในโซนแขก วีไอพี ก็เจอเพื่อนๆประมาณ 3-4 คนนั่งกันอยู่ “สวัสดี สองคุณหมอสุดสวย” หนึ่งในนั้นพูดขึ้น “ทำไมวันนี้ไม่มีบอดี้การ์ดมาประกบละ” เพื่อนของหญิงสาวเอ่ยแซวขึ้น “วันนี้บอดี้การ์ดหยุดพัก” หมอตาพูดขึ้น “แหมพวกแกก็ พี่มาร์กกับพี่แม็คเขาไม่ว่างขนาดนั้นหรอก และอีกอย่างเราก็โตแล้ว รู้ไว้ด้วยไม่ต้องมีบอดี้การ์ด” หมอมิวบอก เพราะปกติแล้วพวกพี่ชายเธอจะผลัดเปลี่ยนกันมาคอยเฝ้าเวลาเธอออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ แต่หลังๆนี้งานยุ่งทั้งสองจึงไม่ค่อยได้ออกมาเฝ้าน้องสาวสุดที่รักเท่าไหร่ แต่ก็ยังไม่วายโทรมาเช็คตลอดเวลา “ย่ะ ยัยคุณหมอ” เพื่อนของหญิงสาวเอ่ย “ว่าแต่พวกแกจะดื่มอะไรก็สั่งเลยนะ วันนี้ไอ้ภัทรเลี้ยง"เพื่อนของหมอสาวพูดขึ้น “เนื่องในโอกาสอะไรอะ” หมอตาถาม “ก็เนื่องในโอกาสที่มันได้เจอหัวใจอีกครั้งไงละ ฮะฮะฮะ” หมอมิวรีบหลบสายตาของเพื่อนหนุ่มที่ส่งมาให้ทันที เธอรู้ว่าเพื่อนหนุ่มรู้สึกยังไงกับเธอแต่เธอเห็นเขาเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งเท่านั้น แต่ด้วยความเป็นเพื่อนก็ไม่กล้าจะพูดปฏิเสธออกไปตรงๆ จนหมอตาที่พอจะเดาเหตุการณ์ออกรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่จะเกิดความอึดอัดระหว่างกันขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเราสั่งเครื่องดื่มกันดีกว่าเราเอามาตินี่ แล้วมิวละเอาอะไร” หญิงสาวเอ่ย “เราเอาเหมือนตาอะ” หมอมิวตอบก่อนที่ทุกคนจะพูดคุยกันไปเรื่อยๆจนกระทั้ง 5 ทุ่ม สองสาวจึงขอตัวกลับเพราะพรุ่งนี้ต้องเข้าเวรเช้าด้วย “เดี๋ยวเราไปส่งมิวก่อนค่อยกลับคอนโดนะ” หมอตาพูดขึ้นเพราะทั้งสองนั่งรถมาด้วยกัน โดยรถของหมอมิวจอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาล “โอเค” หมอมิวตอบเพราะยังไงคอนโดของเธอกับเพื่อนสาวก็อยู่ใกล้กัน พอขึ้นมาบนรถ สองสาวก็เริ่มคุยกันถึงเรื่องต่างๆ จนมาถึงเรื่อง ภัทร หรือ ธนภัทร อัครสกุล ซึ่งภัทรเป็นเพื่อนที่เรียนมหาวิทยาลัยมาพร้อมกันกับสองสาวแต่ภัทรเลือกเรียนทันตแพทย์ และตอนนี้เปิดคลินิกเป็นของตัวเอง ชายหนุ่มแอบรักหมอมิวตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงปัจจุบัน ทุกคนในกลุ่มก็รู้ดี แต่หมอมิววางตัวค่อนข้างดีและแสดงออกชัดเจนว่าเป็นได้แค่เพื่อน ทำให้ หมอภัทรไม่กล้าที่จะแสดงออกอะไรกับหมอมิวมากนักได้แต่แอบรักไปเรื่อยๆ เพราะเขาหวังว่าสักวันหนึ่งหมอมิวอาจเปิดใจให้ เพราะตอนนี้หมอมิวก็ยังไม่มีใครด้วยเขาจึงยังมีโอกาส

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more